Zaterdag zijn we met een groepje nog eens afgezakt naar The Royal. Het was weer plezant maar deze keer denk ik niet dat er ‘s anderendaags iemand hoofdpijn had. Na het eten bleven Carina en ik in Benidorm rondhangen want ‘s avonds trok er een carnavalstoet door de straten.

Gisteren gingen we met Staf en Chris naar café Panaché maar de wedstrijd op Club Brugge draaide uit op een nederlaag, op het randje van een vernedering zelfs. Wat was Antwerp weer slecht !!! 

Vandaag was het mijn verjaardag, 63 jaar vier je al met iets meer tegenzin dan 50 en dus werd het een heel gewone, rustige dag. ‘s Avonds gingen we met onze pa en Angelina iets eten bij Belgomar en zo was iedereen weer tevreden.

We doen rustig verder met alle dingen die we de voorbije weken ook deden. Dat begon vorige zondag al in café Panaché, waar we met Staf en Chris hadden afgesproken om naar de wedstrijd tussen Antwerp en KV Mechelen te zien. De wedstrijd werd verloren maar de curryworst special met frietjes smaakte er niet minder door.

De volgende afspraak was een dag later in de Universal Lounge Bar. Daar zagen we eindelijk Gery, Roza, Thierry en Malvina nog eens – door alle miserie van de laatste jaren was dat een hele tijd geleden. Misschien belangrijk om te vermelden : ik heb geen ijsje gegeten, niet omdat dat een rare combinatie is met een Grimbergen (bier) maar omdat we geen tijd meer hadden. Carina had immers afgesproken om met Josee te gaan winkelen.

Winkelen dus. Niet om kleedjes te passen of een handtas te kiezen die bij de nieuwe schoenen past, wel om het feestje van de dag erna van genoeg drank en knabbels te voorzien.

En toen was het dus dinsdag en werden er drie verjaardagen gevierd : die van Guus, Filip en de mijne. Rond 15u zat iedereen buiten om te genieten van de immer aanwezig zon en de aangeboden drankjes en hapjes. Het duurde allemaal wat langer dan oorspronkelijk voorzien en er werd zelfs gedanst. Waarschijnlijk onnodig om te vermelden dat niet iedereen even fris in het kopje was de volgende dag.

De volgende dag, dat was intussen woensdag en dus naar Benidorm voor de VVB namiddag. Op het podium deze keer Danny Hoens, bij een aantal onder jullie misschien bekend van het tv-programma Costa Blanca. Of hij een makelaar is waarmee ik in zee zou gaan weet ik niet maar hij heeft een warme stem en zingt bijzonder goed. Behalve de vaste nummers die elke week wel een keer langskomen (My Way, Sweet Caroline, Als een leeuw in een kooi enz) kregen we als laatste nummer “Ik wil je” van de Kreuners. Daarmee scoor je bij mij onmiddellijk extra punten.

Van al dat meezingen hadden we honger gekregen en we stopten bij The Royal voor een menu. We hadden geluk, heel veel plaats om te zitten was er niet meer.

Vandaag vrijdag laat de zon het regelmatig afweten en er is zelfs anderhalve druppel regen gevallen ! We zullen even moeten wennen aan een mindere periode maar misschien valt het nog mee want de verschillende weerberichten spreken elkaar tegen. De natuur en de mensen die daarvan afhankelijk zijn  zouden blij zijn als het een keer enkele dagen aan een stuk zou regenen want het was tot nu toe een erg droge herfst en winter en de watervoorraden in de stuwmeren zijn zeer laag.

En nu aftellen tot zondagmiddag om in de Panaché de boeren van Club Brugge te zien vernederen door RAFC.

Over de voorbije week valt er niks spannend te vertellen. Het was, zoals gewoonlijk, een week zoals de andere : eten – drinken – eten – wandelen – drinken – VVB - sport (voetbal én Swings) – naar de winkel – eten enz. De foto’s spreken voor zich.  's Avonds om te bekomen van al de inspanningen werd er gekeken naar Invasion, een horror/science fiction serie die maar heel traag op gang komt.

Het zal jullie misschien al opgevallen zijn dat er de laatste tijd maar weinig over geocachen gesproken wordt. Dat wil echter niet zeggen dat we er niet mee bezig zijn, alleen vertrekken we niet meer op zoektocht. Wat we wel doen is af en toe een nieuwe cache verstoppen maar het is niet altijd even simpel om ze goedgekeurd te krijgen. Er verdwijnen ook steeds meer caches en daardoor staat het enthousiasme tegenwoordig op een laag pitje.

Donderdag ben ik nog iemand uit België tegengekomen die op zoek was naar een van onze caches. Achteraf was hij in zijn logs heel lovend, dat doet altijd plezier ! Vrijdagavond stond ook in het teken van geocaching, er was namelijk een bijeenkomst gepland aan het anker van Albir. Altijd gezellig om oude en nieuwe gezichten te zien, ook al was het verdomme koud door de ijzige wind. Wat kan je dan beter doen dan achteraf een ijsje gaan eten ?

Gisteren zijn we samen met Rob en Letty naar de markt van Jalón gereden. Door de corona maatregelen was dat al een hele tijd geleden en ook nu zal het weer een tijdje duren. De markt is immers niet meer zo aantrekkelijk als vroeger. Niet alleen is ze een heel stuk kleiner geworden maar het is nu voor 99% een antiek/brocante/rommelmarkt geworden. De kraampjes met gedroogd fruit, strohoedjes, biologische zeep, tafelkleden … allemaal verdwenen. Gelukkig was de bodega in de hoofdstraat er nog maar ook dat was een beetje teleurstellend : er kon niet meer geproefd worden, terwijl dat vroeger natuurlijk DE aantrekkingskracht was ! Toch werden er enkele liters wijn gekocht, zal een van de volgende weken nog wel een keer van pas komen.

Na het bezoek aan de bodega reden we nog een stukje verder de vallei in om foto’s te nemen in een amandelboomgaard. Daarna reden we terug naar Benidorm om selder met balletjes in tomatensaus te eten bij Kenneth en Ronny (The Royal). Iedereen tevreden, zeker na de Banana Splits, Dame Blanche en Irish Coffee.

De bestelling voor volgende week zaterdag is al geregeld : nog een keer witloof met kaas en hesp in de oven, dat was vorige keer zo lekker ! Een restaurant waar je op voorhand zelf kan bepalen wat je volgende week wil eten, het is weer eens wat anders.

Vandaag was het een complete rustdag : voetbal kijken, zelf eten maken (jaja, dat gebeurt ook), wasmachine laten draaien … en de laatste afleveringen kijken van het derde seizoen After Life van en met Ricky Gervais. Zoals dikwijls was het eerste seizoen – wanneer hij nog iedereen tegen zich in het harnas jaagt – het beste.

Het is nu officieel : wij zijn gepensioneerd ! Waarom ? Omdat we niet genoeg tijd hebben om alles te doen wat we willen. We hebben al een hele lijst van personen waarmee we nog “moeten” afspreken, we moeten nog naar de markt van Jalón, naar Calp, naar Alicante enz – er moeten dringend meer uren in een dag passen.

Iets minder uit eten gaan zou misschien een oplossing kunnen zijn. Afgelopen zondag hadden we met Rob, Letty en onze pa een tafel gereserveerd voor de “Sunday Roast Lunch” op camping Almafra. Na het eten werden we weer muzikaal verwend door Pablo Bloom en nog net vóór het donker werd, waren we terug bij de caravan.

Maandag en dinsdag moest de portemonnee even uitrusten en bleven we thuis. Gisteren waren we weer van de partij in hotel Marina, voor de zoveelste keer op rij weer een geslaagde namiddag, nu met een optreden van Showaddywaddy Tribute. Met de bingo wil het nog altijd niet lukken maar dat komt nog wel !

Omdat de namiddagen bij VVB altijd duren tot ongeveer 18u en we om 19u in het casino werden verwacht hadden we niet veel tijd om iets te eten maar al snel werd een oplossing gevonden : een telefoontje naar The Royal en Ronny zou ervoor zorgen dat ons eten zou klaarstaan als we binnen kwamen. Alles ging zo vlot dat we zelfs nog tijd hadden voor een koffie.

Terwijl we zaten te eten kreeg ik een berichtje van Rob en Letty : of we morgen (vandaag dus) mee wilden naar Transilvania. Ja dus, al is het alleen maar om te bewijzen dat het niet altijd onze schuld is dat we zo dikwijls op restaurant gaan.

Eerst dus naar het casino, daar werden we als club uitgenodigd voor een dansvoorstelling. Enkele maanden geleden gebeurde dat ook al een keer, toen was het een modern-acrobatisch spektakel. Deze keer werd het een mix met vooral flamenco en sevillana’s en het was echt fantastisch ! Vandaag zoals gezegd naar Restaurante Transilvania voor een – zoals altijd – overheerlijk menu.

Vandaag is het exact 10 jaar geleden dat ik te horen kreeg dat Paul was overleden. Paul was een dakloze straatmuzikant met een drankprobleem. Toen ik hem leerde kennen stond hij met een oude camper op camperplaats Costa Blanca waar hij zijn plaats betaalde met het kleingeld dat hij die dag had verdiend. Die camper verkocht hij uit noodzaak en hij kocht een caravan waarmee hij verhuisde naar camping Cap Blanch’. Daar ging het van kwaad naar erger en op den duur sliep hij in iets wat een tent moest voorstellen om nog later op straat terecht te komen. Af en toe had hij een baantje of mocht hij bij iemand in het tuinhuisje slapen.

Naar eigen zeggen was hij vroeger een goede studiomuzikant in Engeland en brak hij bij een ongeluk al de beentjes in zijn hand, vrij problematisch voor een gitarist. Daar bovenop kwamen dan nog de verhaaltjes van verkeerde vrouwen en drank, veel drank.

Mensen die mij kennen als (bijna) geheelonthouder zullen het misschien vreemd vinden dat ik met zo iemand optrok maar op een of andere manier klikte het gewoon tussen ons. Samen fantaseerden we honderduit over de wereldhit die we gingen scoren. Ik herinner me zelfs nog een stukje tekst : god is a drag queen, wearing a tutu. En lachen dat we deden !

Soms zag ik hem weken niet en dan ineens dook hij weer op ergens in Albir. Elke keer trakteerde ik hem op een fatsoenlijke maaltijd en je zag hem opfleuren, zeker nadat zijn verzoek voor een glaasje wijn bij de maaltijd ingewilligd werd.

De laatste keer dat ik hem zag voor zijn dood zag was hij er slecht aan toe. Ik had zelf net ergens gegeten en dus beloofde ik hem om de volgende keer weer samen iets te eten en hij mocht kiezen waar. Hij wist dat dat geen loze belofte was en we namen afscheid.

En toen zag ik weer een tijdje niet … tot ik iets ging drinken bij Universal Lounge Bar en de dienster naar mij kwam en vroeg : “Jij was toch een vriend van die gitarist ?” Bleek dat ze hem enkele dagen daarvoor dood hadden gevonden op een bankje.

Ik weet dat de beloofde maaltijd zijn leven niet had kunnen redden maar ik had hem die zo graag nog gegund ! Als ik nu door Albir kuier zie ik hem in mijn gedachten nog ronddwalen, altijd even vriendelijk.

De foto’s zijn van een feestje waar hij liedjes kwam spelen, ik denk niet dat hij in één dag ooit zoveel geld heeft opgehaald met zijn hoed.

Beste Paul, ik hoop dat je nog altijd aan onze wereldhit aan het schrijven bent en we komen elkaar ooit nog wel eens tegen.

De plannen om vandaag naar de markt van Jalón te gaan werden al snel opgeborgen : grijze lucht overgaand in lichte regen is niet mijn favoriete marktweer. Slechts sporadisch kwam de zon even piepen en dus werd het zetelhangen in de caravan. Gelukkig konden we deze avond nog naar de Panaché voor friet met stoofvlees en als dessert een nederlaag van Antwerp tegen Union. De einduitslag was 0-2 maar met een beetje meer geluk voor de Brusselaars had het ook 0-7 kunnen zijn.

Tot nu toe hebben we een zeer droge winter achter de rug en ook met relatief weinig wind, wat ik zelf nog belangrijker vind. De thermometer wil niet altijd meewerken maar dat komt wel. We mogen overdag in ieder geval altijd rekenen op temperaturen van tegen de 20 graden in de schaduw. Geen reden tot klagen !

Woensdag hadden we weer een gezellige namiddag in hotel Marina met oa een optreden van Lizzy G. Met de bingo werd er alweer niks gewonnen ook al was Carina deze keer heeeeel dichtbij. Na de bingo gingen we rechtstreeks naar café Panaché, daar werden we verwacht voor de inhaalwedstrijd van KV Kortrijk tegen Antwerp. Einduitslag was 0-2 en iedereen tevreden, ook al was het weer met de hakken over de sloot. Bovendien werd de match even stilgelegd én werd er bijna 10 minuten langer gespeeld.

Allemaal niet erg, waar voor je geld zou je zelfs kunnen zeggen. Toch stuurde die verlengingen de rest van onze avond in de war. We wilden immers om 21u in hotel Don Pancho nog een optreden van Pablo Bloom meepikken maar toen we daar aankwamen waren alle plaatsen bezet. Zondagmiddag herkansing ! In ieder geval werd al snel duidelijk dat Don Pancho nog steeds een uitzonderlijk mooi hotel is.

Gisteren voelde ik me even een stoere werkmens ! De oude Suzuki 4x4 van Fran (ex-schoonzoon van huisbaas) werd opgehaald en er waren sterke mannen nodig om de auto op de oplegger te duwen. Gelukkig was ik in de buurt om alles te superviseren haha.