De laatste dag van maart is meteen ook de slechtste van maart en misschien wel van de hele winter. Vannacht is het al beginnen regenen en dat is de hele dag blijven doorgaan. Prima voor de natuur en de watervoorraden maar onze afspraak om een laatste keer bij Jaipur te gaan eten is daardoor letterlijk in het water gevallen want niemand had zin om tot in Alfaz te wandelen/fietsen.

En dus is het weer tijd om jullie te vervelen met een opsomming films en reeksen waar ik al dan niet van genoten heb de afgelopen weken en dan vooral vandaag.

Het derde seizoen van Victoria was, net als de vorige seizoenen prachtig om te zien.  Met de film Mary, Queen of Scots bleef ik in dezelfde stijl en was ook de moeite – al was het duidelijk dat dit zich veel vroeger in de geschiedenis afspeelde. Niet akkoord met iets ? Kopke af !

Ik heb ook met veel plezier naar Studio Tarara gekeken, weinigen kunnen beter het smeerlapke spelen dan Peter Van Den Begin. Normaal gaat dit soort programma’s aan mij voorbij maar TV-gids Nancy laat mij wel eens afwijken van het rechte pad. Door teasers word je dan automatisch ook af en toe geprikkeld om te kijken naar waardeloze brol zoals Blind Getrouwd of Blind Date. Samen met Thuis betekent dat gegarandeerd een avondje Mens erger je niet in het kwadraat.

Robin Hood : totaal misbaksel als je niet van dit soort films houdt. Stunts en geweld à la Ben Hur en Bruce Lee maar dan met heel veel computeranimatie zorgen ervoor dat het geheel er totaal ongeloofwaardig uitziet. Je verwacht zelfs dat er ieder moment een verloren gelopen saurus uit Jurassic Park voorbij komt waggelen. Amerikanen moeten geen Britse legendes verfilmen !

Rien à déclarer is een film uit 2010 maar speelt zich af in 1993. Liefhebbers van Louis de Funès zullen dit wel plezant vinden, ik niet.

Aquaman, een stripheld zoals er vele bestaan (Superman, Batman, Spiderman enz) en dus moest daar ook een film van gemaakt worden. Ik heb het tien minuten volgehouden en dan heb ik heb hem, haha, doorgespoeld tot het einde.

Gisterenochtend zijn Frans en Ine vertrokken en naar aloude gewoonte was iedereen paraat voor het afscheid. De volgende dagen zijn er nog een aantal vertrekkers, het zal hier heel rustig worden.

In de namiddag ben ik met Rob een cache gaan zoeken die we de hele winter zo een beetje vergeten waren. Waarschijnlijk meteen ook de laatste cache die we (voorlopig) samen zochten want ook zij vertrekken naar Nederland volgende week.

Universal Lounge Bar heeft op donderdag zijn sluitingsdag en dus reden we iets verder tot Arlequin voor een ijsje, heerlijk in het zonnetje.

Vrijdag = marktdag en dan vooral Albenizdag. Ook vandaag zat ik weer op het zonovergoten terras in het gezelschap van – hoe kan het ook anders – Malvina en Thierry. Rond 13u30 werd ik opgepikt door Ferdinand en Marita want vandaag stond Sabor weer op het programma. De rare combinatie van zalmmousse met rode biet en sinaasappel was geslaagd en ook de rest ging vlotjes binnen. Voor de eerste keer in weken waren niet alle tafels bezet. Voor velen is de overwinteringsperiode afgelopen en de drukte van de paasvakantie laat nog even op zich wachten.

Alles gaat hier rustig zijn gangetje. Het ene moment is het te warm om in de zon te zitten en vijf minuten later moet je door een koude wind naar binnen vluchten. Toch gebeurt er elke dag wel iets. De feesttent is afgebroken, er wordt nog altijd met de ballen gespeeld, ik ben met onze pa naar Belgomar gaan eten en gisterenavond zaten we rond het kampvuur. En toch voel je aan alles dat het stilaan ten einde loopt. Vandaag vertrekken Frans en Ine, anderen zijn al een tijdje bezig met alles in gereedheid te brengen voor de afreis. Zelfs ik begin al te denken in termen als “dat moet ik opzij leggen voor onderweg”, terwijl ik hier toch nog een week of vijf blijf rondhangen.

Vóór 9u vertrokken we deze ochtend al naar het treinstation van Alfaz. Tien minuutjes tot Benidorm waar Chris ons stond op te wachten en dan overstappen op de trein naar Alicante. Alles bij elkaar ben je toch lang onderweg want het was bijna 11u toen we aan onze eerste cache konden beginnen.

Deze keer stonden een heleboel losse caches op het programma buiten het centrum. We doorkruisten daarbij verschillende wijken en werden geconfronteerd met alle facetten van een hedendaagse stad. Brede gezellige boulevards met terrasjes en straatfeesten, groezelige pleintjes, compleet nieuwe buurten met hoogbouw én “woningen” die in een sloppenwijk thuishoren : kartonnen dozen, tentjes, golfplaten of gewoon een vieze matras onder een brug. Ook dat is Costa Blanca !

In totaal wandelden we ruim 20 km en vonden 19 caches. Slechts drie of vier caches werden niet gevonden, een mooi resultaat dus. Vooral omdat er nogal wat moeilijke exemplaren tussen zaten.

Iets voor 20u waren we opnieuw thuis en zorgde Letty voor het eten, waarvoor nogmaals dank.

Morgen gaan we een hele dag cachen in de buitenwijken van Alicante en dat is perfect op tijd want ik heb het gevoel dat de laatste dagen alleen uit eten bestaan. Vandaag was het Pizza4U en dat is prima want die verplaatsing doen we te voet. Gisteren was het met de auto naar Sabor en ik was amper thuis of de feesttent ging open voor de laatste keer dit seizoen. Vanzelfsprekend hoorden daar borden vol lekkere hapjes bij en ook al had ik absoluut geen honger en liet ik de eerste porties aan me voorbijgaan, na een tijdje zwichtte ik toch.

Gisteren had ik een afspraak bij de dokter. Terwijl ik zat te wachten kwam er een jonge Engelstalige vrouw binnen die onmiddellijk haar “probleem” begon uit te leggen. Fysiek leek ze er gelukkig niet op maar ze deed alles in ware Vicky Pollard-stijl (een personage uit de reeks Little Britain).

“Ik probeer zwanger te worden maar nu heb ik tandpijn. Wel, nee, niet altijd maar hoe moet het nu verder als , wat ik wil zeggen is misschien, is er een tandarts die mij na de Brexit nog behandelt als ik uiteraard toch niet zwanger zou zijn als ik ja nee ja mijn tanden laat trekken en wel of niet zwanger zou kunnen zijn als ik dat dan niet kan betalen omdat er iemand is die tegen gestemd heeft”.

Wellicht niet helemaal juist onthouden en ingetikt maar het was in ieder geval even onsamenhangend én grappig. Geen idee wat er daarna nog gebeurd is want toen was het mijn beurt om binnen te gaan bij de dokter.

Gisterenavond een lichte paniekaanval gehad. Ik kreeg een mailtje van een Eddy, niet abnormaal want ik heb wel een aantal Eddy’s in mijn contactenlijst staan. Maar toen bleek dat het bericht door mezelf gestuurd was, terwijl ik zeker wist dat ik dat niet gedaan had. Ik praat al regelmatig tegen mezelf, schrijven is dus niet nodig.

Het bericht was opgesteld in het Frans maar liet aan duidelijkheid niets te wensen over. Ik vat het bericht even samen : “U kent mij niet en vraagt zich waarschijnlijk af waarom u dit bericht krijgt. Ik heb uw mailbox gehackt en hou uw internetgedrag nu al twee maanden in de gaten. Ik heb malware geplaatst op de pornosites die u bezoekt. Op die manier heb ik al de wachtwoorden die u gebruikt om in te loggen op sites, kunnen achterhalen. U kan die wachtwoorden nu veranderen, misschien hebt u het zelfs al gedaan, maar dat zal niets veranderen. Mijn software achterhaalt ze toch opnieuw. Ik heb een volledige kopie van uw systeem gemaakt, van al uw bestanden en contacten. Vervolgens heb ik mijn scherm in twee gesplitst. Op de ene helft zie ik de porno die u bekijkt en op de andere zie het beeld dat uw webcam registreert. Ik moet toegeven : u hebt een goede smaak haha. Wat verwacht ik nu van u ? Wel, mij lijkt 1000 euro een faire prijs om dit geheimpje onder ons te houden. U kan dat geld op mijn bitcoin rekening storten. U hebt 48 uur tijd om deze betaling uit te voeren. Door een pixel in dit bericht, weet ik dat u dit bericht gelezen hebt. Als u niet betaalt, stuur ik de video door naar uw ouders, uw collega’s en alle andere contacten.”

Ai, ik die alles op mijn laptop zo goed beveilig, toch gehackt ? Mijn mailbox, dat zou kunnen – die wordt beheerd door een externe firma en misschien hebben die wel een steekje laten vallen. Maar mij feliciteren met mijn pornovoorkeuren ? Ik kan me niet voorstellen dat er nog iemand bestaat die geilt op vastgeketende groene walvissen in een roze tutu … En mij dan ook nog filmen via mijn webcam die afgeplakt is ? Lijkt me sterk ! Iemand die me echt zou bespioneren zou ook weten dat ik geen collega’s op het werk heb en moest dat wel zo zijn : so what ?

Toch was ik er niet helemaal gerust in en ik contacteerde Combell – de firma waar ik al vele jaren mijn elektronisch verkeer en websites laat hosten. Op een woensdagavond, iets voor middernacht. Tien minuten later kreeg ik al antwoord : “U mag deze mail integraal wissen. Dit is een gekend spambericht waarmee men goedgelovige zielen een gevoel van schaamte probeert aan te praten. Het doel daarvan is hen zover te krijgen om de betaling via bitcoin te doen. Deze mail komt overigens niet uit uw eigen adres, maar werd verzonden via een spamserver waarbij de mail zo gemanipuleerd werd dat het lijkt alsof deze uit uw eigen mailadres verzonden is. Uw eigen mailbox is echter niet gecompromitteerd. Indien u nog vragen heeft, aarzel niet om me te contacteren.”  Van een goede service gesproken !

Ik was dus helemaal gerustgesteld en toch heeft dit voorval me min of meer gedwongen om alles toch nog eens na te kijken. Het is nu 20u donderdagavond en sinds gisterenavond ben ik bijna ononderbroken (een paar uurtjes slapen is genoeg) bezig geweest met alle mogelijke internetrisico’s uit te schakelen. Door allerlei testprogramma’s te laten lopen bleek dat er toch nogal wat updates van zelden gebruikte programma’s niet waren uitgevoerd (kan altijd een gevaar inhouden). Dat is dus allemaal in orde gebracht en ook een hele lijst stuurprogramma’s/drivers zijn weer helemaal up-to-date.

Eerst nog een verhaaltje van eergisteren. Aan de andere kant van het gangpad in de bus zat een vrouw die mij altijd wel bedankt voor de genomen foto’s maar die ik voor de rest niet ken. Intussen weet ik dat ze Christiane heet maar dat is niet belangrijk. Zij zat regelmatig wat met haar voet te wiebelen en de man die voor haar zat, deed dat ook. Beide voeten konden elkaar niet raken maar ik stampte regelmatig zachtjes tegen haar voet als ze even de andere kant uitkeek. Dat heb ik de hele heen- en terugreis volgehouden. Uiteraard keek zij dan altijd naar de man in de stoel voor haar als “dader”, na een tijdje begon ze al te klagen tegen haar vriendin op de stoel ernaast en ik moest meer en meer moeite doen om niet te lachen telkens ze verontwaardigd naar voor keek. Intussen was onze pa ook al op de hoogte en Annie achter ons was de plagerij ook aan het volgen. Pas toen we in Albir uitstapten heb ik alles opgebiecht. Christiane wou het eerst zelfs niet geloven. Ikke en plagen, ‘t zal nooit veranderen …

Gisteren hadden ze regen voorspeld maar er viel geen druppel. Vandaag zou het droog zijn en wat denk je ? Tot de middag viel er regelmatig een buitje en na de middag bleek dat er nog meer regen gevallen was. Dat zagen we pas toen we buiten kwamen bij restaurant Anna aan de droge rivier.

Het was pas de tweede keer dat we bij dit restaurant te gast waren, de eerste keer was niet lang na de opening een jaar of twee-drie geleden. Het oordeel toen was duidelijk : quasi gelijkwaardig aan Sabor maar toch net iets minder. Nu dus een tweede kans en dat viel opnieuw goed mee. Een menu aan een concurrentiële prijs, van de uitgebreide kaart kiezen kost je heel wat meer geld. Maar waarom zijn hier dan amper drie tafeltjes bezet en zit Sabor altijd vol ? Moeilijk te zeggen maar één zaak is duidelijk : de bediening mist “schwung” en maakt kleine foutjes. Voor mij moet het totaalpakket kloppen. Maar nogmaals : op het eten niks aan te merken ! Zelfs een welkome afwisseling na de regelmatig terugkerende menu’s bij Sabor.

Toen ik thuiskwam was de feesttent omgetoverd in een leslokaal. Rob maakte Frans en Leo een beetje wegwijs in de wereld van BaseCamp en Poquet queries. Je kan het al raden : het heeft met geocaching te maken.

Ook al kwam Taxi Louis ons pas om 8u30 halen, ik had de wekker me toch om 7u laten wakker maken. Rustig de slaap uit de oogjes wrijven, ontbijten, kijken op internet of er nog iets gebeurd is de afgelopen nacht – dan pas was ik klaar om samen met Bernard en Annie de poort achter ons dicht te trekken en in de auto te stappen. Een half uur later stapten we in Albir op de bus van de Vlaamse Vriendenkring Benidorm.

De eerste stop was in Jávea. Een aantal mensen kroop onmiddellijk ergens een café binnen want echt warm kon je het niet noemen, zeker niet in vergelijking met gisteren. De overgrote meerderheid ging toch eens naar de kerk kijken, qua uiterlijk en bouwstijl duidelijk afwijkend van een doorsnee kerk. Ik ging uiteraard ook naar de kerk maar dan wel om een cache te zoeken, samen met collega-cacher Rogillo. Precies drie jaar geleden had ik hier ook al gezocht. Toen niets gevonden, vandaag ook niet – kan gebeuren. Dan maar naar de haven, daar lag nog een cache die toen niet lukte. Deze keer wel, ook al werd hij niet door mij gevonden maar wel mee gelogd. Een cache met vijf sterren qua moeilijkheid, zo eentje kom je niet alle dagen tegen – ook al zouden drie sterren genoeg zijn. Intussen was vriendin Debbie naar de haven gekomen en ook al was het maar voor een kwartiertje, ik was toch blij haar nog eens te zien.

We stopten daarna even aan Cabo San Antonio en nog iets verder was het tijd voor een (te) vroege lunch. Het eten duurde langer dan gepland en het was al 15u toen we in Dénia aankwamen. Het vertrekuur werd met een half uur verlaat tot 17u30, meer dan tijd genoeg om alle kunstwerken te bewonderen en uitgebreid te fotograferen.

De fallas zijn belangrijke feesten en worden vooral in de stad Valencia gevierd maar bij uitbreiding in de hele regio. Als je er meer over wil weten kijk je maar eens op wikipedia. Gisteren was ik ook in Benidorm gaan kijken naar één van de “poppen” maar in vergelijking met wat ze in Dénia hebben verwezenlijkt was dat maar slappe kost. In Dénia waren echt heel knappe ontwerpen te bewonderen. Echt zonde dat alles morgenavond/nacht in de fik wordt gestoken.

Vanaf een uur of vier was de zon weer van de partij en er was nog tijd voor een terrasje vóór we op de bus stapten. Een mooie dag alweer.

Gisteren kwamen de eerste logs binnen van mijn nieuwe caches en dat ging ik dan maar vieren met Wilma en Allies bij Universal Lounge Bar. Meer activiteit zou ongezond zijn want het was echt warm. En toch … vandaag was het nog veel warmer, rond 15u meer dan 28 graden in de schaduw.

Ik nam de bus naar Benidorm, daar moest ik een cache controleren die al een aantal keren niet gevonden was. Ik maakte meteen van de gelegenheid gebruik om naar één van de fallas kunstwerken te gaan kijken. Vroeger stond die aan de Plaza Triangular maar door de vele wegenwerken is die nu verhuisd naar het Parque de Elche, “bij de duifkes”.  Op bijna alle terrassen zie je groene pruiken, hoedjes en sjaals - het is immers St. Patrick's Day.

Daarna zakte ik af naar Café Panaché om de laatste wedstrijd van de reguliere competitie op televisie te zien. Antwerp was niet gretig genoeg, maakte mooie kansen niet af en kreeg (onverdiend) het deksel op de neus. Hopelijk wordt er binnen 14 dagen beter gespeeld in play off 1 want de laatste weken waren de resultaten bedroevend. Gelukkig kon er gisteren nog gelachen worden met de nederlaag van Wilrijk op KV Mechelen.

Na een ritje met bus 10 stond ik weer in Alfaz en ik wandelde voorbij het nieuwe Italiaans-Indische restaurant aan Arabi. Zouden ze er nog zitten ? Ja hoor : Rob, Letty, Allies, Wilma en Leo waren net aan het afrekenen en vonden het eerste bezoek aan dit restaurant zeer geslaagd. Een beetje zoals The Curry Pot, het restaurant dat vroeger op dezelfde plek zat. Gaan we nu Jaipur de rug toekeren ? Neen, gewoon wat meer afwisseling in de buurt !

Morgen de hele dag op stap met de Vlaamse Vriendenkring Benidorm, oa naar de fallas in Denia - ik ben benieuwd.