Een mooie dag om de maand af te sluiten. Vanmorgen stonden we om 9u30 aan het kantoor van Marco Polo Expediciones. Bij deze firma kan je terecht voor alle mogelijke sportieve avonturen op zee, te land en in de lucht. Omdat wij (en vele andere leden van de Vlaamse Vriendenkring) niet bij de sportieve mensen horen, kozen we voor een Jeep safari – weliswaar met een Land Rover. Langs Albir en Altea richting Bernia, de bergketen die de grens vormt tussen de Marina Alta en Marina Baja.

In het begin kan je niet anders dan stukken asfalt kiezen maar al snel ging het langs modderige wegen met de nodige putten, een scenario dat zich de rest van de dag regelmatig herhaalde. We stopten in de buurt van Callosa om een koffie te drinken en de waterval van Algar te bezoeken om daarna verder te rijden langs het stuwmeer van Guadalest richting Beniardá om te eten. De zon liet het intussen regelmatig afweten en dus was het eten met de jas aan op het terras van Ca Gloria.

Het laatste stuk leidde ons naar de flanken van de Aitana en intussen zat bijna iedereen al warm ingeduffeld onder de meegebrachte dekens. Rond 17u30 werden we veilig teruggebracht naar de plaats waar we vertrokken.

De dag werd helemaal perfect door de 3-2 overwinning van RAFC tegen OHL, ook al was het nagelbijten tot het einde.

De laatste dagen zijn bewolkt en/of regenachtig verlopen. Veel meer dan televisie kijken en op restaurant gaan gebeurt er dan niet. Soms moet er ook gewoon iets opgewarmd worden. Lasagne bijvoorbeeld, en zelfs dat kan verkeerd gaan.

Het volledige verhaal dan maar. Enkele weken geleden, toen Carina hier nog was, kochten we 1 kg lasagne bij de Lidl supermarkt. Doorschijnende plastiek errond en als die eraf was, zat de lasagne in een zwart plastieken bakje. Dat bakje mocht, volgens de gebruiksaanwijzing, zowel in de microgolfoven als in de gewone traditionele oven. We kozen voor de gewone oven, om er een lekker korstje op te hebben. Ging allemaal perfect. Eergisteren kocht ik weer zo’n lasagne, opende de verpakking en schepte de helft in een aluminium bakje om in de oven te zetten. De andere helft zou ik vandaag opeten en dus ging het zwarte plastieken bakje in de oven. Na vijftien minuten de geur van verbrande plastiek. De kant waar de lasagne in zat zag er perfect uit en klaar om te smullen, de andere kant … was er niet meer. De linkerkant was volledig gesmolten, waarschijnlijk omdat er aan die kant geen voedsel meer zat. Weer iets bijgeleerd !

Gelukkig loopt er bij Sabor niets verkeerd, ook al was het deze keer één van de minder geslaagde menu’s. Kan gebeuren, maar in combinatie met een aantal keffende hondjes op het terras zorgde dat toch voor een minder goede ervaring.

Gisteren bij Belgomar was het dan weer meer dan lekker. Als ze als voorgerecht gefrituurde scampi’s geven en dat laten volgen door fajita’s met kip hoor je mij niet klagen !

En op het scherm ? Veel dingen die tegenvielen. Barbaren, een zesdelige Duitse reeks over de nederlaag van Romeinse troepen tegen een allegaartje van Germaanse stammen. Allemaal echt gebeurd en tot vandaag nog altijd verheerlijkt door vele mensen (zelfs voetbalclub Arminia Bielefeld heeft haar naam hier aan te danken) maar de acteerprestaties zijn echt ondermaats.

Mythomaniac, Franse serie die me absoluut niet kon boeien en na anderhalve aflevering heb ik het opgegeven. Ook de hooggespannen verwachtingen voor El embarcadero (met El Professor uit La Cassa del Papel) werden niet ingelost en de film De Celestijnse belofte deed te veel moeite om een mysterieuze sfeer te creëren. Zoveel dat ik er bij in slaap viel. Bij Borat 2 bleef ik wakker, wellicht door door de plaatsvervangende schaamte ...

Wel absoluut indrukwekkend was de musical War of the Worlds, een beetje langdradig naar het einde toe maar dat is natuurlijk omdat ik het verhaaltje al kende. Nu ben ik bezig aan het tweede seizoen van The Spanish Princess (Catharina van Aragon en haar avonturen aan de zijde van Hendrik VIII) en dat bevalt me wel.

Deze middag zijn geheel onverwacht (nu ja, een beetje toch) Wilma en Leo hier met de camper aangekomen. Voor alle veiligheid hadden ze in België een COVID-19 test laten afnemen en na het verkrijgen van de negatieve uitslag zijn ze vertrokken. Onderweg geen enkele controle !

Gisteren eindelijk nog eens bewogen en met de fiets naar de markt van Albir gereden. Geen overrompeling maar gezellig druk, weinig verschil met een gewone marktdag einde november. Zowat een kwart van de kramen verkoopt mondmaskers, soms onder de naam “fashion mask” maar ik denk niet dat die veel bescherming bieden.

Bij La LiVi was ik nog net op tijd voor een ontbijt : vers sinaasappelsap, koffie en tostada met olijfolie en tomaat voor drie euro – bijna gratis ! Ik volgde verder de hoofdstraat van Albir en reed langs het water tot Altea. Ook hier meer dan genoeg mensen op stap maar een absoluut veilig gevoel. Op het strand zelf was er maar weinig volk, een beetje fris om in je blootje te liggen vermoed ik.

Vandaag stond de jaarlijkse statutaire vergadering van de Vlaamse Vriendenkring in de agenda genoteerd. Samenscholingsverbod of niet, hiervoor wordt een uitzondering gemaakt vanwege wettelijk verplicht. Veel viel er niet af te keuren of te bespreken vermits ongeveer alle activiteiten stil liggen. Bingo en kaarten is verboden, live muziek wordt niet meer toegelaten enz. Gelukkig mochten we nog frieten met stoofvlees eten.

Gisteren geen bingo van de Vriendenkring, ook dat is – na live muziek en dansen – nu verboden. Echt veel blijft er niet meer over want uiteraard worden er momenteel ook geen uitstappen gepland. Weer een middag extra om de lamzak uit te hangen.

Binnen zes maanden wordt onze pa 90 jaar maar tegen dan zijn de meeste overwinteraars meestal vertrokken en kan er dus niet gevierd worden. Daarom kwam hij vorige week af met een idee : hij kon dat toch ook al een half jaar op voorhand vieren, op 19 november dus ? En zo gingen we vandaag met een beperkt groepje (maximum zes mensen aan dezelfde tafel) eten bij Transilvania.

De enigste manier om mij van het terrein af te krijgen is op restaurant gaan. Onze pa had andere plannen en dus ging ik gisteren in mijn eentje naar Belgomar iets eten. Omdat supermarkt Mercadona aan de overkant van de straat is, ging ik daar meteen dan ook maar inkopen doen.

Toen het begon te schemeren zaten we gezellig buiten rond de vuurkorf. ‘s Avonds moesten de resterende afleveringen van La Catedral del Mar er aan geloven en meteen daarachter begon ik ook aan het vierde seizoen van The Crown, vandaag volgden de overblijvende episodes.

Over die Britse serie kan ik heel wat vertellen. De vorige drie jaargangen waren absoluut ook interessant maar deze keer gaat het over een periode die we zelf hebben meegemaakt. Alles passeert de revue : de oorlog rond de Falklandeilanden (of Islas Malvinas), de ruzies tussen Thatcher en de Queen over de aanpak van de apartheid in Zuid-Afrika, de eetstoornis van Prinses Diana, de indringer die bij de koningin in de slaapkamer geraakte enz. Toch kwam ik ook een aantal zaken tegen die ik best plezant vond of helemaal niet wist. Thatcher in haar knalblauwe mantelpakje en hoge hakken op jacht met de koninklijke familie of diezelfde Iron Lady die bij haar thuis kookt voor partijleden, de weggestopte familieleden met een mentale handicap enz.

Prins Charles is zoals hij is zullen we maar denken : een stijve hark, een beetje triestige figuur die het niet kan hebben dat Diana altijd in de belangstelling staat. Waar ik niet over te spreken ben is de rol van Gillian Anderson als Margaret Thatcher. Ze zal waarschijnlijk met lof overladen worden maar ik vind het allemaal geforceerd overkomen.

En zeker niet vergeten : vandaag waren Frank en Marleen 700 jaar getrouwd (jaja ik weet het wel, 45 jaar samen) en werden we uitgenodigd voor een drankje en een hapje. Rond 18u begon het zeer zachtjes te regenen en trokken we allemaal naar binnen.

Is er iemand die mij kan wakker schudden ? Ik doe de hele dag niet anders dan films en series kijken en kom amper het terrein af. Gelukkig ben ik donderdag met onze pa nog bij Sabor gaan eten. Voor de rest blijft het toch een beetje afkicken nu Carina alweer twee weken terug in België is. En wat heb ik intussen gezien op de teevee ? Veel te veel om op te noemen maar toch enkele uitschieters. Het tweede seizoen van Undercover was alweer een tegenvaller, hoe sympathiek Tom Waes ook is : een goede acteur kan ik hem niet noemen. Momenteel ben ik helemaal ondergedompeld in de Spaanse Middeleeuwen : La Catedral del Mar. Veel bloedvergieten en machtsmisbruik, is het ooit anders geweest ? De Joden krijgen de schuld van de pestepidemie, schuldigen moeten er altijd zijn … veel is er niet veranderd.  En dan zou ik nog bijna de godsdienstwaanzinnigen vergeten én de kerk die een oogje dichtknijpt als het hen goed uitkomt.

Regelmatig gaat het verstand op nul en kijk ik met veel plezier naar Huizenjagers, Ooit vrij, de Slimste Mens natuurlijk en alle voetbalwedstrijden die passeren.

Ik probeer ook zo een beetje te volgen waar en wanneer er nieuwe maatregelen genomen worden tegen COVID-19 maar de berichten zijn soms zo tegenstrijdig dat ik er moedeloos van word. Iedereen interpreteert de regels naar eigen goeddunken maar wie er gelijk heeft is zelden duidelijk.

Ik had er vorige week al eens over geschreven : het opkuisen van het bouwafval op en langs de weg die hier boven ons terrein loopt. Gisteren ben ik het nog eens van naderbij gaan bekijken en ik moet zeggen dat het er stukken beter uitziet. Alles is nu platgereden en er is een laag aarde over gegooid. Op termijn zal het onkruid wel beginnen woekeren en zal de natuur opnieuw de bovenhand krijgen. Wel jammer dat ze niet meteen het hele gebied onder handen hebben genomen, als je een zijweg indraait moet je niet ver zoeken om bergen sluikafval te vinden.

Vandaag gingen we voor de eerste keer naar de woensdagmiddag van de Vlaamse Vriendenkring. De vaste zaal van Hotel Marina is door sluiting van het hotel nog altijd onbeschikbaar en als alternatief heeft de club nu voor Eetcafé Pinocchio gekozen. Mooi terras met veel open ruimte en regelmatig komen ze langs met kaasblokjes, bitterballen en chips – dat kregen we bij Marina niet ! Winnen met de bingo zal voor een andere keer zijn, je kan niet alles hebben.

Nog wat extra nieuws dat de fietsers graag zullen horen. De oude baan van Benidorm naar Alfaz krijgt nu ook een fietspad en de straat langs de droge rivier wordt ingericht als fietsstraat, voorrang voor fietsers dus.

Echt heel veel gebeurt er voorlopig weer niet. Het blijft overwegend mooi weer en dus ideaal om om helemaal niets te doen. Gelukkig heb ik nog een hele stapel tijdschriften om te lezen. Ook ben ik door het vroeger donker worden weer in mijn oude gewoonte hervallen : heel veel films en series kijken. De voorbije dagen heb ik alle afleveringen van Band of Brothers nog eens terug bekeken, blijft indrukwekkend. Omdat ik toch in de oorlogssfeer zat, heb ik meteen doorgekeken naar Kalashnikov. Goede Russische film over de wereldberoemde uitvinder die zonder enige opleiding een revolutionair wapen bedacht : de AK47. De volgende film in de rij was Fukushima. Van Russisch naar Japans, veel verschil is er niet – alles klinkt even onverstaanbaar. Toch hou ik niet van de Japanse cinema. Hun arbeidsethos is ver verwijderd van het mijne en al hun buigingen zijn slecht voor mijn rug.

Gisterenavond zijn Rik en Myriam hier met de camper aangekomen. Ondanks alle regels en verboden zijn ze toch hier geraakt zonder al te veel problemen. Er zijn nochtans ook verhalen van mensen die na aankomst met het vliegtuig in Alicante onmiddellijk zijn teruggestuurd naar België. Ik ben benieuwd of dat gaat blijven lukken bij anderen die binnenkort ook van plan zijn om naar hier af te zakken. Het is ook afwachten hoe lang alles hier nog open zal blijven. Bars en restaurants moeten in ieder geval weer inbinden : binnen mag niet meer dan 30% van de capaciteit gebruikt worden, buiten op het terras maximum 50 %.

Vóór ze alles sluiten ben ik vanmiddag toch maar snel iets gaan eten bij Zero Zero samen met onze pa, Rob, Letty en Frank. Toen de zon op het terras verdween, werd het al snel frisjes maar met de terrasverwarming was alles meteen weer opgewarmd. De dag werd afgesloten met het onmisbare Thui-uis en een uur amusement met de Slimste Mens.

Zondagochtend bracht ik Carina naar de luchthaven van Alicante. Ook Rob en Letty reden mee zodat we meteen aan een nieuwe zoektocht in Santa Pola konden beginnen. De vlucht van Carina naar Antwerpen verliep zonder problemen en tegen de tijd dat zij landde, hadden wij al enkele tientallen caches gevonden. Tijdens een wandeling van meer dan 20 km vonden we meer dan 50 caches, een vruchtbare dag dus. Ik vermoed dat we nog één keer deze richting uit moeten en dan is het hele gebied leeggevist. Het terug naar huis rijden ging iets minder vlot dan normaal. Door wegenwerken/onoplettendheid kwamen we op wegen terecht die ik nog nooit gezien had. Gelukkig konden we 20 km voor Madrid nog terugdraaien :-) en ‘s Avonds zorgde Letty naar aloude gewoonte voor het eten.

Maandag en dinsdag gebeurde er weinig. Ik ging wel mijn fiets ophalen want die had ik vóór het weekend achtergelaten bij de fietsenwinkel met een lekke band. Met een nieuwe binnen- en buitenband en 45 euro armer fietste ik naar boven maar daar aangekomen blokkeerde mijn achterwiel bijna compleet. Toevallig of niet : klein bevestigingsdingetje afgebroken en dat zorgde ervoor dat een kabeltje tegen mijn achterband kwam. Met de hulp van Frank werd het mankementje snel verholpen.

Gisteren was het de bedoeling om voor de eerste keer naar de bijeenkomst van de Vlaamse Vriendenkring Benidorm te gaan maar er werd veel regen voorspeld en je weet het : dan kom ik niet buiten ! Zeker nu niet want de bijeenkomsten gaan door op een terras. De zaal waar we normaal op woensdagmiddag samenkomen is niet beschikbaar vanwege de Coronacrisis. Uiteindelijk bleef het toch droog maar intussen kwamen wel beelden binnen van Denia waar de straten onder water stonden.

Vandaag, regen of geen regen, moest ik toch buiten want onze tafel bij Sabor was gereserveerd. Hier enkele uurtjes weg is ook een zegen want sinds gisterenochtend zijn ze de weg die boven ons terrein loopt aan het opkuisen en dat gaat gepaard met het nodige lawaai. Al jaren wordt daar illegaal bouwafval gestort en dat wordt nu opgeruimd. Op de toegangsweg staat intussen ook een verlichtingspaal met camera, hopelijk helpt het.