Ik had voor alle veiligheid de wekker gezet deze ochtend, je weet maar nooit.  Om 8u45 was ik immers met Rob afgesproken om naar het treinstation van Alfaz te wandelen.  Een half uur later zaten we op de trein en amper tien minuten later stonden we in Benidorm, waar we opgewacht werden door onze collega-cachers van vandaag : Chris, Wies en Hennie.  Met de auto ging het verder richting binnenland achter El Campello.

De route die we vandaag wandelden was helemaal uitgestippeld door Hennie en dat was niet simpel want een logische volgorde ontdekken om de caches te zoeken was zo goed als onmogelijk.

Voor de zoektocht was ook een hele voorbereiding nodig want dit was niet zomaar een rij caches.  Om de eindcoördinaten te achterhalen moesten er eerst een heleboel puzzels en andere mysteries opgelost worden, een taak die ik zonder problemen graag overlaat aan slimmere mensen.

De caches zelf waren allemaal zeer gemakkelijk te vinden en we werden ook niet geconfronteerd met overdreven steile hellingen.  In totaal vonden we 40 caches maar een heel deel konden we niet loggen omdat je aan een aantal voorwaarden moest voldoen : minimum 50 geocaching events bijgewoond hebben, een cache boven de 3000 m hoogte gevonden hebben, acht verschillende types caches op één dag gevonden hebben enz.  Onnozel eigenlijk, je hebt dan de moeite gedaan om alle coördinaten te vinden, je hebt 17 km bergop en -af gewandeld én alles gevonden en toch zie je je teller amper de hoogte ingaan.

Het weer was wisselvallig, als de zon kwam piepen was het zweten geblazen maar in de schaduw met een frisse wind kon je best een dikke trui verdragen.  

Bij thuiskomst had Letty een lekkere rijstschotel klaargemaakt, smullen dus en mooi om deze dag af te sluiten.

Morgen ben ik alweer op stap, deze keer om de oefenwedstrijd tussen RAFC en FC Augsburg bij te wonen.

Ook vandaag weer een prachtige zonnige dag, al was er regelmatig een fris windje.  Ik fietste even langs onze pa om enkele afspraken te maken voor de volgende week.  Daarna nog even langs de supermarkt en vanaf toen was het wachten, wachten, wachten ...

Wachten tot Philippe en Walter begonnen met pannenkoeken bakken, en ze waren weer lekker !

Deze ochtend werden Letty, Rob en ik opgehaald door Ferdinand.  Een kwartiertje later stonden we op de parking van de vuurtoren waar enkele minuten later ook Omer, Ann, Rudy en Annick arriveerden.  Samen zouden we een stuk door de Sierra Helada tussen Albir en Benidorm wandelen en onderweg zouden we dan een aantal caches kunnen zoeken. 

Het werd een mooie tocht, soms aan de zware kant maar onderweg opgeven was er niet bij.  Er werden regelmatig rustpauzes ingelast zodat iedereen mee kon.  We waren niet alleen op stap want we kwamen veel andere wandelaars tegen.  Alle caches die op ons lijstje stonden, werden gevonden.  De laatste was een speciaal geval : een multi waarvoor we eerst enkele tientallen potjes moesten openen om de exacte eindcoördinaten te kennen.

Vanaf de laatse cache was het nog een stukje wandelen om bij de atuo te geraken.  Onderweg passeerden we het Sha hotel/wellness clinic, een zeer exlusief vijfsterrenhotel dat oa Poetin tot zijn klanten mag rekenen.  Prijzen vinden is moeilijk maar je zit toch al snel aan enkele duizenden euro's voor een weekje, naargelang welke behandeling je wil volgen.

Afsluiten deden we op een terras maar toen de zon verdween werd het al snel te koud om te blijven zitten..  Enkelen gingen daarna iets eten en ik kon bij Rob en Letty terecht om mijn buik te vullen.

Weer twee zeer mooie zonnige dagen achter de rug.  Gisteren BBQ bij Rob en Letty en voor de rest een beetje zitten lezen.  Echt actief kon je me vandaag ook niet noemen maar omdat de Chinees niet naar hier wil verhuizen zat er niks anders op dan een half uur naar het dorp wandelen.  En het was de moeite, wat is Oriental Garden toch een lekker restaurant ! Met een overvolle buik konden we aan de terugweg beginnen.  's Avonds nog even in de tent gezeten en dan onderuit om de belevenissen van Frank, Simonne & Co verder te volgen - altijd zooooooooooo spannend ...

Ik hoop dat ik vannacht goed kan slapen want morgen staat een wandeling naar "de antenne" op het programma, daar in de buurt kunnen we dan nog enkele ontbrekende caches zoeken.

In de voormiddag reed ik met mijn fiets naar Ferdinand in de hoop dat hij er opnieuw een min of meer bruikbare tweewieler van zou kunnen maken.  Helaas, ook hij slaagde er niet in.  Alle schroefjes en boutjes waarmee je normaal gezien een wiel of schijfrem kan afstellen of regelen ontbreken op mijn oude elektrische fiets.  Ik zal dan toch echt stilaan naar een vervangend stalen ros moeten uitkijken. 

Om al de miserie te vergeten gingen we dan maar naar Pizza4U.  Het restaurant was nog maar net open toen we daar aankwamen en de reggae muziek knalde keihard uit de luidsprekers.  Fiesta ! Toen de pizzabakker van dienst zag dat we binnenkwamen ging de volumeknop uiteraard meteen een stuk lager en even later konden we genieten van een volledig menu.

Ik was nog niet lang thuis of het was alweer tijd om iets warmer aan te trekken.  Deze avond konden we immers gaan kijken naar de Drie Koningen optocht.  Geen spectaculaire stoet maar toch een reden om nog eens buiten te komen.  We gingen nog iets drinken in Robin's Nest en vol goede moed begonnen we aan de helling om weer thuis te geraken.

Vanmorgen kwam onze pa mij oppikken om samen naar Mia en Fons in Benidorm te rijden.  Die zijn tijdens mijn verblijf in België hier aangekomen en vertrekken morgenvroeg alweer terug naar huis in Turnhout.  Als we ze wilden zien konden we dus niet anders dan dat vandaag doen.  Na twee en een half uur kletsen was het hoog tijd om naar Sabor te gaan.  Op vrijdag dus, een dag later dan onze vaste donderdag.  Een dag waarvan we de laatse tijd wel meer afwijken door allerlei omstandigheden.  Dat afwijken zal de volgende weken niet nodig of mogelijk zijn want ze sluiten voor een welverdiende wintervakantie.  Op dinsdag 29 januari openen ze opnieuw de deuren.  

Het gezelschap vandaag was hetzelfde dan voor mijn vakantie : onze pa uiteraard, en ook Ferdinand, Ann en Omer waren weer van de partij.  Het eten was weer zeer lekker maar als ik had kunnen kiezen, had ik liever het menu van vorige week gehad.  Toen waren ze er in geslaagd om zowel mijn favoriete voorgerecht als mijn favoriete hoofdgerecht samen op het weekmenu te zetten, dat is nog nooit eerder gebeurd.  Waarschijnlijk weer een onderdeel van het wereldwijde complot dat tegen mij gesmeed wordt, wachten tot mijn afwezigheid om een supermenu te presenteren.

Hierboven stond eerst dat Sabor tot 29 juni dicht zou blijven, dat zou wel een heel lange vakantie zijn ! Intussen aangepast dank zij de opmerkzaamheid van Nancy 😀

Deze ochtend voor het eerst sinds lang de wekker gezet maar ruim een uur op voorhand was ik al wakker.  Om 7u bracht taxi Luc me naar station Dampoort in Gent en van daaruit ging ik met een overstap in Antwerpen-Berchem verder naar Brussel.  Ik blijf het raar vinden : sneller aan de luchthaven via Antwerpen dan rechtstreeks vanuit Gent ...

Bagagecontrole ging weer vlot en met mijn broek bijna op de knieën (die broeksriem moet altijd uit) kon ik al mijn rommel terug opbergen.  Na de verplichte passage langs de tientallen winkels was het nog meer dan een uur wachten om te weten aan welke "gate" ik moest zijn.  Om 10u15 kwam de verlossing en dank zij de "priority boarding" zat ik snel op mijn plaats in het vliegtuig.  Aan het raampje aan de rechterkant op rij 28, zoals gevraagd en extra voor betaald.  Comfort en beenruimte moet je bij geen enkele goedkope veevervoerder verwachten, dus ook niet bij Ryanair.  Als er niet gestaakt wordt, vliegen ze wel bijna altijd perfect op tijd en dat was ook vandaag het geval.  We landden zelfs 20 minuten vroeger dan voorzien in Alicante.  

Als een bezoekje aan het toilet niet zo dringend was geweest had ik nog met de vorige pendelbus kunnen meerijden maar nu was het een uur wachten op mijn vervoer naar Albir.  Daar kwam onze pa mij ophalen en na een stop bij de supermarkt kon ik weer naar mijn vertrouwde caravan.  Die supermarkt was niet nodig geweest want in mijn diepvriezer had Annie twee potjes verse soep gezet en van Allies haar verjaardag was er nog taart over die in mijn koelkast stond.

Het zal geen verrassing zijn dat er gisteren weinig op het programma stond. Met een ontbijt om vier uur 's middags blijft er natuurlijk ook niet veel meer over van de dag. Er werd door de kinderen wel wat geknutseld en gespeeld met de nieuwste aanwinsten in de speelgoedkast, maar voor de rest was er weinig activiteit. Alhoewel : de dag begon met de afwas die er nog gedeeltelijk van de vorige dag stond. Net op oudejaarsavond liet de vaatwasmachine het afweten ! Handige Lucas heeft het defect in de namiddag al kunnen herstellen. Hij en mijn vader hebben duidelijk dezelfde genen, ze kunnen allebei alles repareren - ook al zijn ze daar niet voor opgeleid. Zelf ken ik amper het verschil tussen een schroevendraaier en een hamer.

Vandaag had ik echt geen zin om weer de hele dag in de zetel te hangen en na enig aandringen kreeg ik alle nog aanwezige familieleden (behalve Anne, die moest werken) warm voor een zoektocht in de velden tussen Lochristi en Beervelde. Met de nichtjes - zowel die van 10 als die van 38 - kan je eindeloos blijven wandelen, neefje Trey begon zoals altijd al snel te zeuren. Uiteindelijk vonden we zes caches, de overblijvende negen andere "schatten" zullen moeten wachten tot de zomer.

We gingen nog iets drinken en knabbelen in het dorp en toen was het stilaan tijd om aan het avondeten te denken. Frietjes met stoofvlees als afscheidsmenu, weinig reden om te klagen dus.