De mensen die mij al iets langer kennen/volgen weten dat ik al een hele carrière 😋 in de showbizz achter de rug heb. Heel lang geleden haalde ik, weliswaar vermomd, regelmatig de voorpagina van de kranten tijdens de zoveelste rellen bij manifestaties of voetbalwedstrijden. Later ging ik ten onder tijdens een muziekkwis gepresenteerd door Walter Grootaers en werd ik geïnterviewd door Paul Jambers om nog later via de Benidorm uitzending van Radio Gaga helemaal een BV te worden. En dan zwijg ik nog over intermezzo’s als een rolletje in de videoclip van Diane Grace.

Misschien komt er in de nabije toekomst wel een vervolg. Tijdens een van de clubnamiddagen in hotel Marina kwam een mevrouw mensen ronselen voor een figurantenrol in een op stapel staande Duits-Zwitserse film. Natuurlijk bood ik me onmiddellijk aan, alles wat een beetje afwijkt van de normale opstaan-winkel-eten-eten-eten-slapen routine is welkom ! En dus is het afwachten of ze mij/ons (want meerdere mensen meldden zich aan, ook onze pa) kunnen gebruiken in hun productie. De kans lijkt me klein want ze zouden beginnen draaien einde oktober en ik heb nog steeds niets gehoord. Geen reden om te wanhopen, echte sterren komen altijd iets later aan op de set.

Vorige week maandag was aangekondigd als de eerste dag van een regenachtige periode. De geplande wandeling rond het Amadorio meer werd toen wijselijk uitgesteld. Woensdag werd afgesproken het vandaag opnieuw te proberen en deze ochtend reed ik om 8u30 met de fiets naar Marco Polo Expediciones. Ik hoor het jullie al denken : dat klinkt heel avontuurlijk ! Dat valt wel mee, bij Marco Polo kan je terecht voor ongeveer alles wat avontuurlijker is dan over de markt van Benidorm wandelen : jetski, paintball, jeepsafari’s, downhill fietstochten enz. De wandeling van vandaag werd omschreven als gemakkelijk, met als voorwaarde min of meer een ervaren wandelaar te zijn.

Iets over negen uur vertrokken we met een Land Rover richting Orcheta. Daar ter plaatse begonnen we aan de wandeling. Niets wereldschokkend maar wel een mooie niet te moeilijke wandeling met veel afwisseling. Bovendien werd het extra interessant door de deskundige begeleiding van gids Marc. Overal plukt hij bloempjes, breekt takjes af of raapt hij nootjes om je te laten proeven en ruiken. Je beseft het niet altijd maar overal groeit er wel iets dat je kent maar niet onmiddellijk herkent : lavendel, tijm, rozemarijn, venkel, vijgen enz. Uiteraard kwamen we ook bij het stuwmeer en het is lang geleden dat ik het water nog zo hoog heb zien staan.

En hoe aangenaam de wandeling ook was, het hoogtepunt moest nog komen. We werden verwacht op het gezellige terras van restaurant Mundial, uitgebaat door Egyptenaar Mustapha en in de bediening bijgestaan door Venezolaan Juan-Carlos. We kregen ontzettend lekker eten, de voorgerechten waren vooral vegetarische hapjes – dat valt bij mij altijd in de smaak. Als hoofdgerecht kregen we zowel een couscous- als rijstschotel, de ene met lamsvlees en de andere met kip. Alsof dat niet genoeg was, kwamen er nog meer kipbereidingen, deze keer met frietjes. Om de overgebleven gaatjes te vullen kwam er nog een heel assortiment dessertjes.

Toen we buitenkwamen was het geheel bewolkt geworden en in de open 4x4 konden we een trui of jasje goed gebruiken. We reden terug naar Benidorm en kunnen nu terugblikken op een zeer geslaagde dag. En niet vergeten : misschien komt er nog een staart aan het verhaaltje. Marc kocht zowel voor zichzelf als voor de wandelgroep een biljet van de ONCE loterij – beide met hetzelfde nummer. Met een beetje geluk kunnen we vanavond 35000 euro verdelen.

Vandaag de internationale dag in Alfaz, op een andere locatie dan de vorige jaren. Deze keer op het plein voor Casa de Cultura en onder een brandende zon. Vanaf 10u30 was iedereen welkom maar toen was het nog rustig, een uur later kon je letterlijk over de koppen lopen.

In Alfaz wonen mensen van zo’n honderd verschillende nationaliteiten vreedzaam naast en met elkaar en dat zette het koor van Lescar (zusterdorp in Frankrijk, vlak bij Pau) extra in de verf door het Europese volkslied (gebaseerd op de negende symfonie van Beethoven) te komen zingen. Ik vond het opvallend hoeveel mensen het meezongen, elk in zijn eigen taal. Bij de intrede van de verschillende groepen valt toch altijd de grote aanwezigheid van zowel het (vroegere) oostblok en Zuid-Amerika op. Maar ook buitenbeentjes als Syrië, Vietnam en Nepal zijn hier vertegenwoordigd. Uiteraard waren ook de burgemeester en enkele schepenen vertegenwoordigd, aangevuld door een aantal buitenlandse “hoogwaardigheidsbekleders” (wie heeft dat woord ooit uitgevonden ?).

De hele dag kregen we zeer uiteenlopende dansvoorstellingen en de vele kraampjes zorgden ervoor dat je hier niet met honger of dorst moet rondlopen. Van alles wat ik geproefd heb, scoorde de chocoladetaart uit Albanië het beste, gevolgd door de empanadas uit Argentinië en de baklava uit Syrië. Een mooie dag dus, met veel afwisseling en ik heb ook een aantal oude bekenden gezien waarmee het altijd fijn is om bij te praten.

De vorige dagen was het, net als vandaag, genieten van de zon. Weinig beweging op onze berg dus en het ultieme nietsdoen werd enkel en alleen onderbroken door een uitstapje naar de markt.

Vandaag was helemaal anders. Tijdens de laatste rukwinden waren er enkele bomen gesneuveld op het boventerrein en die werden vandaag gesnoeid, rechtgetrokken, gezaagd en weet ik wat nog allemaal. Ik ben gaan kijken naar de werkzaamheden maar ik ben niet te dicht genaderd, mijn reputatie moet ongeschonden blijven !

Deze middag had ik gereserveerd bij Sabor, voor de eerste keer sinds ik terug ben. Waarom zo lang gewacht ? Geen idee, ik kan geen enkele goede reden verzinnen – het kwam er gewoon niet van. Het lunchmenu dat ze deze week aanboden kon ik echter niet laten passeren. En vanaf de binnenkomst lijkt het alsof je nooit bent weggeweest : iedereen kent je naam nog, ze komen allemaal goedendag zeggen enz. Jonathan, een van de obers, wist zelfs zonder te vragen al wat ik zou bestellen. Voorgerecht aardappelcrème met gepocheerd ei en garnaaltjes en als hoofdgerecht de zalm in een jasje van spek en pruimensaus. Daarna nog een dessert, koffie en borreltje en we konden tevreden weer naar huis. Uiteraard is de volgende afspraak bij Sabor al gemaakt.

Deze ochtend was het ontbijt bewust zeer bescheiden want deze middag kwam onze pa ons (Rob, Letty en ik) ophalen om samen naar buffetrestaurant Isidro te gaan. We parkeerden in de ondergrondse garage van het casino en na twee minuutjes wandelen stapten we als eerste klanten van vandaag het restaurant binnen.

Hoogstaande keuken moet je hier niet verwachten maar alles is lekker, vers bereid en mooi gepresenteerd. Enkele bordjes met koude groentjes, tonijn en een eitje gevolgd door Luikse balletjes, beetje lasagne, kippensaté, frietjes – kortom alles wat een goede vuilbak kan verwerken. Zou ik nog een beetje paella nemen, of nog een visje laten grillen ? Nee, nee en nog eens nee ! Al jaren komen de mensen naar Isidro voor het dessertaanbod en dus moet je daarop voorbereid zijn en ervoor zorgen dat er nog plaats over is in je maag. Je broek een beetje openzetten kan daarbij helpen.

Na de uitgebreide lunch gingen we naar de open deur dag van de Vlaamse Vriendenkring. Een woensdagmiddag zoals elke week maar dan in XL uitvoering. Een grotere zaal, uitzonderlijk ook toegankelijk voor niet-leden en een heleboel standjes van sponsors. De muziek werd verzorgd door Duo Libra : een saxofonist en een zangeres die voor meer ambiance zorgden dan gisterenavond het geval was. Behalve één uitzondering waren de mensen die gisteren ook waren komen kijken het erover eens : Steeno was ondermaats, en nu zwijg ik er verder over.

Na het optreden was er weer bingo en onze pa heeft zelfs iets gewonnen ! Daarna nog even langs de Aldi supermarkt en we waren nog niet lang thuis of het begon alweer te onweren, dat was niet voorspeld.

Ik kan er op voorhand wel onnozel over doen en het is gemakkelijk om wereldsterren als Gooris, Kaëll, Christoff, Lindsay en Winner belachelijk te maken maar het zijn wel mensen die leven voor hun vak. Meer dan veertig jaar geleden gingen we in Lichtaart (waar we een caravan hadden staan) de oude garde - Tura, Sommers, Severs - ook uitlachen in de tent van de dorpsfeesten maar op het einde van de avond moest je toegeven dat ze in hun genre helemaal zo slecht niet waren. Ik kan me niet herinneren dat ik ooit een plaat van hen heb gekocht maar ze hebben een ruime fanbasis en dus verdienen ze hun plek in de showbizz !

Twee jaar geleden heb ik Günther Neefs hier zien optreden en dat was pure klasse. Luc Steeno verdiende dus ook een eerlijke kans. Hij kwam trouwens niet alleen. Hij bracht Laura Lynn, Frank Van Erum (Renzo uit Thuis) en plaatselijke vedette Danny mee. Jacky Lafon stond ook op de affiche maar was nergens te zien.

Dat was niet alles want dit optreden was ook een van de hoogtepunten van de jaarlijkse fanreis voor de “harde kern”. Zij betaalden maar liefst 899 euro (vanaf prijs, dus kan duurder) voor een weekje Benidorm met hun idool. Zijn die meegereisde mensen allemaal zot ? Ik hoor het mezelf als buitenstaander vragen en mijn antwoord is …………………..

JA ! Ik zou zelf nooit zoveel geld geven om Luc Steeno of een van zijn collega’s te zien optreden maar als je je verstand op nul zet en je in de onvermijdelijke polonaise stort, beleef je een fantastische avond.

NEE ! Ze zijn op zijn minst een beetje gestoord maar ongevaarlijk en als je je verstand op nul zet en je in de onvermijdelijke polonaise stort, beleef je een fantastische avond.

Zonder rond de pot te draaien : Danny, Frank en Laura waren beter dan Luc Steeno zelf. Ik wil iedereen een eerlijke kans geven maar ik vind dat hij geen aangename stem heeft en bepaalde noten (niet eens zo hoog) kon hij niet aan. Ik heb ook helemaal niets tegen dichterlijke vrijheid maar stuurloos laten rijmen op sterallures kan ik niet door de vingers zien. Sorry dus, maar het zal bij één keer blijven. Ik wil wel eindigen een positieve noot : het optreden duurde gelukkig niet al te lang.

De kans is klein dat een Steeno fan dit leest maar je weet nooit. Ik ben dus voorbereid op doodsbedreigingen en allerhande voodoo rituelen of op zijn minst een duiveluitdrijving maar met “Hij speelde accordeon” in mijn hoofdtelefoon overleef ik alles ! 😋

Afgelopen nacht is het beginnen regenen, soms hard en soms heel hard. Van slapen kwam dus weer niet veel in huis. Rond 10u begon het ook nog flink te waaien, een uurtje later was het dan weer windstil. Ook deed de zon even moeite om door de wolken te priemen, vijf minuten later regende het alweer.

Als je dan op Facebook iets schrijft over het weer is het wel grappig. Meteen krijg je reacties als : hier schijnt de zon, het waait hier ook, morgen verwachten ze beter, volgende week gaat het sneeuwen. Van de meeste mensen weet ik waar ze op dat moment zijn, of dat nu in het zuiden van Spanje is, het noorden van Zweden of op een van de Griekse eilanden maar de meeste lezers weten dat niet en zullen zich dan vast afvragen waar al die uiteenlopende waarnemingen vandaan komen.

Ook al is dat slechte weer niet plezant, het kan altijd nog erger. Deze avond bijvoorbeeld, want we worden in hotel Marina verwacht voor een optreden van Luc Steeno. Niet zomaar een optreden, zijn 30-jarige carrière wordt hier (en overal in het thuisland) gevierd én hij komt zijn nieuwe cd voorstellen ! Ik heb een plooitje in mijn broek gestreken en een plastron geleend, straks of morgen kan je hier lezen hoe de avond is verlopen.

Een miezerige dag vandaag en dus bijna niet buiten geweest. Deze ochtend kreeg ik het gezelschap van Tina, een ex-huishondje dat nu al een hele tijd bij een van de dochters woont. Die dochter is op reis en dus komt Tina even terug naar haar oude thuis. Omdat ‘s maandags de poetsvrouw komt én omdat het nog altijd onmogelijk is om alle honden samen te zetten zonder bloedvergieten, kwam Tina – een intussen hoogbejaarde maar nog kwieke dame – enkele uurtjes bij mij in de caravan. Zielig kijken en aandacht vragen, dat heeft ze altijd goed gekund en ook nu bleef ze zeuren tot ze op de zetel mocht. Ik denk dat ongeveer elke hond hetzelfde gedrag vertoont en zelfs (of zeker) een puppy weet dat wanneer hij het lang genoeg volhoudt, je toch zal toegeven.

Voor de rest geen nieuws, tenzij de installatie van onze nieuwe verlichting. Dank zij de investering van de grote baas en de handigheid van de chef van de werkplaats hebben we hier nu elke avond een lichtspektakel.

Wat zou er vandaag gebeuren ? Met de fiets naar café Panaché in Benidorm om RAFC te zien winnen op het veld van KVM. Daarna snel naar Albir om daar mee te helpen met een opruimactie aan de droge rivier.

Wat is er echt gebeurd ? Vóór ik wou vertrekken zag de lucht er al een beetje dreigend uit. Ik wachtte nog zo lang mogelijk om een beslissing te nemen maar besloot om de wedstrijd toch maar in de caravan te bekijken. Met de bus naar Benidorm was geen optie want dan zou ik nooit op tijd terug zijn in Albir.

De wedstrijd was een zware teleurstelling, bij Mechelen stond er een ploeg op het veld en bij Antwerp elf spelers. Ze zullen nog veel moeite moeten doen om hun resultaat van vorig seizoen te evenaren, laat staan verbeteren. De 3-1 voor rood-geel is dan ook dik verdiend. En om eerlijk te zijn : KVM heeft altijd op mijn sympathie kunnen rekenen.

Na de wedstrijd stond ik klaar om met de fiets naar de opruimactie te rijden maar helaas : daar vielen de eerste druppels. En iedereen die mij kent, weet het : Eddy komt niet buiten als het regent ! Ik schaam me diep en ik hoop dat ik een volgende keer wel mee de rotzooi kan helpen opruimen.

Voor morgen zijn de plannen ook al gewijzigd. De wandeling rond het Amadorio meer is uitgesteld vanwege het voorspelde slechte weer. Ik ben benieuwd wat het gaat worden de volgende dagen. Volgens de ene site zal het meevallen, de andere voorspelt zo een beetje het einde van de wereld.

Ze zeggen dat het nooit te laat is om je leven te beteren en dus dacht ik : een bezoekje aan de kerk maakt van mij misschien een ander en beter mens. Omdat de Ieren nogal katholiek zijn, koos ik een Ierse kerk. Het beviel mij daar wel en ik ben langer blijven hangen dan de bedoeling was, de goede live muziek had daar zeker mee te maken.

De voorbije dagen werden gevuld met zonneschijn, afgewisseld met Pizza4U en liters soep (dank u Annie en pa). Een fietsritje en af en toe naar de vuilniscontainer wandelen zorgde voor de beweging.

Vandaag werd het iets helemaal anders, net als voor de zomer zullen we ook deze overwinteringsperiode regelmatig op uitstap gaan met de VVB. De eerste reis was naar Anna. Om eerlijk te zijn : ik had er nog nooit van gehoord. Zowel op de heen- als de terugreis werd er onderweg gestopt voor een koffie en/of plaspauze. Voor en na het bezoek aan Anna zelf hadden we ook even de tijd om naar een oude wasplaats (Fuente Negra) en een meertje (Albufera) te gaan kijken.

En Anna zelf ? Een weinig opwindend dorp dat toch zeker interessant genoeg is om te bezoeken vanwege het paleis van de graven van Cervelló, een prachtig gerestaureerd gebouw dat verschillende musea herbergt.