Het einde van de maand is stilaan in zicht en eindelijk hebben we de temperaturen die we deze periode mogen verwachten. De vorige dagen werd er dan ook gewandeld zonder regenjas, een bijna vergeten gevoel. Donderdag zijn we naar Gent gereden om mijn dreadlocks te “reanimeren” en daarna gingen we naar de familie in Lochristi, dat was geleden van de kerstvakantie. Goed gelachen, lekker gegeten én nog een overschotje mee voor de volgende dag, zoiets noem ik een productief bezoek ! Meteen ook van de gelegenheid gebruik gemaakt om het fietsenrek op de trekhaak van nonkel Luc te zetten en daar werkte alles naar behoren. Nu weten we wel zeker dat het aan de stekker van de auto ligt. De afspraak om alles te fixen is intussen gemaakt.

Gisteren reden we naar Broechem om daar een bescheiden reeks caches te zoeken, allemaal redelijk snel gevonden maar bij eentje hadden we wel meer tijd nodig om hem open te krijgen. Soms sta ik echt met mijn mond open van verwondering, omwille van de technische hoogstandjes die je te zien krijgt …

Na het zoeken gingen we naar de schoonmama, waar iets later ook de stieffamilie (of hoe noem je zoiets ?) arriveerde. Al snel werd besloten om te profiteren van het mooie weer om ergens op een terras iets te gaan eten. Er werd gekozen voor Casa Mia, nabij het Instituut voor Tropische Geneeskunde. Zeer vriendelijk onthaal, een zeer uitgebreid voorgerecht, de nodige pasta’s en pizza’s en iedereen was tevreden. Aan de Belgische prijzen ben ik nog altijd niet gewend.

En dan nog iets grappig : de schoonmama weet dat ik graag snoep en elke keer heeft ze wel iets gekocht om mee te nemen. Dat gaat van babelutten, borstbollen en éclairs tot een pot confituur of choco. Ze heeft vooral een zwak voor Maltezers, Snickers en meer van die zoete dingen, allemaal zaken die er bij mij vlotjes ingaan. De dag voordien had ik het met Carina nog gehad over chacha’s waarbij we ons afvroegen of dat nog wel bestond. En wat denk je ? Tadaaaaa, een mega verpakking Chacha’s kwam uit de kast ! Topmens !!!

Met Rayan hebben we intussen een overeenkomst afgesloten. Voor elke week dat hij niets breekt, verstuikt, barst of verbrijzelt krijg hij vijf pakjes Panini Euro 2021 stickers. Gisteren kreeg hij alvast een startpakket waar hij blij mee was.

Vandaag was het rustdag, afgezien van een klein fietstochtje richting Brasschaat om enkele caches te loggen. In het terugkeren passeren we dan altijd wel iets waar we niet aan kunnen weerstaan.  Vandaag was dat een ijsje, smaakt altijd.

Onnodig om te vertellen dat er van lente nog altijd geen sprake is, ook al beloven ze vanaf morgen beterschap. Daar zal ik morgen dan over oordelen, niet vroeger. Veel binnen gezeten dus maar tijdens de droge periodes toch elke dag een stukje gewandeld en caches gezocht. Zo kwamen oa Berchem, Minderhout en Bornem aan de beurt en wordt de dag wel eens afgesloten met een afhaalpizza van Fratelli.

Soms vervloek ik heel dat geocaching gedoe : waarom zet je het nulpunt aan de even kant van de straat en geef je als tip “zoek aan de oneven kant” ? En waarom altijd maar weer verstoppen in een haag of in klimop terwijl er zoveel andere mogelijkheden zijn, weten ze dan niet dat ik dat soort caches haat ?

En dan iets helemaal anders : kleinzoon Rayan had enkele weken geleden zijn pols gebroken en dat was intussen zo goed als genezen. Gisterenavond kregen we een foto doorgestuurd waarop hij stoer zat te glunderen in de spoedgevallendienst : enkele tenen gebroken. Nogal uitbundig en wild manneke, maar wel een echte schat ! Voor hem betekent dat opnieuw enkele weken niet voetballen met als extra tegenvaller waarschijnlijk een transfer naar een betere ploeg die op de helling staat, niet plezant. Vandaag zijn we met de Skoda naar de garage geweest. Enkele weken geleden kochten we een fietsenrek voor op de trekhaak maar de verlichting functioneerde niet. Naar de garage dus en daar kwamen ze onmiddellijk met een gesofisticeerde koffer die een volledige aanhangwagen kon nabootsen, met heel veel schakelaars en lichtjes. Toch kon het probleem niet opgelost worden maar we werden wel doorverwezen naar een specialist, dat zal dan weer iets voor volgende week zijn. 

De tweede heugelijke gebeurtenis deze week. Na onze pa zijn 90e verjaardag afgelopen woensdag was het vandaag de laatste werkdag van Carina. Dat wil dus zeggen dat zij vanaf nu een hele dag tegen mij kan zagen en ik tegen haar. Gelukkig horen we allebei niet zo goed meer :-) Ik ben vooral blij dat de wekker ‘s morgens niet meer om 5u15 zal rinkelen.

Dat ze geliefd was bij haar klanten is wel duidelijk : overal kreeg ze bloemen en/of pralines, flessen wijn en mooie afscheidskaartjes. In ieder geval weer een hoofdstuk dat afgesloten wordt en hopelijk kunnen we er nu allebei nog lang van profiteren.

Onze pa is gisteren geopereerd aan zijn rechteroog (cataract - linkeroog was enkele weken geleden al aan de beurt) en bij de controle vandaag was alles in orde. Zonder verdere problemen kan hij dus binnen enkele weken het mooie weer in Spanje opzoeken, de vlucht is al gereserveerd. Soms overweeg ik om naar ginder te rijden, want hier in België blijft het maar een triestige boel. We zullen toch moeten doorbijten en de regen, wind en koude trotseren want midden juni is er al iets anders gepland én betaald. En dus hebben we vandaag toch weer enkele caches gelogd.

Vermits de lente voorlopig nog altijd meer op de winter dan op de zomer lijkt, wordt er veel binnen gezeten maar toch proberen we elke dag op zijn minst een kleine wandeling te maken. En vermits er zonder eten niet kan overleefd worden, wordt de horeca tijdens deze moeilijke tijden ook zoveel mogelijk gesteund. Eergisteren kwam we terecht bij brasserie de Kolonie, hier niet zo ver vandaan. Heel lekker en verzorgd maar je kan je afvragen of het wel de moeite loont om open te blijven met zo weinig klanten.

Gisteren bleef het eindelijk een hele dag droog en konden we nog eens een mooie serie caches loggen maar de allerbelangrijkste dag van deze week was zeker vandaag ! Onze pa werd immers 90 en ook met alle geldende beperkingen moest dat gevierd worden. Dat deden we bij brasserie Anoot in Deurne en daarna gingen we nog koffie drinken bij de mama van Carina die daar vlak bij woont. In naam van mijn vader wil ik iedereen bedanken die een berichtje of een kaartje heeft gestuurd, echt heel tof ! Het boeket bloemen uit Lochristi was de kers op de taart.

Dat ik af en toe wat minder op de blog of op Facebook schrijf, kan verschillende redenen hebben. Soms gebeurt er echt niks, soms hebben jullie absoluut geen zaken met wat ik uitspook. Het kan ook zijn dat ik gewoonweg geen goesting heb om iets te schrijven, ook al zijn er verhaaltjes genoeg. De belangrijkste oorzaak van weinig berichten is de laatste tijd vooral het ontbreken van een deftige internetverbinding. Het gaat van kwaad naar erger op de camping, er zou nieuwe apparatuur besteld zijn maar wanneer dat geïnstalleerd gaat worden is nog afwachten.

Intussen is het behelpen met een 4G verbinding die vele malen sneller en stabieler is dan het campingnetwerk maar ook beperkt is qua dataverbruik. Je kan je dus waarschijnlijk wel een beetje voorstellen hoe dikwijls ik mij op een dag kwaad maak. Met dit strontweer – dat al meer dan een beetje mijn voeten uithangt – is op het wereldwijd web surfen toch een van mijn favoriete bezigheden.

Genoeg gezaagd. Ondanks het slechte weer zijn we toch weer elke dag caches gaan zoeken. Soms een teleurstellend rondje zoals in Vremde, soms een mooie reeks zoals gisteren in Temse – ook al werden we daar overvallen door een hevig onweer dat er in een mum van tijd voor zorgde dat we allebei kletsnat waren. Schuilen in een tunneltje hielp niet echt want dat tunneltje stond al snel helemaal onder water.

Nog een Spaans verhaaltje. Recent zijn heel veel kilometers betalende snelweg gratis geworden en binnenkort vervalt ook de tol op andere trajecten. Je zou dit allemaal goed nieuws kunnen noemen maar de tolhuisjes zijn amper verdwenen en wat lees je dan ? Dat de Spaanse regering de EU heeft beloofd om … tol te gaan heffen. Deze keer niet alleen op snelwegen maar ook op andere belangrijke verkeersassen ! Hoe dat gaat gebeuren is nog niet helemaal duidelijk maar waarschijnlijk zal de prijs rond de vijf eurocent per kilometer liggen.

Opnieuw tolpoorten of weer een sticker extra op de voorruit of een kastje meer op het dashboard ? En daarmee stopt het niet want ook de accijnzen op diesel zullen verhoogd worden zodat die brandstof dezelfde prijs zal krijgen als benzine.

Vliegen dan maar ? Ook niet echt een goed idee want in het herstelplan dat naar Brussel is gestuurd, is er sprake van een vlieg-of ecotaks. Naargelang de afstand zou dat tussen de 5 en 42 euro moeten kosten. Alles te voet of met de fiets wordt het enige alternatief want vanaf vandaag ben je sneller op twee wielen dan met een auto. Overal in Spanje wordt de maximum snelheid in de bebouwde kom teruggeschroefd van 50 naar 30 km/u, als er geen trottoirs zijn zelfs naar 20 km/u ! Dit alles om de omgeving veiliger en gezonder te maken, niet om de staatskas te vullen.

En zo zullen we overal in de wereld moeten leren leven met allerlei nieuwe regeltjes die al dan niet rechtstreeks geld opbrengen. In het post COVID tijdperk moet het geld toch ergens vandaan komen ?

Ik weet dat de horeca uitbaters een zeer moeilijke periode achter de rug hebben en ik begrijp ook dat ze een pintje enkele centen duurder verkopen dan vóór de coronacrisis. Wat ik niet begrijp is dat ze met al die vrije tijd en het vooruitzicht op een heropening niet eens de moeite hebben gedaan om hun website te onderhouden. We zijn een beetje aan het rondkijken naar een restaurant om met onze pa zijn verjaardag iets te gaan eten. Constant kom je websites tegen die nog vrolijk een kerstmenu aanbieden of een paasbrunch van 1947 … Onnodig te zeggen dat die eetgelegenheden afvallen bij het maken van onze keuze.

Alweer een week voorbij. Eerst over onze pa : de operatie aan zijn linkeroog is een echt succes, hij ziet nu met zijn slechte oog beter dan met zijn goede. Binnenkort is dus het tweede oog aan de beurt en omdat alles zo vlot ging, is die operatie zelfs een weekje vervroegd zodat hij ook sneller naar Spanje kan terugkeren.

Elke dag van de week zijn Carina en ik gaan cachen, soms zochten we er maar eentje maar regelmatig ook enkele tientallen. Eén rondje bracht ons op “de Luchtbal”, een wijk ten noorden van Antwerpen waar ik het grootste deel van mijn jeugd heb doorgebracht. Wat is het daar veranderd ! Alle sociale woningen zijn grondig gerenoveerd, ook ons oude appartementsgebouwtje was amper te herkennen. Er is nu nog meer groen dan vroeger, het voetbalterrein van Luchtbal Boys en het baseball terrein zijn verdwenen en zijn nu publieke ruimte geworden. In ieder geval : tijdens het zoeken op de Luchtbal kwamen we ook op de plek die enkele weken geleden negatief in het nieuws kwam door de overlast van getunede auto’s. Helaas was er nu niks te zien maar hier en daar lagen er nog wel stukken auto van minder ervaren racers.

De busrit naar huis was minder geslaagd. De eerste bus die passeerde zat te vol naar mijn goesting, wachten op de volgende dan maar. Die zat nog voller maar je kan niet eeuwig blijven wachten. Ik denk dat er een pak meer besmettingen op de bus of tram gebeuren dan op een caféterras. Bovendien waarschuwde de chauffeur dat wanneer alle scholen terug openen, het nog drukker zal worden en je maar best rekening houdt met te laat komen op het werk want vol is vol ! Wat een service en wat is er gebeurd met de extra bussen die op drukke momenten extra reizigers konden oppikken ?

Vandaag reden we naar Meerle om daar twee rondes te wandelen. Bij Beestenbende waren er overal rubberen beesten verstopt en de andere was een Smurfenreeks en die was zooooooooo mooi gemaakt ! Elke cache leek wel het decor van een toneelstuk. Zo kwamen we oa een smurfensauna, een smurfengevangenis en een smurfenboerderij tegen. De mooiste was het smurfenhotel. Voor de achteloze voorbijganger een insectenhotel zoals je ze tegenwoordig wel meer ziet maar enkele extra scharniertjes zorgen voor een achterliggende verrassing. Bovendien was dit “hotel” ook mijn 6000e cache !

Onderweg gingen we koffie drinken bij Maria, iemand die ik nog van vroeger ken. Super gezellig weerzien én een perfect gepland bezoek want terwijl we bij haar binnen zaten trok er een zwaar onweer over de omgeving.

Vandaag begint de voorverkoop van Dranouter Sessies XL, een alternatief voor het “echte” vierdaagse festival. Ik hoop voor de organisatoren dat het werkt maar ons gaan ze daar waarschijnlijk niet zien. Enkel de hoofdact van elke avond is bekend, de rest is afwachten. Al die hoofdacts (Bart Peeters, Zesde Metaal, Hooverphonic, Flip Kowlier) zijn best okee maar ik heb die allemaal al tien keer gezien. Misschien zit er bij de minder bekende artiesten die de affiche nog moeten vervolledigen iets interessant, dat zou kunnen.

Er is geen camping voorzien, elke dag over en weer naar Dranouter is ook niet evident. Bovendien kan er enkel besteld worden per bubbel van vier én je zit dan aan een tafeltje waarbij roepen, dansen en onnozel doen waarschijnlijk niet toegestaan wordt. Dat alles aan een prijs van een normaal festival maar met veel minder aanbod en misschien helemaal geen randanimatie.

Wat me nog het meest tegen de borst stoot : er zijn twee prijzen. Duurder voor diegenen die een tafeltje dichter bij het podium willen en iets goedkoper voor het plebs, het voetvolk. Naar een festival gaan betekent een uur op voorhand je een weg banen door de massa in de hoop toch maar zo dicht mogelijk bij je favoriete artiest te komen. Zwieren met geld voor een tafeltje dicht bij : nee, dank je ! Maar nogmaals : ik hoop voor de organisatie dat het lukt en ik begrijp dat het niet anders kan. Dat wil niet zeggen dat ik er blij mee ben.

Er is de voorbije weken weer heel wat gepasseerd op het scherm.

Penguin Bloom. Het leven van een perfect gezinnetje verandert drastisch wanneer de moeder haar rug breekt bij een ongeluk en haar leven in een rolstoel niet kan aanvaarden. Tot één van de kinderen een uit het nest gevallen ekster mee naar huis brengt. De ekster, met de naam Penguin vanwege de zwart-witte kleur, krijgt gedaan wat de rest van de familie niet lukt : mama begint opnieuw in het leven te geloven. Vooral de eerste verkenningstochten en de eerste vlucht van de vogel zijn aandoenlijk. Gebaseerd op een waargebeurd verhaal.

Ik wou beginnen aan Lupin vanwege de positieve kritieken maar voorlopig zijn nog maar vijf afleveringen vrijgegeven, de rest volgt later. Ik wacht dus liever nog een beetje.

The Marvelous Mrs Maisel, het eerste én tweede seizoen. Weer eens iets helemaal anders. Een Joods echtpaar waarvan de man na een tijdje beseft dat hij toch niet echt in de wieg is gelegd om een stand up comedian te zijn. Zijn vrouw heeft meer talent en probeert het zelf, met wisselend succes. Soms iets te veel drama en te weinig comedy maar zeker te genieten. Seizoen drie ligt al klaar.

Nazi war machines, een vierdelige documentaire over het wapentuig van de Duitsers tijdens de tweede wereldoorlog. Daaruit blijkt dat ze het vooral van hun “Blitzkrieg” moeten hebben want over veel andere zaken is niet goed nagedacht.

Le chant du loup. Het overkomt mij echt niet vaak : een film zonder onderbreking uitkijken. Meestal kan ik het niet laten om toch even naar de voetbaluitslagen te zien, ben ik té nieuwsgierig naar nieuwe berichten op Facebook of wil ik toch nog iets om te snoepen uit de koelkast nemen. Niet van dat alles deze keer. Ik ben absoluut geen filosoof maar een film die begint met “Er zijn drie soorten mannen : de levenden, de doden en zij, die op zee zijn (Aristoteles) heeft meteen mijn aandacht. Bijna het hele verhaal speelt zich af op onderzeeërs van de Franse marine ten tijde van een internationaal kernconflict. Absoluut de moeite waard.

Om een of andere reden Thelma and Louise nog eens tegengekomen en gedownload. Blijft toch een schitterende film !

Sky Rojo, Thelma and Louise in het kwadraat en overgoten met een Tarantino sausje. Van dezelfde bedenker dan de reeks Casa de Papel en overal aangeprezen als nóg beter. Dat vind ik dus niet, zelfs op het randje van slecht maar toch weer goed genoeg om benieuwd te zijn naar het tweede seizoen dat inmiddels door Netflix besteld is.

The United States vs Billie Holiday : het trieste verhaal van een talentvolle zangeres die ten onder gaat aan drugs én daarbij constant wordt gedwarsboomd voor het zingen van “dat ene nummer” – Strange Fruit.

The Reader, gezien toen hij in 2008 in de cinema speelde en nu met veel plezier nog eens terug bekeken. Een terechte Oscar voor Kate Winslet en een mooi verhaal.

Vandaag zijn we begonnen met een wandeling rond het fort van Merksem, uiteraard in combinatie met het zoeken van enkele caches. Daarna gingen we naar Antwerpen voor de eerste min of meer normale koopzondag in maanden. Terug met z’n tweeën winkel in winkel uit zonder voorafgaande afspraak. Althans, dat dachten we … Bij enkele winkels stonden de bakvissen in lange rijen aan te schuiven omdat de maximum capaciteit bereikt was. Waarom die ene winkel zoveel populairder is dan de andere ? Geen idee maar ik zou zelf geen uur in de rij staan om de favoriete broek van een bekende influencer aan te kopen. We zijn ook eens een kijkje gaan nemen in de gerestaureerde Handelsbeurs, echt prachtig ! Afsluiten deden we bij bij de mama van Carina met overheerlijke pizza’s van Fratelli.

Ook de voorbije dagen hebben we elke dag caches gezocht, de ene dag al wat intensiever dan de andere. We kwamen terecht in Wilrijk voor enkele losse caches maar ook in Deurne voor een rondje Ertbrugge en in Stabroek deden we een stuk van een serie waar we vorig jaar al aan begonnen waren. Die dag was de mooiste, niet alleen omdat we veel caches vonden maar ook omdat we veel beestjes zagen : bambi’s achter een omheining, wilde reeën waarvoor ik net iets te traag was om van dichtbij een foto te nemen, ze passeerden ons in een rotvaart op enkele meters afstand. Tel daar nog een reiger bij en enkele mooie paarden en koeien en Carina was weer helemaal gelukkig. Zij kan werkelijk geen enkel vierpotig beest passeren zonder een babbeltje te doen.

En toch was het de laatste week niet alleen met cachen gevuld, af en toe moest er ook een pendeldienst georganiseerd worden voor onze pa. Maak je geen zorgen, niks ernstig ! Hij is enkele dagen geleden aan zijn linkeroog geopereerd en binnen enkele weken volgt het andere oog. Cataract, ik denk dat weinig oude mensen eraan ontsnappen. Het resultaat is tot nu toe veelbelovend.