Gisteren verliep zoals alle vorige donderdagen : de hele dag geocachen. De omgeving is steeds anders, de gelopen kilometers en het aantal gevonden caches varieert ook. Deze keer ging een deel van de wandeling door een rivierbedding die recent waarschijnlijk nog heel wat water heeft zien passeren. Afsluiten deden we bij een ruïne boven op een berg.

Vandaag was een stuk rustiger want vanmorgen vertrokken we op daguitstap met de Vlaamse Vriendenkring. Na een uurtje waren we alle opstappunten gepasseerd en met een achttal afwezigen wegens ziekte reden we naar Elche. We werden met de bus tot aan het gemeentelijk park gebracht waar we een kleine wandeling maakten en een tijdje later automatisch bij het fort en de basiliek uitkwamen. Daar konden we de voordelen van de uitgedeelde "oortjes" al snel ondervinden. Gids Marc kon zonder te roepen iedereen van een deskundige uitleg voorzien met zijn microfoon + zendertje. Waar je ook liep, overal kon je de uitleg volgen. Prima voor mensen zoals ik die al eens graag afdwalen om een cache te zoeken.

Na de lunch reden we naar Torrevieja waar we het casino mochten bezoeken. Geen casino om te gokken, dit is een privé club waar je kan biljarten, waar de leden domino spelen enz. Op de terugweg zagen we de zoutmeren van La Mata en Santa Pola. Overal waar je kijkt zie je flamingo's maar om ze te fotograferen vanuit een rijdende bus met sterk verduisterende ramen is onbegonnen werk.

Normaal wacht ik altijd tot ik een stapeltje films en reeksen heb gezien om er iets over te schrijven maar deze keer ben ik zo enthousiast dat ik niet kan wachten. 1917, de meest recente film van Sam Mendes (bekend van oa American Beauty, Skyfall, Spectre, Road to Perdition) heeft een echt meesterwerk afgeleverd en is terecht bekroond met enkele Golden Globes. Een simpel verhaaltje (simpel is niet altijd hetzelfde als goedkoop) en enkele helden, meer heb je niet nodig om een goede oorlogsfilm te maken. Hier geen in het rond vliegende ledematen maar apocalyptische beelden, soms dicht aanleunend bij een LSD-trip. Meer kan ik niet vertellen, zonder de verhaallijn te verklappen. De film is nu in de bioscoop te zien, mis hem niet !

Vandaag absoluut "dolce far niente" als compensatie voor gisteren. Zelfs de zondagsrust wordt niet meer gerespecteerd door ons geocachersclubje, een schande ! Hoe ga ik ooit mijn plaats in de hemel verdienen ?

Je begrijpt het al : we waren gisteren weer op stap om het volgende deel van de meer dan 300 caches tellende reeks af te werken. We zijn er nog niet helemaal maar meer dan de helft is intussen toch al gevonden. Helemaal zullen we de serie misschien nooit kunnen vervolledigen want er zijn ook "challenge caches" bij waarbij je moet voldoen aan een aantal voorwaarden als 10 caches boven de 3000 meter vinden of minstens 50 caches met terreinmoeilijkheid 5 ...

Het was gisteren overigens weer een van de betere wandelingen. Hoe raar het ook klinkt, ook al wandel je constant door dezelfde heuvels of bergen : de ene route is toch veel mooier dan de andere. De dag werd in twee stukken verdeeld met in het midden een klein autoritje om van daaruit weer in een ander gebied te zoeken. Steeds werden we getrakteerd op fantastische vergezichten én de zon scheen, ook al bleef het in de schaduw fris. Het tweede gedeelte werd bijna helemaal afgelegd via afwateringskanalen. Even comfortabel als een echt wandelpad en bijna geen hoogteverschil. Het moet niet altijd klimmen en klauteren zijn !

In totaal hebben we 17 km gewandeld en daarbij werden 44 caches gevonden. Op het einde kwamen we uit bij het Preventorio van Aigües. Zes jaar geleden waren we hier voor de eerste keer om een cache te zoeken en toen kon je het leegstaande gebouw nog voor een groot deel bezoeken. Drie jaar geleden was dat al minder eenvoudig en nu kan je nog enkel op het gelijkvloers rondlopen, alles uiteraard op eigen risico !

Deze middag na de markt afgesproken met Frank en Marleen én Bert en Jenny.  B+J stonden vroeger ook met hun camper bij ons maar huren inmiddels een appartement in Benidorm.  Het was fijn om hen eens terug te zien en bij te praten.  We zijn meteen ook iets blijven eten bij Albeniz, daarna nog evens langs de supermarkt en de rest van de namiddag/avond verliep volgens het gekende stramien : hangen en kijken ...

Het voorlopig laatste overzicht van wat ik de voorbije weken heb bekeken :

Marriage Story. Beginnen kijken omdat Laura Dern een Golden Globe heeft gekregen voor beste vrouwelijke bijrol én omdat ik Scarlett Johansson wel eens graag zie passeren. Ik heb het een kwartier uitgehouden, echtscheidingsprocedures boeien me niet echt - anders was ik zelf al lang gescheiden.

Once upon a time in Hollywood van Quintin Tarantino. Nog een Golden Globe winnaar, deze keer voor het beste scenario (Tarantino himself) en de beste mannelijke bijrol van Brad Pitt. Ik wist absoluut niet wat ik moest verwachten van deze film, dat wist ik na een uur nog altijd niet en toen moesten er nog 100 minuten volgen ! Toch blijf je kijken en pas na ruim twee uur begon ik te vermoeden waar het geheel heen ging. Het helpt als je een beetje op de hoogte bent van de Charles Manson Family. Op het einde, hoe kan het ook anders, wordt het weer zeer bloederig. Tarantino vindt dit zijn beste film en als hij het zelf zegt ...

De bende van Jan de Lichte. Deze reeks is intussen al enkele jaren geleden opgenomen en zou in 2020 eindelijk op VTM uitgezonden worden. Zoals alle historische series of films weet je nooit hoe waarheidsgetrouw ze zijn, maar het zet mij toch altijd aan om een en ander op te zoeken om vast te stellen dat het verhaal meestal in grote lijnen toch klopt. Ik vond dit een voltreffer ! Ook al kan je Jan en zijn trawanten afschilderen als moordenaars en dieven, ze strijden wel tegen de gevestigde orde en dan kan je bij mij meteen op enige sympathie rekenen.

A rainy day in New York, de meest recente van Woody Allen. Onder invloed van de #metoo beweging ontstond er in de Verenigde Staten een controverse rond deze film en als gevolg daarvan is de film voorlopig alleen in Europa in ciculatie gekomen. Een typische Allen film : veel gepraat en altijd interessant genoeg om te blijven kijken.

De wilde stad. Ook hier had ik absoluut geen enkel idee wat voor soort film dit zou worden. Iets helemaal anders dan verwacht, zo bleek al snel. Geen feestjes in de grote stad maar het leven in Amsterdam bekeken door ... een kat ! Mooi gefilmd, soms grappig en een welkome afwisseling.

Het geheime dagboek van Hendrik Groen, tweede seizoen. De eerste jaargang had me bekoord en dus moest en zou ik ook het vervolg bekijken. Het leven is niet altijd even vrolijk in een rusthuis maar toch maken de oudjes er het beste van en rebelleren ze regelmatig tegen de directie en het verplegend personeel. Wat ik vooral onthoud : nooit of nooit wil ik in zoiets terechtkomen !

Fleabag, meteen de twee seizoenen bekeken. De lichtjes oversekste hoofdrolspeelster steekt de draak met alles in iedereen in haar omgeving en dan vooral met haar familie, de kerk en sociale hulpverleners. Toch zeult ze zelf een zwaar gewicht mee omdat haar beste vriendin door haar toedoen zelfmoord heeft gepleegd, ook al was dat eerder een tragische vergissing. Ernstige verhaaltjes met hilarische uitschieters.

Donderdag en dus weer op stap met de bende geocachers. Nu ja, bende ... meer dan vijf personen passen er niet in de auto van Chris. We reden dezelfde richting uit dan de vorige keer want daar liggen nog altijd heel veel caches op ons te wachten. De wolken zagen er soms dreigend uit maar het bleef droog en zo konden we zonder problemen de geplande route volgen.

Hier en daar zag je de gevolgen van de recente storm maar ook dat viel allemaal mee. We trokken wel de aandacht van de Policia Local, die waren toch nieuwsgierig en wilden weten wat we uitspookten. Ook zij hadden, na de nodige uitleg, nog nooit gehoord van geocaching.

En dan nog een testverslag van mijn nieuwe, gisteren gewonnen thermosfles. Rond 8u30 's ochtends had ik ze gevuld met warme gemberthee en drie uur later wilde ik wel eens drinken. Zou de thee nog warm zijn ? Neeeeeeeeeeee, hij was nog heet ! Zelfs mijn laatste slokjes om 17u waren nog lauw. Waar de woensdagmiddagbingo goed voor is ... Alles bij elkaar weer 19 km gewandeld en bijna 30 caches gevonden, voor de volgende tocht wachten we zelfs niet tot donderdag want zondag gaan we weer samen op stap.

Deze avond stond de halve finale van de Croky Cup op het programma. Thuis tegen KV Kortrijk, dat zou geen probleem mogen zijn. Helaas, net als Club Brugge gisteren bleef ook Antwerp steken op een 1-1. Overwegend balbezit voor ons maar de talrijke kansen werden niet benut. Zelfs een penalty bracht ons geen stap verder, vanwege gemist door Lamkel Ze. Ik ben hem lang blijven steunen maar nu is het genoeg geweest ! Hij hoort geen penalty te trappen als die rol is weggelegd voor Refaelov of Mbokani maar die twee laatsten moeten ook hun verantwoordelijkheid opnemen en hem tegenhouden. Kan je trouwens een rode kaart krijgen als je een ploegmaat op zijn bakkes slaat ?

Woensdagmiddag, normaal was ik niet van plan om naar hotel Marina te gaan maar vanaf vandaag kon je inschrijven voor een aantal uitstapjes en dus ging ik toch maar. Als je te lang wacht, loop je het risico dat de bus vol is. Onze portemonnee weegt nu dus weer een stuk minder want we zijn ingeschreven voor de bloesemtocht, de fallas in Gandia en een avond in Benidorm Palace. Het voorschot voor de zesdaagse reis naar Extremadura had ik een tijdje geleden al betaald.

Het muzikale gedeelte was vandaag weer iets helemaal anders. Geen covers van de zoveelste Frank Sinatra imitator maar een dansgezelschap : Sacromonte Dance Company, met een mengeling van traditionele Spaanse en meer moderne dansen. Naar het einde toe begon de man ook te zingen en werd zowaar de twist nog eens bovengehaald. Op zo'n moment schrik je er soms van hoe lenig sommige lede(mate)n nog zijn, ik doe het ze niet na !

De middag eindigde zoals altijd met een bingo. In het begin haalde ik mijn neus er voor op maar tegenwoordig speel ik vrolijk mee. Vandaag won ik zelfs een onbreekbare thermos. Die neem ik morgen meteen mee op onze cachetocht want warme gemberthee kan wonderen doen voor opkomende keelpijn.

Een overwegend droge dag met af en toe nog een flinke rukwind, maar niks vergeleken met wat de vorige dagen hebben moeten doorstaan.  Ook vandaag heb ik het terrein niet verlaten, al had ik met onze pa afgesproken om iets te gaan eten.  Toen ik hem belde, wist hij van niets.  Niet erg, op zijn leeftijd mag je al eens vergeetachtig zijn en ik had nog wel iets in mijn kast staan.

Door het slechte weer heb ik weer heel wat uren naar de televisie gekeken.  Een niet volledig overzicht :

Het onsterfelijke leven van Henrietta Lacks. Wie ? Ik had er eerlijk gezegd ook nog nooit van gehoord. Blijkt dat een vrouw te zijn bij wie in de vroege jaren 50 van de vorige eeuw zonder toelating (kanker)cellen zijn weggehaald. Die - onsterfelijke - cellen lagen/liggen aan de basis van vele wetenschappelijke onderzoeken, behandelingen en medicijnen. In de film gaat het vooral over de dochter (een nogal hysterische Oprah Winfrey) die de waarheid over haar moeder wil achterhalen. Interessant maar ik heb toch moeite moeten doen om de film helemaal uit te kijken.

Ongeveer iedereen heeft de iconische serie Sons of Anarchy gezien maar een extra achtste seizoen zat er niet meer in omdat ongeveer alle hoofdrolspelers op een gewelddadige manier om het leven kwamen. De spin-off Mayans MC bracht een oplossing. Net als tijdens het eerste seizoen komen ook in het tweede de Sons nog wel eens ter sprake maar uiteraard zijn de Mayans de club waar het allemaal om draait en vooral de trouw en eer die daar mee samenhangt. Bereid je voor op heel veel doden en bloed !

Temple, een serie over een dokter die zijn ongeneeslijke vrouw officieel laat sterven maar haar daarna overbrengt naar een clandestien ziekenhuis en haar daar verder blijft behandelen. Om dat alles te betalen voert hij operaties uit op mensen die onder de radar willen blijven. Goed uitgangspunt maar niet echt een sterke serie, wel verrassend einde.

Unité 42 : op papier en afgaande op de trailers zou dit een serie moeten zijn die ik goed vind. Helaas heb ik halverwege de eerste aflevering afgehaakt. Waarom ? Geen idee.

The Polka King, het waargebeurde verhaal van een Poolse immigrant die met zijn muziek de VS verovert maar in zijn naïviteit ook compleet de mist ingaat door financiële wantoestanden. Aangenaam tijdverdrijf.

El fotógrafo de Mauthausen, waargebeurd maar vrij onbekend verhaal. Een Catalaanse communist/fotograaf komt na de Spaanse burgeroorlog terecht in concentratiekamp Mauthausen. Daar werkt hij in het fotolaboratorium en probeert zoveel mogelijk van de gruwelijkheden te fotograferen en uit het kamp te smokkelen zodat de buitenwereld na de oorlog kan zien wat daar gebeurde.

Zo, we hebben alles weer overleefd en eerlijk : ik had het erger verwacht. De ergste wind is nu achter de rug, gisteren is het veel later beginnen regenen dan voorspeld en vandaag hebben we zelfs langere drogere periodes gehad, zelfs een streepje zon ! Zoals dikwijls zijn de gevolgen van een storm soms zeer plaatselijk en dus ook al valt het bij ons mee, er zijn wel degelijk mensen die flink wat schade hebben.

Er zijn vrienden die hun vlucht afgeleid zagen naar Murcia, anderen kunnen niet van hun berg omdat de weg afgesloten is, hier en daar is er waterschade maar binnen de eigen kennissenkring nergens zware problemen. Overal duiken wel spectaculaire video's op van metershoge golven, vernielde stranden, bomen over de weg en weggeblazen daken. Allemaal zaken die hopelijk via de verzekering te regelen zijn en tot nu toe geen melding van dodelijke slachtoffers.

De luchthaven van Alicante gaat na een sluiting van twee dagen morgenvroeg (dinsdag) opnieuw geleidelijk weer operationeel worden.

Het was een beetje een rampweek in Spanje. Dinsdag een ontploffing in een fabriek in Tarragona, woensdag een brand op de luchthaven van Alicante waarbij 35000 passagiers hun vlucht omgeleid of afgelast zagen, een aangespoelde walvis in Benidorm en vanaf vandaag kan je niet naast de waarschuwingen voor noodweer kijken. Het zal een beetje afwachten worden maar vanaf deze namiddag (als ik dit schrijf is het 10u50) zal de wind aanwakkeren en vanavond en vannacht wordt echt stormweer verwacht met windsnelheden boven de 100 km/u, aan zee golven van acht meter hoogte en heel veel regen. In het binnenland zou volgens een aantal bronnen de sneeuwgrens dalen tot 400 meter en dus zullen we op de ons omringende bergen normaal gezien een witte laag zien liggen.

Ik hoop dat het allemaal zal meevallen en dat mijn caravan en voortent het overleven maar je mag verwachten dat er veel schade aangericht zal worden aan reclamepanelen, verkeerslichten, afdakjes enz. De steile straten zullen veranderen in tijdelijke rivierbeddingen en in bepaalde buurten zullen er weer winkels en restaurants onder water staan.

In Alicante is de brandweer intussen bezig met het aanbrengen van een extra bescherming op het dak dat eerder deze week is afgebrand. Met de voorspelde regen en wind zou de schade nog erger worden én de herstellingskosten veel hoger. 

Update 11u20 : luchthave Alicante wordt gesloten gedurende 24u in verband met de aangekondigde storm ! 

Ter info : wij zitten in het rode gebied op de kaart ...

Gisteren was een perfecte dag om te bekomen van de wandeling en zoektocht op donderdag, bijna de hele dag windloos en zonnig. Rond de middag fietste ik naar de supermarkt en daarbij passeerde ik café Albeniz. Zoals altijd kijk ik dan even of er bekend volk zit en ook deze keer was dat het geval. Tuinbewoners Walter en Bertha zaten op het terras en ook Leo, Christiane en Andy (bekenden van café Panaché) zaten er te genieten van de zon. Wat doet een mens dan ? Er bij gaan zitten natuurlijk en een pintje bestellen.

Vandaag wandelde ik naar camping Almafra, om 15u begon daar een "Nederlandstalige dag" met live muziek. Eerst René Diepenbrock (Oh darling, when we are together I kiss you te pletter ... je kent het wel als je oud genoeg bent), daarna kwam Duo Royet en werden we in een hoempapa carnavalsfeer ondergedompeld.

Al snel bleek dat Nederlandstalig moest geïnterpreteerd worden als Nederlands. Het ene onbekende polonaisenummer volgde het andere op en iedereen met een oranje achtergrond stond op de dansvloer. Naarmate hun show vorderde kwamen er er meer Engelstalige nummers aan bod maar ook die werden allemaal ondersteund door een boenke boenke beat zodat elk liedje op het andere leek.

De afsluiter was Yolanda Fillipi maar het verschil met de vorige artiesten was amper te merken, altijd maar weer dezelfde discodeuntjes en schlagers - niet echt mijn ding. Miss Diamond (travestie) kon het geheel niet naar een hoger niveau tillen en rond 20u hielden we het voor bekeken.

Met het verstand op nul werd het toch een mooie namiddag met één heel groot minpunt : het aanschuiven om aan drank te geraken en meer dan een uur op je eten wachten. Wellicht had de organisatie niet zo'n overrompeling verwacht en zullen ze hieruit lessen trekken voor een volgende keer. Pluspunt was dan weer de prijslijst van het aangeboden eten, zowat alles kostte drie euro.

Donderdag is weer goed op weg om onze vaste "cachedag" te worden. Net als vorige week namen we deze ochtend iets over 9u de trein naar Benidorm. Deze keer werd er niet overgestapt op een andere lijn maar stonden Chris, Henny en Wies ons op te wachten bij het station. We reden verder met de auto tot in de heuvels achter het Amadorio meer en daar werd het een opeenvolging van een stukje rijden, parkeerplaats zoeken, wandelen en geocaches zoeken. In totaal werd er bijna 20 km gewandeld en werden er meer dan 40 caches gevonden. Dat alles met bijna zomerse temperaturen en soms prachtige vergezichten.