29 juni - pendelen tussen Antwerpen en Gent.

Gisteren stonden de Sint-Andriesfeesten in Antwerpen op het programma. Sint-Andries, de parochie van miserie, is de wijk waar ik mijn eerste levensjaren doorgebracht heb en dus kan ik moeilijk op zo’n feestje ontbreken. De hele middag was er vooral animatie voor kinderen en toen het wat later werd kwamen oa Johnny den Artiest en Halve Neuro de boel op stelten zetten. Toen ook Jorrege van Belgian Associality mee op het podium kwam om het nummer 100 dB van een stevige metal riff te voorzien, begon het een beetje uit de hand te lopen. Een aantal jonge Marokkaantjes had duidelijk nog nooit van de term mosh pit gehoord en voelde zich aangevallen toen ik hen uitdaagde om een beetje wild te dansen.

Vandaag was het tropisch heet en dan is het Copacobana festival in St. Amandsberg (Gent) een mooi uitstapje. Ook al staat hier ongeveer niemand bekend op de affiche, toch lokt dit evenement zo’n 50000 mensen verspreid over drie dagen. Het is dan ook een supergezellig feest dat een beetje het midden houdt tussen Sfinks en het verdwenen Gitannekesfoor. Sfinks door de muziekprogrammatie, de foor omwille van de aankleding van het terrein.

26 juni - zware dagen.

Het schooljaar loopt stilaan ten einde en dus worden de normale schema’s helemaal overhoop gegooid : kinderen komen op elk moment van de dag thuis en vertrekken even onverwacht opnieuw voor een feestje of een eindejaarsuitstap. De klas van Isabel had het idee opgevat om allemaal samen een nachtje te kamperen. En wie heeft er genoeg materiaal om een half Belgisch leger onderdak te geven ? Juist ! En dus konden Luc en ik bij een temperatuur van 147 graden in de schaduw gisterenmiddag enkele tenten gaan opstellen in de tuin van een van de klasgenootjes. Op eigen verzoek werden de tenten aan de zijkant opengelaten want het zou anders veel te warm worden.

Toen we deze ochtend arriveerden om alles af te breken bleek dat het een pak frisser was geweest dan ze hadden verwacht. Ze hadden goed hun plan getrokken en van slapen was blijkbaar niet veel in huis gekomen. Afbreken gaat sneller dan opstellen en tegen de middag was alles achter de rug en konden we ons mentaal voorbereiden op Popeiland.

Popeiland is een groot feest om het schoojaar af te sluiten op het provinciaal domein Puyenbroeck in Wachtebeke. Een mix van kermis, muziekfestival, spelletjes spelen, huifkartochten enz. Behalve drinken en eten is alles inbegrepen in je ticket. Om 15u30 stond #LikeMe op het podium en zo stond ik te kijken naar de groep die afgelopen zondag mijn dag om zeep heeft geholpen. En wat vond ik ervan ? Het is wel plezant om al die pubers te zien meebrullen met klassiekers als Meisjes, Ik wil je en Porselein zonder te beseffen dat die liedjes zijn geschreven toen zij nog niet geboren waren. Ga ik nu fan worden ? Neeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee ! ! !

23 juni - teleurgesteld.

Normaal stond vandaag “Theater aan twater” in Boom op het programma, maar gisterenavond kreeg ik een berichtje met de melding dat het evenement uitverkocht was. Een zware teleurstelling want het is iets waar ik elk jaar naar uitkijk en op voorhand tickets kopen was nooit nodig. Zijn er dan opeens zoveel mensen geïnteresseerd in straattheater en acrobatie acts ? Nee, het ligt volledig aan het programmeren van #LikeMe – een blijkbaar waanzinnig populair muziekgroepje onder de pubers.

Om alles in goede banen te leiden moesten die zich op voorhand registreren, ook al konden ze gratis binnen. Elk festival wil natuurlijk uitpakken met een “grote naam” en zoveel mogelijk volk lokken maar zo’n Ketnet gedoe staat ver af van het oorspronkelijke idee van dit gebeuren. En zo worden mensen die echt geïnteresseerd zijn gestraft omdat een hoop tieners het laatste uur kunnen staan gillen bij een hoopje muziekmakers die nooit in de geschiedenisboeken zullen belanden. Je kan alleen maar hopen dat ze iets vroeger naar de Kaai afzakten en hun interesse misschien gewekt werd om in de toekomst de ware aard van Theater aan Twater te waarderen.

En dus werd het vandaag rondhangen en een beetje prutsen aan de elektrische installatie met de nieuwe batterij. Terwijl ik dat deed kon ik luisteren naar mijn nieuw rood Sony draagbaar radiootje dat ik gisten van nonkel Luc kreeg. We gingen ook nog even naar de Delhaize om inkopen te doen voor de BBQ maar veel was daar niet meer te koop. Het was immers de laatste dag van deze supermarkt, donderdag opent op het naastgelegen terrein een nieuwe Delhaize. In de oude vestiging kon alles gekocht met 20% korting en daar hadden de klanten duidelijk van geprofiteerd want vele winkelrekken waren akelig leeg. Ook bij de plaatselijke beenhouwer was de keuze intussen beperkt maar konden we toch nog een mooi assortiment vlees bemachtigen.

22 juni - Borgerrio en Krishna.

De ochtend begon met een wandeling door het recent ontwikkelde Park Groot Schijn. Ik naderde tot op 10 meter van een cache maar ondervond dan weer het nadeel van het mooie weer : korte broek met sandalen is nefast voor een zoektocht tussen netels en doornstruiken. Dat is bij De Vlegel in Mortsel helemaal anders, geen woekerende struiken hier maar wel een kwartiertje zoeken naar het ideale plekje om te ontbijten met Nancy.

In de namiddag stond Borgerrio in het rood aangeduid in mijn agenda. Een groot stuk van de Turnhoutsebaan en vele zijstraten staan dan vol met kraampjes en infostands. Altijd super gezellig en het hoogtepunt is altijd de kleurige optocht. Je kan eindeloos verhaaltjes blijven verspreiden over de problemen in deze buurt maar het is veel aangenamer om de mooie kanten van de multiculturele samenleving te zien.

Toen ik enkele uren later op de Groenplaats belandde, wachtte mij een nog een verrassing : het 27e India Festival, een organisatie van de Hare Krishna beweging. Dat staat normaal ook altijd genoteerd in mijn agenda maar was nu blijkbaar aan mijn aandacht ontsnapt. Een beetje rondwandelen op het marktje en dan naar jaarlijkse gewoonte aanschuiven voor een lekkere (gratis !) vegetarische schotel.

Langer blijven hangen in de koekenstad ging niet want ik moest op tijd in Lochristi zijn omdat Luc en Anne een avondje uit hadden gepland. Ik moet er dan voor zorgen dat er geen zwaargewonden vallen tijdens uit de hand gelopen spelletjes Uno, Valkuil enz.

21 juni - over en weer.

Deze voormiddag reed ik in twee uur en een kwartier van Lochristi naar Schijndel. Daar kreeg ik zonder problemen mijn geld van de opnieuw ingeleverde koelbox terug op mijn rekening gestort. Ik kocht meteen ook een nieuwe batterij om (hopelijk) weer voor een aantal jaren gerust op pad te gaan. Na het bezoek aan de kampeerwinkel was ik oorspronkelijk van plan om enkele caches in de buurt te zoeken maar dan zou ik wel in de avondspits terecht komen. Dan toch maar gekozen om onmiddellijk terug te rijden, viel hielp dat niet : drie uur en een kwartier om van Schijndel naar Antwerpen te rijden, een uur extra dus om 60 km minder te rijden.

In Antwerpen nam ik de tram naar het centrum en bleef daar wat rondhangen. Het lijkt wel alsof elk gebouw in Antwerpen momenteel een restauratiebeurt krijgt. Het stadhuis is wel grappig, als je niet oplet zie je niet eens dat het hele gebouw verstopt is achter grote doeken met daarop een kopie van het echte stadhuis. En wat te denken van het omstreden plein aan de opera ? Onmogelijk een mening te geven want het hele plein is nog steeds een grote bouwwerf en opslagplaats voor machines. En de deelsteps ? Af en toe las ik er wel eens iets over in de dagelijkse internetkrant maar die steps zijn op korte tijd razend populair geworden en inderdaad : ze worden overal achtergelaten, desnoods in het midden van het voetpad. Ach, Antwerpenaars zouden geen Antwerpenaars zijn als ze niets hadden om over te klagen.

19 juni - helemaal tevreden.

Gisteren had ik een mailtje gestuurd naar De Wit in Schijndel om hen mijn verhaaltje over de koelbox en de batterij te vertellen. Deze voormiddag werd ik gebeld, een Nederlands nummer – dat kon alleen maar de kampeerwinkel zijn. Ik kan/mag de koelbox binnen de 14 dagen retourneren en ik krijg dan de aankoopsom terugbetaald. Daar ben ik heeeeeeeeeeeel blij mee en om hen te bedanken zal ik dan daar waarschijnlijk een nieuwe batterij kopen.

18 juni - verdomme en joepie !

De dure koelbox die ik gisteren in Nederland had gekocht heeft hetzelfde probleem dan de oude. Na aansluiten brandt er wel een lichtje en draait hij even maar koelt niet. Heb ik daarvoor zoveel geld uitgegeven en zoveel kilometers gereden ? Er moest iets anders mis zijn en dus de koelbox even aangesloten op de startaccu. Op die accu werkte zowel de nieuwe als de oude wel. Bij nameten van de woonbatterij blijkt dat die nog maar 20% capaciteit heeft en dat terwijl de lader zegt dat ze vol is en op druppelladen overschakelt. De fout ligt dus bij de batterij(lader) en ik had helemaal geen nieuwe koelbox nodig !

Er was ook goed nieuws vandaag. De Boxer moest binnen in de garage omdat de achteruitrijcamera het niet meer deed. Toen ik hem terug ging halen moest ik niets betalen omdat het maar een simpel probleem was dat snel was opgelost. Mooie service, bedankt ATC !

17 juni - Schijndel en files.

Vanmorgen weer niemand gezien maar ik ben dan wel zo eerlijk (of onnozel) om niet zomaar te vertrekken. Ik ging dus aan mijn naaste buren vragen of ik het geld aan hun kon geven zodat zij het dan later aan de eigenaar zouden kunnen geven. Ik denk dat het simpeler is om een uitegehongerde krokodil te vragen om aub van dat lammetje af te blijven dat in de rivier gesukkeld is. Zo wantrouwig !

Net na de opening stond ik al op de parking van kampeerwinkel De Wit in Schijndel. Dat was het uiteindelijke doel van mijn uitstapje. De laatste dagen draaide mijn compressor koelbox niet meer zoals het hoorde en eergisteren viel hij helemaal uit, waarschijnlijk de compressor zelf defect en dat wil zeggen dat een reparatie even duur is dan een nieuwe kopen. Voor de lezers die de prijs van zoiets niet kennen : je spreekt al snel over enkele honderden euro's. Vier jaar en kapot, voor die prijs zou je toch een langere levensduur mogen verwachten. En veel geld of niet, je kan niet zonder koelkast - dat is duidelijk.

Terug in Gent geraken was vandaag niet simpel, overal ongevallen en volledig geblokkeerde snelwegen.

16 juni - Lommel.

Gisterenavond ben ik na het afsluiten op de parking blijven slapen en dat doe ik misschien nog wel eens : uiterst rustig en heel dicht bij een tramhalte. Deze ochtend was ik al vroeg weer op pad, richting Lommel deze keer. Ik zette mij op de parking van camping Blauwe Meer en pakte de Garmin uit de rugzak. Overmoedig als altijd begon ik aan een cachetoertje maar als snel werd duidelijk dat het rondje dat ik gepland had onmogelijk binnen de geplande tijd af te werken was. Een mooie wandeling maar de caches waren niet simpel, overal moest flink nagedacht worden om de caches te kunnen loggen en laat dat op een zondag nu net niet mijn sterkste punt zijn ...

GPS terug in de rugzak en hop naar de Duitse soldatenbegraafplaats, de grootste in zijn soort buiten Duitsland. Onder elk kruis liggen twee gesneuvelden, soms zelfs zes. Jongens van 17 maar net zo goed sukkelaars die waarschijnlijk al aan hun pensioen dachten. In totaal liggen hier bijna 40000 Duitsers begraven, alle rangen door elkaar.

Om 13u pakte ik de bus naar het centrum van Lommel voor een namiddag "levende standbeelden" in het kader van "Beeldig Lommel". Het was eeuwen geleden dat ik nog in Lommel was geweest en de stad is niet meer te herkennen. Dat laatste is absoluut positief bedoeld : een gezellige stad met veel winkels en terrasjes. Die terrasjes zaten overigens overvol en voor mijn ijsje moest ik een tijdje in de rij staan, de twee bollen waren wel XL exemplaren. Intussen stroomden ook de straten vol met kijklustigen en het was absoluut de moeite. En niet vergeten, de uitspraak van de dag : een kindje zegt tegen haar mama na het bekijken van de blote borsten van één van de deelnemers dat die borsten toch mooier zijn dan die van haar mama. Ik heb even gewacht om mij om te draaien en zelf een oordeel te vellen en kon nadien niet anders dan het dochtertje gelijk geven.

Na een geslaagde namiddag nam ik opnieuw de bus terug naar de auto en reed door naar Olland. Jaja, Hollandser kan het niet : over de grens naar een dorpje met de naam Olland. Ik heb mij op een mini-camping bij een boerderij gezet, betalen zal ik morgen wel doen want voorlopig is hier niemand te zien. Na aankomst ben ik een beetje gaan rondwandelen in de buurt. Veel is hier niet te zien maar ik voelde mij overal bespied vanachter de gordijnen. Het enige café met groot terras was helemaal leeg, tussen 17 en 18u wordt hier waarschijnlijk gegeten en daarna naar de avondmis. Of naar een onnozele show op een van de commerciële zenders kijken, wie zal het zeggen ?

15 juni - toch op pad.

De plannen die ik donderdag had, werden een dag later alweer uitgesteld. De reden is altijd dezelfde : alweer bijna een hele dag regen. Vandaag (zaterdag) zag het er allemaal iets vriendelijker uit en in de namiddag reed ik naar Antwerpen, Deurne om exact te zijn. Daar werd naar jaarlijkse gewoonte een benefiet voor Shangrila Home in Nepal georganiseerd. Veel volk, goede ambiance en veel muziek : Base Six met twee bevallige dames die instonden voor de zang en alle mogelijke rock- en pophits van de afgelopen decennia brachten, pretentieloos plezier. House of Sun was dé ontdekking met gedeeltelijk eigen nummers en ook een hoop covers. Die covers waren niet de voor de hand liggende nummers en kregen allemaal een compleet nieuw jasje. Zangeres hier was Sister Flex (zong vroeger samen met Slongs, de Ashram Band enz) en de gitarist bleek haar vader te zijn die vroeger nog bij Scooter speelde. Afsluiter was Blue ConneXXion, de covergroep van festivalkameraad Rudi en zijn collega's - altijd goed voor een gevulde dans"vloer".

13 juni - weg ?

Wat een wisselvallige dag alweer.  De hele dag ging de schuifdeur van de Terminuzzz open-dicht-open-dicht x20.  Van helemaal zonnig tot gitzwarte hemel, veel meer dan twee minuten was daar niet voor nodig.  Tegen het einde van de middag werden we wel getrakteerd op een mooie regenboog.  

Helemaal zeker is het nog niet, maar misschien onderneem ik morgen toch een poging om eens ergens heen te rijden voor enkele dagen.

Goede reis Mia.

Ik heb deze middag vernomen dat Mia (Brijs) op zaterdag 8 juni overleden is. Twee weken geleden heb ik haar nog bezocht in Turnhout en toen was het al duidelijk dat het definitieve afscheid niet meer lang op zich zou laten wachten. Ik leerde Mia ongeveer 12 jaar geleden kennen, toen ze nog samen met Ronny op camperpark Costa Blanca stond. Al snel veroverde ze mijn hart met haar zelfgebakken wafeltjes. Na haar echtscheiding bloeide ze helemaal open als vrijgevochten vrouw en werd ze een goede vriendin. Ontelbare keren zijn we in Spanje samen gaan eten, meestal bij Sabor. Tijdens de zomermaanden in België was er slechts sporadisch contact maar zelfs dan werd er wel eens afgesproken om samen iets te eten. Ik zal haar missen !

https://www.schillebeeckx.be/nl/rouwberichten

9 juni - wisselvallig.

Ik ben nog altijd op zoek naar de zomer maar hij heeft zich goed verstopt. Bijna elke dag vallen er op zijn minst enkele druppels en regelmatig stevige plensbuien met veel wind. De regen was gisteren zelfs zo onbeschoft om een bbq bijna in het water te doen vallen. Die was gepland als verrassing voor de verjaardag van nicht Yessica. Oorspronkelijk werden we in een parkje te Wilrijk verwacht maar noodgedwongen werd uitgeweken naar het Fort van Mortsel, daar kan je overdekt zitten.

Na de barbecue ben ik nog even bij Nancy gepasseerd om het nieuwe kapsel van Macho te bewonderen.

Vandaag heb ik de takken die na de laatste stormwind op het terras en overal in de tuin lagen een beetje opgeruimd. Een mens moet iets doen voor kost en inwoon 😀. 

En net als Kazachstan te zwak was om België in moeilijkheden te brengen was ook Nederland te zwak om van Portugal te winnen in de eerste editie van de Nations League, ook al denkt de Nederlandse trainer Koeman dat zijn team beter is dan het onze. Ik hou van koeien maar er zijn uitzonderingen. Binnen enkele jaren kan dat helemaal anders zijn want Nederland heeft meer jonge spelers die klaar zijn voor de toekomst, terwijl wij nog altijd moeten rekenen op onze stilaan pensioengerechtigde “golden generation”.

6 juni - weinig.

Je hebt gelijk, er is hier tegenwoordig maar weinig te beleven.  Is dat mijn schuld ? Misschien wel, misschien laat ik mij te veel bang maken door de weerberichten.  Normaal zou ik nu in Frankrijk moeten zitten maar je moet al ver rijden om mooi weer te hebben.  Als alternatief had ik voor deze week een aantal uitstapjes op het programma staan maar je kan het al raden : geannuleerd wegens het slechte weer. Is het dan zo slecht ? Helemaal niet en ik zou me beter niks aantrekken van de soms onheilspellende berichten.  Volgende week misschien, we zien wel.

Intussen hou ik me hier bezig met het gras afrijden, veel te veel eten en veel te weinig bewegen.

2 juni - havenfeesten in Blankenberge.

Ik heb gisterenavond nog overwogen om te vertrekken maar “thuis” blijven was interessanter, zo kon ik naar de champions league finale tussen Liverpool en Tottenham kijken + de wedstrijd van Delfine Persoon volgen. Allebei een teleurstelling, veel voetbal was er niet te zien na de vroege goal van The Reds en de manier waarop de boksmatch is afgelopen vraagt ook hier om een operatie “propere handen”.

In ieder geval, teleurstelling of niet, door gisterenavond nog in Lochristi te blijven én omdat ik geen zin had in lange files, ben ik deze ochtend vroeg naar Blankenberge vertrokken. Echt goed gezind was ik niet, want mijn achteruitrijcamera werkt niet meer en gisteren had ik een vlek op mijn digitale foto’s ontdekt – stofje op de sensor waarschijnlijk. Allebei zaken die weer -onvoorzien – geld gaan kosten.

Om 8u parkeerde ik mij dicht bij een tramhalte in Wenduine en ging enkele caches zoeken, dat was meer dan een week geleden. Ik had mijn buik er een beetje van vol maar op dit vroege en nog enigszins frisse uur had ik er weer zin in. Het waren drie mooie caches, zeker die – duidelijk met medewerking van de toeristische dienst – in een strandcabine verstopt was.

De rest van de dag hing ik grotendeels rond in de buurt van de haven, het was immers voor de havenfeesten dat ik naar hier gekomen was. Veel stelde het allemaal niet voor maar ik heb me voorgenomen om deze zomer regelmatig iets te doen wat ik nog nooit eerder heb gedaan of bezocht.

Het was druk in Blankenberge maar het viel uiteindelijk nog mee. Het was enkele jaren geleden dat ik nog in deze kuststad was en er is veel veranderd : een nieuw station met een groot vernieuwd plein, meer kunst in de straten, een opgeknapte pier enz. Het grootste verschil met vroeger waren de stranden. Ja, nog altijd met zand maar je ziet het haast niet meer. De gewone verhuur van strandstoelen en ligbedden door tientallen verschillende uitbaters is bijna helemaal overgenomen door grote constructies met speeltuinen, lounge bars, palmbomen enz. Gelukkig zijn er nog altijd de “zotte fietsen” en de go-carts. Wat me ook opviel : de redelijk lage prijs voor een pot mosselen met frieten. Zelf hield ik het bij een broodje pikante martino voor de bijna vooroorlogse prijs van 2,50 ! Bovendien ook nog lekker, allen naar “culinaire eetwinkel” Meuninck in de Kerkstraat ! En voor een ijsje niet naar de Pinguin of de Australian maar naar Arlequino : lekkerder, goedkoper en grotere bollen. Zal ik alvast mijn bankrekeningnummer vermelden voor de (nu nog gratis) publiciteit ?

Na het eten en snoepen was het tijd voor de vissersstoet. Die had nogal wat vertraging omdat langs het parcours heel wat mensen last hadden van de warmte en met een ambulance werden afgevoerd, zelfs de helicopter werd ingezet.

Kort na het einde van de optocht nam ik de tram naar de auto en vertrok richting binnenland. Om16u zou het zeker nog rustig rijden zijn want iedereen zal zo lang mogelijk van deze zomerdag willen profiteren, dat dacht ik toch. Ik zat nog maar amper achter het stuur en hoorde dat het intussen al 40 minuten aanschuiven was tussen Beernem en Aalter. Onderweg palmden honderden Hell’s Angels uit zowat elke Europese uithoek de E40 in. Blijkbaar was er een meeting in Engeland met meer dan 3000 engeltjes om het 50-jarig bestaan van de Engelse afdeling te vieren.

1 juni - terug naar de middeleeuwen.

Er stonden een heleboel activiteiten op mijn programma tijdens dit verlengde weekend maar voorlopig heb ik vooral gedaan wat ik het liefste doe : niks ! Zoals altijd duurde het inladen van de Terminuzzz weer oneindig lang : die doos ga ik daar onder schuiven, of nee – beter aan de andere kant. Vanaf nu zet ik mijn schoenen hier, of misschien toch beter daar. Elk jaar denk ik de ideale oplossing gevonden te hebben. Alles zit er in ieder geval weer in.

Omdat er zoveel op mijn lijstje stond voor dit weekend, besloot ik iets te doen wat niet op het lijstje stond – zo ben ik wel ! De Quaeye Werelt in het Rivierenhof is het grootste evenement in zijn soort in heel Europa, dat zeggen ze zelf toch. Hier wordt elk jaar een stukje middeleeuwen opnieuw beleefd.

Heel veel tentjes met oude ambachten, winkeltjes, eetkraampjes en een heuse veldslag onder een loden zon – veel meer heb je niet nodig om er een succes van te maken. En hoe hard ze allemaal hun best ook doen om het zo authentiek mogelijk te laten overkomen : stiekem zie je wel eens iemand uit een plastieken fles drinken en de smartphone moet je natuurlijk hebben om de tactiek van de volgende oorlog te bespreken met je medestanders.

Of het historisch allemaal klopt, daar lig ik niet van wakker – het is in ieder geval goedkoper dan de Sinksenfoor. Al zou ik daar toch ook nog eens heen moeten, sinds de verhuis naar Park Spoor Oost ben ik niet meer gaan kijken.