De oorspronkelijke plannen voor vandaag werden snel opgeborgen. De bedoeling was om deze avond eerst naar Filet d’Anvers te gaan kijken en daarna naar de Kids op de Grote Markt te gaan voor een avondje metal met Winterblind en Awaiting Chaos. Uiteindelijk werd het een ritje naar Antwerpen om eerst wat rood-witte spullen te kopen in de RAFC pop-up store en daarna hare majesteit (Nancy) te ontvoeren.

Al de hele zomer heb ik moeite gedaan om haar in Lochristi te krijgen, telkens zonder resultaat. Redenen genoeg : uurrooster op het werk gewijzigd, te warm, te veel regen, te laat en vooral té ver rijden. Er zat dus niets anders op dan haar te gaan halen en terug thuis te brengen, op die manier lukte het dus wel ! Er was mooi weer voorspeld maar de BBQ werd toch even onderbroken door een regenbuitje. Snel de tafel opgepakt en naar binnen gevlucht, terwijl Luc gewoon verder vlees bleef bakken – de parasol werd afwisselend gebruikt om te schuilen of om een nieuwe choreografie uit te proberen.

Een uitbundige menigte was gisterenavond aanwezig in het Koning Boudewijn/Bosuilstadion.  De 1-1 uitgangspositie van vorige week in Enschede moest genoeg zijn om het "thuis" te kunnen afmaken.  Helaas ging het mis, grondig mis.  Deels door de slimme aanpak van AZ, deels door de domme rode kaarten van RAFC maar zeker ook door de Griekse scheidsrechter.  Vijftien gele kaarten, wie doet beter ? Zoiets gebeurt toch alleen maar wanneer je het spel niet wil meespelen.  Het was niet eens een unfaire match, geen doodschopperij ! Alles probeerden ze, toch hielden we zelfs met negen spelers onze 1-0 voorsprong vast tot het einde.  Of toch bijna het einde, in de laatste minuut kwam de tegengoal.  Verlengingen dus, maar op voorhand wist je dat die extra 30 minuten teveel zouden zijn.  De spelers liepen zich de longen uit het lijf maar het hielp niet.  De eindstand van 1-4 geeft absoluut de ware verhouding niet weer ! In de tribunes begint het potje dan over te koken en moet de frustratie van de gemiste groepsfase van de Europa League op een of andere manier geventileerd worden.  Kleine opstootjes waren het gevolg en vele al dan niet volle bekers bier en flesjes vlogen door de lucht richting stewards en scheidsrechter/lijnrechters.  Een grapje dat de club veel geld kan kosten, misschien zelfs een wedstrijd achter gesloten deuren.  Na de kater komt de heropstanding, zondag gaan we voor de volle pot op Zulte-Waregem !

Deze avond nam ik de bus naar het centrum van Gent.  Onder de stadshal werd daar een "zomerinstuif" georganiseerd door "Goe Folk".  Het werd een beetje een teleurstelling, wat ook bijna niet anders kan na een - in verhouding - mega evenement als boombalfestival.  Toen ik er arriveerde, was een groepje van hooguit 20 mensen zijn eerste danspasjes aan het zetten.  Geen live muziek, toch een beetje jammer.  Duidelijk allemaal mensen die elkaar én de dansjes kennen.  Hier geen dansinitiatie of workshops maar eerder een opfrissing vóór het nieuwe seizoen begint.  Langzamerhand groeide de groep uit tot enkele tientallen en ik ontmoette er zowaar nog enkele buren van het voorbije festival.  Met de mooie oude gebouwen op de achtergrond werd het toch nog een sfeervol gebeuren maar ik had er meer van verwacht.  En zo zie je ook meteen hoe misleidend Facebook kan zijn : van de meer dan 400 geïnteresseerden kwam slechts een fractie opdagen.

Dan zijn Antwerp supporters een stuk betrouwbaarder, ik kan me echt niet voorstellen dat er morgen maar 10 % van de aangekondigde massa aanwezig zal zijn in het Koning Bosuil stadion.  Ons Europees avontuur is nog niet ten einde !

Zo, ik heb het extra lange weekend weer overleefd. Het kostte me deze keer zelfs geen moeite, er zijn qua dankverbruik en weinig slapen al méér vermoeiende edities geweest. Toch was ook Boombalfestival 2019 weer absoluut de moeite, al waren we met vijf graden minder ook tevreden geweest. Want warm was het, heel warm, heet …

Door de hitte was het niet altijd gemakkelijk om de buitendansvloer gevuld te krijgen maar toch hebben weer veel mensen hun eerste danspasjes in de folkwereld kunnen zetten. De muzikale hoogtepunten waren Le Mange Bal en Patates Sound System.

Ik weet niet waar de teller geëindigd is, maar ik vermoed dat de dansers uit meer dan 20 verschillende landen kwamen. Van de 150 mensen die de voorafgaande folkstage volgden, waren er 80 vegetariërs. Geitenwollen sokken heb ik niet gezien !

Donderdagavond kwamen Luc, Anne, Isabel en Sarah op bezoek en de kinderen hebben flink meegedanst. De initiatielessen voor beginners vind ik altijd de mooiste. De mensen kijken niet zo ernstig, ze botsen al eens tegen elkaar na het verkeerde danspasje en zijn daarna extra fier als het toch lukt.

Vandaag ben ik de hele dag bezig geweest met foto’s sorteren (soms een beetje bewerken). Enkele honderden foto’s zijn op Facebook gezet, maar in totaal moest ik er 2500 bekijken en beoordelen. Het doet me dan ook altijd veel plezier om te zien dat de foto’s achteraf door heel veel mensen geapprecieerd (lees : geliked) worden en ook regelmatig als profielfoto gebruikt worden. Op aanvraag krijgen de mensen persoonlijk een foto in de originele versie toegestuurd. De hoogste eer is wanneer de foto’s gebuikt worden op de pagina’s van de optredende groepen.

Deze namiddag zijn we caches gaan zoeken hier in de buurt, dat was weer een hele tijd geleden.  Een "gunstige wind" - dank u Dennis en Christine - had ons een heleboel oplossingen van een mysteryreeks bezorgd.  De volledige ronde levert meer dan 50 caches op en daarvan hebben wij er vandaag 10 gevonden, allemaal op een andere manier verstopt en nooit te moeilijk.  En eerlijk is eerlijk : de meeste caches werden gevonden door Isabel ! Misschien kunnen we de resterende caches ook nog zoeken vóór ik naar Spanje vertrek maar dat is twijfelachig.

De volgende dagen zal hier niets verschijnen want tot maandag ben ik te vinden op het boombalfestival in Lievegem (het vroegere Lovendegem).  Op Facebook zal ik misschien af en toe iets posten maar hier dus niet.

Wat een dag ... helemaal niks te beleven en toch een hele dag met veel interesse via internet de soap rond AZ-RAFC gevolgd.  Voor de mensen die van een andere planeet komen : in de Europa League (voetbal) moet AZ uit Alkmaar (NL) nu donderdag Antwerp ontvangen.  Omdat het stadion van AZ zwaar beschadigd is door een storm moeten ze uitwijken naar een andere stad en deze week zal dat Enschede zijn, waar normaal FC Twente speelt.

De burgemeester van Enschede heeft vandaag - zonder enig overleg met de clubs - beslist dat er geen supporters van Antwerp toegelaten zullen worden.  De man weet niet waar hij aan begint, dat is duidelijk.  Als hij "ons" toelaat rijden de (verplichte !) bussen tot aan of in het stadion waarna we als beesten door de politie naar onze plaatsen worden geleid.  Nu gaan honderden (duizenden ?) aanhangers van Antwerp afzakken naar Enschede en heb je helemaal geen zicht op het gebeuren.  De kans dat dit uit de hand loopt is tientallen keren groter dan gewoon supporters toelaten in het uitvak.  Dom dom dom !

Gelukkig werd de dag afgesloten met positief nieuws.  Neef Peter heeft tickets voor de terugmatch (volgende week donderdag) kunnen regelen en dus zijn we weer present in het Koning Boudewijnstadion.

Na een regenachtige ochtend werd het na de middag stilaan droger en rond 14u30 reden we (Luc, Yessica, Isabel en ik) naar het Azaleapark in Sint-Amandsberg.  Daar werd dit weekend "dansen in het park" georganiseerd en echt geluk met het weer hadden ze nog niet gehad.  Toen we aankwamen was er nog niet veel beweging maar gaandeweg kwamen - samen met de zon - steeds meer mensen opdagen.

Op verschillende dansvloeren kon je kennismaken met allerlei dansen : bhangra, lindy hop, tango enz.  Deze keer géén folk maar voor de rest meer dan keuze genoeg en absoluut een geslaagd initiatief dat hopelijk volgend jaar een vervolg kent.  Yessica en Isabel zullen goed slapen want ze waren amper van de dansvloer af te krijgen.

Het was weer gezellig vandaag, ook al is de aanleiding voor ons feestje een beetje somber. Elk jaar komen we met een deel van de familie samen om tante Lisiane, die acht jaar geleden overleed, te herdenken. Oorspronkelijk werd er afgesproken om rond haar verjaardag een barbecue te organiseren maar volgens mij is dat maar één keer gelukt. Door het mindere weer is er telkens iets anders bedacht : kaasschotel, Chinees uithalen, met z’n allen naar de wok, stoofpotjes, mosselen enz.

Ook dit jaar moest door de aangekondigde regen weer iets anders bedacht worden. Deze keer werden we verwend met verse kippensoep, gevolgd door een pastabuffet – uitermate lekker ! Ik kan meteen ook al raden wat we de volgende dagen zullen eten 🙂. Na het eten kwam Lo-Ice aangereden voor het dessert en de rest van de avond vloog voorbij. Allerlei nieuwe en oude verhaaltjes werden verteld, nieuwkomers in de familie werden op de rooster gelegd en terwijl de jongeren zich op gezelschapsspelletjes stortten bleven de volwassenen koffie met of zonder borrel drinken tot het tijd werd om naar huis af te zakken. En ik heb het de vorige jaren waarschijnlijk al gezegd maar ik herhaal het : wat hebben wij toch een plezante familie !

Vanmorgen vlot verkeer en een dik uur onderweg naar Muizen bij Mechelen want daar was ik afgesproken met Krien en schoondochter Robyne. Planckendael, dat was lang geleden ! Ik denk dat de laatste keer misschien wel 20 jaar geleden was en dus was het een fijne herontdekking. Er is hier veel meer ruimte dan in de zoo van Antwerpen en toch blijft na mijn bezoek van vandaag de dierentuin van de koekenstad mijn voorkeur hebben.

Vanmorgen vroeg reed ik naar Doel, waar ik een perfect parkeerplekje vond. Met de schuifdeur helemaal open en met zicht op een maïsveld én de koeltorens van de atoomcentrale kon ik zo nog enkele uurtjes op mijn bed liggen.

Om 11u was ik afgesproken met Krien en naar jaarlijkse gewoonte zaten we enkele minuutjes later in de huifkar die ons naar het begin van de grote rommelmarkt bracht. Om 12u zaten we al aan de overkant van de Schelde in Lillo waar we bij net als vorig jaar bij “Lauwke van ‘t Licht” aan een niet-meer-van-deze-tijd prijs twee pistoleekes en een koffie bestelden. Nog een beetje op de boekenmarkt rondgelopen en het was alweer tijd om opnieuw de veerboot op te stappen. Het wijden van de boten lieten we deze keer aan ons voorbij gaan en met een ijsje zwierven we nog wat door de straten.

Bij De Doolen werd de dag afgesloten met een gevarieerd muziekprogramma. De soundcheck van Trio Dhoore duurde wel heel lang en toen ik op mijn telefoon de melding kreeg dat Antwerp in de laatste minuut onderuit was gegaan in Charleroi kon ik een stevige vloek niet onderdrukken en vertrok slecht gezind vroeger dan gepland.

Ach, het is elk jaar zo een beetje hetzelfde maar toch kan ik het niet laten en dus trok ik vandaag toch maar naar de Antwerp Pride parade. De kleurrijke stoet trok voor de eerste keer van noord naar zuid om te eindigen aan de gedempte zuiderdokken. Het overgrote deel van de deelnemers ziet er niet anders uit dan de zoon van de bakker of de vriendin van uw schoonmoeder maar het zijn zoals altijd de excessen die de aandacht opeisen. Moesten die er niet bij zijn dan zou het aantal toeschouwers waarschijnlijk minder zijn. En jullie weten het : van mij mag alles !

Na de optocht nam ik de bus naar Wilrijk, daar had ik al eerder op de dag een parkeerplaats ingepalmd dicht bij het Steytelinck park. Daar werd ‘s avonds voor de 22e keer Willrock georganiseerd, een gratis festival dat steeds meer zware metalen op het podium zet. Zo konden we dit jaar genieten van oa Channel Zero, Off the Cross en Fatal Move – waar ik een t-shirt van kocht.

Wat een geweldige avond ! Eindelijk nog eens Europees voetbal voor RAFC en daar moest ik natuurlijk bij zijn. Samen met neef Peter en Kim reden we zonder problemen naar parking C aan de Heizel.

De laatste keer dat ik hier was moet tijdens het EK van Euro 2000 geweest zijn denk ik. Toen had ik het talent van de Rode Duivels iets te hoog ingeschat en veel te dure kaarten gekocht voor wedstrijden in de volgende ronde die ze nooit haalden. Dat was vandaag wel anders, Antwerp speelde tegen Viktoria Plzen een goede wedstrijd en met een beetje geluk had het meer kunnen zijn dan een karige 1-0. Nu maar afwachten of ze overeind blijven in Tsjechië volgende week.

De sfeer in het voor de gelegenheid herdoopte Koning Bosuilstadion was schitterend, ook al was het stadion slechts voor minder dan de helft gevuld. Ik zou het snel gewoon worden, opnieuw elke week gaan kijken – zowel thuis als op verplaatsing. Gelukkig is er in Benidorm het Panaché alternatief !

Gisterenmiddag ben ik naar Antwerpen gereden en het leek alsof de vakantieperiode al helemaal voorbij was : meer dan twee uur onderweg van Lochristi naar Mortsel ! Macho trekt zich daar niks van aan, die is altijd even blij als ik op bezoek kom.

‘s Avonds ging ik naar Wilrijk voor een ATV-vertelling. Enkele weken geleden was dat zo goed meegevallen met William Boeva dat een tweede keer voor de hand lag, deze keer met Nigel Williams. Beide shows zijn niet te vergelijken maar ik heb gisteren zeker even hard gelachen dan de vorige keer in Edegem. Ook nu was er weer veel volk opgedaagd maar toch minder dan in Edegem. Als Nigel op het podium staat, weet je dat het ook over voetbal zal gaan. Ik had dus voor alle zekerheid een rood-wit t-shirt aangetrokken, dan weet je dat hij als Beerschotsupporter zich niet zal inhouden. En ook al is hij altijd even scherp, hij pleitte toch vooral voor verzoening.

Deze ochtend ben ik gaan kijken naar het graf van mijn grootvader. Afgelopen winter waren we dat een beetje gaan opknappen en het ziet er nu nog altijd redelijk netjes uit.

Gisteren met de auto naar Antwerpen geweest om nog enkele administratieve zaken af te handelen. Iets na de middag was ik afgesproken met Nancy en niet bij De Vlegel deze keer ! Ik had moeten weten dat dat geen goed idee was. Het eerste uur hebben we ruzie gemaakt over waar en wat eten, ik vrees dat die traditie nooit verloren zal gaan.

Pas nadat ik op alle vlakken had toegegeven (geen broodje martino, geen vegetarisch restaurant) en ze me duidelijk had gemaakt dat ze absoluut niks wou gaan eten, troonde ze me mee naar het “Frites Atelier” van Sergio Herman. Ik moet die mens niet hebben en een gewoon pakske friet is goed genoeg voor mij maar Nancy vind hem sympathiek.  Ze heeft altijd een rare smaak gehad wat mannen betreft … Om eerlijk te zijn : het waren lekkere (iets te zoute) frietjes met “Flemish beef stew – gemaakt met Petrus bier en geserveerd met tuinkers en ingelegd mosterdzaad”. Klinkt duurder dan stoofvlees en is het natuurlijk ook !

Daarna liepen we een oud-collega tegen het lijf, eentje waar ik stiekem verliefd op ben geweest maar zij was niet de enige tijdens mijn “carrière”. Met eentje ben ik zelfs getrouwd haha, zonder twijfel nog altijd de beste keuze. We hebben een half uurtje staan praten en daarna gingen Nancy en ik op zoek naar iets chocolade-achtig dat Nancy op moederdag aan haar collega’s wil geven op 15 augustus. Mijn vaste winkel, Sjokolat in de Hoogstraat, was met vakantie. Pech, maar concurrentie genoeg en na lang wikken en wegen (zal ik, nee beter niet, misschien wel, die of die, die andere) werd tot aankoop overgegaan en ik mag niet klagen met mijn portie. Even heb ik nog getwijfeld : zou ik blijven hangen voor Linkerwoofer (festival) of niet ? Niet dus.