Mijn verblijf in België loopt ten einde, morgen in de voormiddag vertrek ik opnieuw naar het zuiden.  Luc had - zoals altijd - voor een lekkere afscheidsmaaltijd gezorgd en terwijl de potten voor het avondeten stonden te pruttelen op het fornuis, waren de kinderen al bezig met het dessert.  Niet zomaar een dessert, maar een brownietaart van www.zusenzoet.be ! Nancy had twee weken geleden op de jaarmarkt in Edegem een soort doe-het-zelf taartenbakpakket gekocht en ik wist meteen dat dat een schot in de roos was.  Enkel voor boter en eieren moet je zelf zorgen, de rest zit in afgewogen hoeveelheden in de doos.  De bijgevoegde instructies werd nauwkeurig opgevolgd en tijdens de bereiding aan de chocolade weerstaan was voor Sarah niet gemakkelijk.  Het resultaat van al dat werk was een meer dan heerlijke brownietaart.  

Deze ochtend reed ik naar Mortsel. Even werd er getwijfeld : koffiekoeken halen of toch maar weer naar de Vlegel ? De keuze was snel gemaakt, bij de bakker stond een rij van 20-30 mensen tot buiten aan te schuiven en bovendien zijn twee koffiekoeken duurder dan een volledig ontbijt bij de Vlegel. Tegen het einde kwam ook nicht Yessica nog even binnenwippen en daarna vertrok ik met Nancy naar Deurne om enkele kleine computerproblemen bij haar zuster Liliane op de lossen. En zo was ik dan meteen dicht bij de plaatselijke luchthaven.

Nancy reed opnieuw naar huis en ik bleef achteraf om naar de vele vliegtuigen te kijken die hier stonden opgesteld en om beurt ook de lucht ingingen. Ik ken er niet veel van maar het werd een zeer mooie namiddag. Onder een stralende zon zagen we o.a. een Messerschmitt, Spitfire, Fouga, B17 en een aantal Stampe-tweedekkers opstijgen en landen. Tussendoor werden in de lucht enkele capriolen uitgevoerd en dat allemaal begeleid door soms snerpend geluid en kerosinedampen, ook al heb ik het vermoeden dat enkelen vlogen met afgedankte frituurolie.

Vanmiddag met de auto naar Antwerpen om de bevrijdingsfeesten mee te maken, dit jaar in XL uitvoering vanwege 75 jaar geleden. Zoals min of meer te verwachten viel de herdenking deels in het water maar het was nog altijd de moeite. Het begon met een indrukwekkende colonne legervoertuigen met daartussen mensen die de bevrijding vierden. Er waren veel vlaggetjes uitgedeeld om de bevrijders te verwelkomen maar dat lukte maar deels. Hoe kan je in godsnaam doen alsof je bevrijd wordt als de hedendaagse maatschappij steeds meer afglijdt naar iets wat stilaan angstaanjagend veel op de jaren ‘30 begint te lijken ?

Toen al de voertuigen onder de hangars geparkeerd waren kon je op een droge manier alles goed bekijken en al snel werd het over de koppen lopen. Ook het zuiderterras en alle mooie uitzichtpunten raakten overvol want over de Schelde kwamen een aantal oorlogsschepen aanvaren. Ik wandelde een heel stuk richting loodsgebouw en vond daar een mooi plekje om alles in alle rust te aanschouwen. Intussen kwam ook enkele historische vliegtuigen overgevlogen maar dat was weinig spectaculair.

De lucht werd weer donkergrijs en ik ging een pizza eten. Zelf werd ik vrij snel bediend maar mensen die iets later binnenkwam moesten een uur op hun eten wachten ! Met mijn buikje goed gevuld ging ik een kijkje nemen op de Groenplaats, daar was intussen het bevrijdingsbal begonnen. Helaas was er op de overdekte dansvloer door de schuilende mensen niet echt veel plaats om te dansen. De optredens aan de kaai vond ik helemaal niet interessant maar later op de avond was het dan weer wel mogelijk om zonder aanschuiven de boot van de Nederlandse marine te bezoeken.

Het mooiste van de dag werd het audiovisuele spektakel op de Grote Markt, echt knap gemaakt. Een combinatie van projecties met live figuranten dompelde je even onder in de sfeer van de jodenjacht, de V-bom op cinema Rex en andere dieptepunten van de tweede wereldoorlog. Toevallig kwam ik Chris (onze cache-chauffeur in Spanje) weer tegen, de tweede keer deze zomer, en gingen we samen nog iets drinken.

Vandaag met de bus naar Gent geweest en daar een beetje rondgehangen. Ook iets gedaan wat ik al lang van plan was, maar altijd uitgesteld werd. Voorlopig heeft alleen nicht Isabel het resultaat opgemerkt, ik ben benieuwd wie de volgende zal zijn …

Ik wou ook nog even langs de Campo Santo begraafplaats gaan maar dan zou ik daarna op een overvolle bus met schoolkinderen moeten zitten. Misschien vind ik begin volgende week nog een gaatje om Luc De Vos goedendag te gaan zeggen.

Bij het avondeten hoort een verhaaltje. Ongeveer 20-25 jaar geleden schoven we aan in een zelfbedieningsrestaurant op een Oostenrijkse skipiste. Van op een afstand zag ik al dat mensen die lasagne namen daar aan de kassa nog iets bijkregen maar het was niet meteen duidelijk wat het was. Toen ik mijn lasagne afrekende vroegen ze of ik er ook appelmoes bij wou hebben. Een rare vraag maar ook toen nam ik al alles aan wat ik gratis kreeg. Eerst dacht ik de appelmoes te bewaren als dessert maar toen zag ik dat vele andere klanten hem samen met de lasagne opaten dus waarom ik niet ? Eerst was het een beetje raar maar gaandeweg smaakte het steeds beter en waarom ook niet : een pizza hawaii is toch ook algemeen aanvaard. Ik nam me toen voor het thuis ook te doen maar het is er in al die jaren nooit van gekomen, tot vandaag ! En het is nog altijd lekker, dat vond Sarah ook maar die weigert ongeveer niks.

Morgen en overmorgen ben ik voor de laatste keer deze zomer in Antwerpen om de bevrijdingsfeesten bij te wonen. Hopelijk valt er minder regen dan voorspeld.

Zo hard ze vorige donderdagavond vochten (de spelers, niet de supporters) tegen AZ, zo lamlendig waren ze zondagavond op het veld van Essevee. Het was een hele tijd geleden dat Antwerp zo zwak was, het was beter om de voorbije voetbalweek zo snel mogelijk te vergeten. Intussen is dat gebeurd en door de recente aankopen én de extra rustdagen door de geplande interlands zie ik de toekomst opnieuw wat positiever tegemoet. Het is even met de ogen knipperen als je ziet wat voor een spelerslijst RAFC nu heeft. Op papier een kampioenenploeg, maar dat moet natuurlijk ook vooral op het veld waargemaakt worden.

En voor de rest : weinig te melden. Met Luc naar het recyclagepark, een keertje naar de supermarkt, wasmachine laten draaien en in de auto liggen en filmpjes kijken.