De weersvoorspellingen voor de volgende 14 dagen zien er fantastisch uit en dat was ook voor vandaag zo. Perfect weer voor een barbecue dus maar toch bleef het de hele voormiddag bewolkt. Geen probleem want precies op het goede moment nam de zon de overhand. Tegelijkertijd kon mijn was drogen, al is het maar om te bewijzen dat ik niet alleen zwarte t-shirts draag.

Brrr... wat was het koud deze ochtend. Buiten was de temperatuur gezakt tot zes graden, binnen in de caravan was het amper tien graden. Op zo'n moment ben ik altijd blij dat ik 's morgens vroeg wakker ben : je staat op, zet de verwarming aan en kruipt opnieuw in bed. Tegen 9u is alles lekker warm en kan de verwarming uit want dan neemt de zon die functie over.

Wat een mooi weer kregen we weer vandaag : amper een wolkje en geen zuchtje wind. Niet echt een goede dag om dan enkele uren bij Sabor binnen te gaan zitten, maar omdat we de volgende twee weken hetzelfde lenteweertje mogen verwachten, is dat helemaal niet erg. Bovendien zag het lunchmenu er deze week weer meer dan lekker uit !

Garnaalcocktail, ik kan me niet herinneren dat we dat ooit eerder hebben kunnen kiezen als voorgerecht. De grijze garnalen zullen onderweg van Marokko (waar ongeveer alle Noordzeebeestjes gepeld worden) naar België uit de vrachtwagen ontsnapt zijn. Kiezen tussen bouillabaisse en pasta met kip was moeilijk maar ik koos voor de Italiaanse sliertjes, onze pa ging voor de vissoep.

Toen we zaten te eten werd ik aangesproken door mensen (sorry, ik heb de namen niet gevraagd – de kans is trouwens klein dat ik ze zou onthouden) die met veel plezier deze blog volgen. Ik heb wel begrepen dat ik niet te negatief over Club Brugge mag schrijven :-) Geen probleem, zo lang ze in de rangschikking maar achter de mooiste ploeg van België blijven staan.

Op de terugweg stopten we bij enkele autohandelaars om een beetje te watertanden bij de tweedehands aanbiedingen, uiteraard zonder iets te kopen – het is immers het einde van de maand. Even winkelen bij Aldi, dat kon nog wel – vooral omdat het was om pralines te kopen die later terugbetaald werden door de kampeerders die er om gevraagd hadden.

Toen ik deze ochtend enkele caches ging controleren zag ik een bestelwagen komen aanrijden waarvan de chauffeur zich “verdacht” gedroeg. Stel je er niet te veel bij voor, banken overvallen of carjackings zijn hier niet echt dagelijkse kost. Hij was wel de hele tijd aan het rondkijken waar hij illegaal afval kon dumpen. Je moet weten dat een landweg hier vlak bij ons constant wordt gebruikt om bouwafval te storten : stukken beton, stenen, verbrijzeld glas enz. Ik ging een beetje uit het zicht staan en jawel, hij begon een hoop rommel langs de zijkant van de weg te gooien.

Ik wandelde iets verder tot aan de asfaltweg en jaaaaaaaaaaaa, het kan : soms is de politie er echt als je ze nodig hebt ! Ik hield de auto tegen en vertelde ze wat er gebeurde. Zij belden naar een andere dienst en vijf minuten later kwam een auto aangereden van de PLMDB (of zoiets) die de overtreder op heterdaad betrapte. Ik heb van op een afstand enkele foto's genomen en zag duidelijk hoe een heleboel papieren werden nagekeken en ingevuld en op het laatste werd alles opnieuw in de bestelwagen gepropt. Waarschijnlijk reed hij onmiddellijk daarna naar een andere plek om het te dumpen want hardleers zijn ze hier wel wat dat betreft.

Na de middag fietste ik naar onze pa want die had chocoladepudding gemaakt.

Rond de middag kreeg ik een telefoontje van Debbie : “Ben je vanmiddag vrij ?” Zou ze nog altijd niet beseffen dat dat een idiote vraag is ? Voor haar schuif ik alle andere plannen graag opzij. Zelf had ik een min of meer gezonde dag gepland maar daar kwam niet veel van in huis, de eerste stop was McDonalds. Je moet toch ergens energie opdoen om caches te zoeken. De eerste cache was bij Villa Gadea aan het einde van Altea, ik wist niet dat het daar zo mooi was. Er stonden ook enkele campers, geen idee of overnachten er wordt toegestaan maar wat een fantastische plek ! Mits het overwinnen van een groot aantal trappen werd de cache gevonden en konden we landinwaarts rijden.

De volgende cache lag op de parking van DinoPark, een cactustuin met daarin robotgestuurde voorhistorische sauriërs. Hier en daar konden we een glimp opvangen van de “bewoners” van het park en de geluiden klonken angstaanjagend. We hebben ons voorgenomen om volgend jaar in de lente (einde november begint de wintersluiting) inkom te betalen om alles beter te bekijken.

Langs zeer steile wegen die vol stenen lagen van de afbrokkelende rotskanten geraakten we bij een volgende cache, Debbie voelt zich dan helemaal op haar beste, ik vraag me af wanneer ze zich gaat inschrijven voor de Dakar-rally. Eén keer aan de voet van de Bernia moest ze zich gewonnen geven, een boom dwars over de weg was ook voor Debbie teveel 😀. Net voor de duisternis inviel werd ik veilig thuis afgezet, het was een prachtige namiddag.

Halverwege de nacht begon het flink te waaien maar de rest van de dag viel het wel mee en konden we genieten van de zon. Er was vandaag helemaal niets gepland maar door een berichtje gisterenavond werd het nog een vrij actieve dag.

Ik verduidelijk even. Gisteren kreeg ik via geocaching.com een berichtje van Tine, een vrouw die we zaterdag tijdens de bijeenkomst hadden leren kennen. Ze was van plan om vandaag een aantal caches aan deze kant te komen zoeken en vroeg zich af of ze allemaal beschikbaar waren omdat er een aantal al een hele tijd niet gevonden waren. Ik had haar geantwoord dat ik ze ten laatste tegen 10u deze ochtend allemaal zou nakijken en zodoende was ik dus al vroeg op pad.

Om 14u30 kreeg ik weer een berichtje van haar met de vraag naar een extra tip voor een cache die ze niet kon vinden. Ik ben er dan maar gewoon heen gewandeld en ik ben haar tijdens de rest van haar zoektocht blijven vergezellen. En zo heb ik dan uiteindelijk toch mijn kilometers gewandeld.

Ik vind van mezelf dat ik begin te overdrijven. Ik ben vandaag weer naar de markt van Benidorm geweest. Niet omdat ik daar echt zin in had maar gewoon om te zien hoe vaak ik herkend zou worden na de Gaga uitzending, een beetje ijdelheid is mij niet vreemd. Dat viel tegen, slechts één vrouw sprak me aan en dat was omdat ze mijn Antwerp sjaal zag en ook supporter was. Het was wel heel druk, op sommige plaatsen geraakte je geen meter vooruit.

Dan maar verder naar – alweer – het Parque de l'Aigüera. Ik zal jullie de hele technische uitleg besparen maar de pas gelegde cache moest verhuizen om aan de regels te beantwoorden. Het duurde even voor ik een geschikte plaats had gevonden maar het is uiteindelijk gelukt.

De volgende stop was café Panaché voor de wedstrijd AA Gent – RAFC. Wat hebben we ons allemaal kwaad gemaakt ! Twee doelpunten van Antwerp afgekeurd, twee keer buitenspel – één keer terecht – volgens de VAR (video assisted referee) en twee keer niet gezien door scheids- of lijnrechter ! Toen ze ons op die manier nog niet op de knieën kregen, besloten ze om de Buffalo's dan maar een strafschop te geven maar ook dat hielp niet. Doelman Bolat werd daardoor de held van de match ! Omdat Gent over de hele wedstrijd gezien duidelijk de betere ploeg was, zou je kunnen zeggen dat we tevreden mogen zijn met de puntendeling maar in werkelijkheid ZIJN WE BESTOLEN !

Rond 17u fietste ik weer naar huis en zag dat de poetsdiensten op de markt nog flink wat werk voor de boeg hadden.

Wat een schitterende dag : de hele dag zon, dat was weer even geleden. En toch was het niet alleen een mooie dag omwille van het weer. Normaal ben ik dan gelukkig met languit in mijn campingzetel hangen, vandaag stond er wat anders op het programma. Terwijl ze in de tuin aan een BBQ begonnen, wandelden wij (Rob, Letty en ik) naar onze pa en van daaruit reden we met de auto naar Benidorm. De eerste stop was Isidro om iets te eten, “iets” betekent in dit buffetrestaurant altijd “te veel” maar er is zoveel lekkers om uit te kiezen … En dan moet je ook nog altijd plaats houden in je maag om een aantal keren langs de desserts te passeren !

Helemaal voldaan namen we afscheid van onze pa en wij hadden nog tijd om even een cache te zoeken vooraleer af te zakken naar het Parque de l'Aigüera.

In de buurt van de markt vonden we de cache dank zij de hulp van een ober die kwam wijzen waar hij zat. Een ober van een ander terras kwam dan weer op ons af met een schroevendraaier die we wellicht nodig zouden hebben om de cache te openen. Zo is het allemaal gemakkelijk natuurlijk 😀.

In het park probeerden we nog een andere cache te openen maar dat lukte niet. Dan maar naar de geocachers bijeenkomst, georganiseerd door OpSinjoor, een Antwerpenaar – hoe kan het ook anders in Benidorm ! Er waren weer een aantal bekende gezichten aanwezig, ook een aantal nieuwe mensen maar een aantal andere “vaste” deelnemers van de vorige jaren waren er dan weer niet bij. Het werd al snel een vrolijke boel.

Af en toe verdween een groepje om mijn laatst gelegde cache te zoeken en op het einde gingen we met een hele hoop naar de eerder niet open te krijgen cache. Met een aantal hulpmiddelen en goede raad lukte het toch, ook al waren het soms hilarische momenten.

We hebben ook een afspraak om op 5 december mee te rijden met iemand om tussen Benissa en Calp een reeks caches te gaan zoeken. Een serie die al een tijdje op ons lijstje staat maar waar je zonder eigen vervoer moeilijk geraakt.

Net als gisteren kregen we ook vandaag weer een overwegend sombere dag. De temperatuur blijft meestal zo rond de 18 graden hangen, het is windstil en af en toe valt er een druppel regen.  Gisteren werd al dat grijs onderbroken door een bezoek aan Sabor, vandaag door een uitstapje naar de markt van Alfaz en - verplichte kost - een terrasje bij Albeniz.  Deze keer niet alleen want ik had het gezelschap van Thierry en Malvina die dinsdag zijn aangekomen.  Die hebben onderweg flink wat last gehad van blokkades in Frankrijk maar ook van sneeuw en heel veel regen.  

Om te eten was het vandaag iets minder dan gisteren maar toch ook lekker, zo'n steek-maar-in-de-microgolf schotel van drie euro.

Nog iets over de markten hier in de buurt.  Nog altijd zie je veel namaakspullen liggen, van horloges over hoofdtelefoons en zonnebrillen tot uiteraard kledij.  Na klachten van de "echte" merken is er zowel op de markt van Albir als in verschillende winkels in Benidorm een inval geweest.  Daarbij zijn negen mensen gearresteerd en is er voor enkele honderduizenden euro's aan namaakprodukten in beslag genomen.  Het zal dus de komende tijd moeilijker zijn om een echte Gucci handtas, een Rolex horloge of een North Face sweater voor enkele euro's op de kop te tikken.

Moest je het nog niet weten : vanavond om 21u10 kan je op één (VRT) nog eens kijken naar de Benidorm aflevering van Radio Gaga ! Enkele maanden geleden had het productiehuis (De Chinezen) mij gevraagd of ik akkoord was met de heruitzending.  Ik heb hen toen gezegd wat ik nu ook schrijf : geen probleem, maar ik zou twee jaar later wel heel andere dingen vertellen.  

Na de overvloedige regen van maandag bleef het gisteren en vandaag droog. Van echt mooi weer kan je echter niet spreken, de zon komt slechts sporadisch piepen en buiten zitten kan enkel met een dikke trui. Gisteren zag het er nochtans beter uit. Zo goed zelfs dat ik, lichtjes overmoedig, met de fiets naar Benidorm reed. Niet naar de Panaché voor een voetbalwedstrijd deze keer, wel naar het Parque de l'Aigüera. Nu zaterdag wordt daar een geocachers bijeenkomst georganiseerd en om de organisator te bedanken voor het initiatief dat hij elk jaar neemt, heb ik daar in de buurt een cache verstopt. Nu maar hopen dat de cache nog tijdig gepubliceerd wordt. Zelfs als dat niet gebeurt, mijn beweging heb ik in ieder geval gehad.

Als extraatje kreeg ik nog enkele eekhoorns te zien. Door te lang blijven hangen bij de pluimstaartjes heb ik dan weer de gekleurde duiven in onze tuin gemist. Gelukkig heeft Rob er enkele foto's van genomen. Onderaan dit verhaaltje staat meer uitleg over dit Spaanse gebeuren.

Onderweg kwam ik geheel toevallig cafékennis Christiane tegen. Ik had al gelezen op Facebook dat zoon Andy in het ziekenhuis lag maar nu kreeg ik het hele verhaal te horen. Ze waren voor een weekje weg met een georganiseerde bustrip naar Oropesa en daar is Andy op de gladde stenen (door de regen) uitgegleden en heeft zijn schaambeen gebroken. Op zich al heel erg en tot overmaat van ramp heeft diegene die hen met de auto wilden ophalen onderweg een ongeluk gehad en zijn auto in de prak gereden. Uiteindelijk is Andy dan toch in het IMED Hospitaal in Benidorm geraakt en gisteren mocht hij al naar huis. Daar moet hij in bed blijven liggen en hopelijk is hij binnen zes tot acht weken weer de oude. Simpel zal het allemaal niet zijn want Andy heeft het Syndroom van Down, probeer zo'n jongen maar eens uit te leggen wat er allemaal gebeurt.

De Suelta is de oorspronkelijke benaming voor een wedstrijd met Pica's (duivenras). Hierbij moet je voorstellen dat 50 doffers (mannetjesduiven) of meer allemaal achter één duivin aan en moeten daar zo dicht mogelijk bij in de buurt blijven. De duivin doet er alles aan om deze horde opdringerige doffers kwijt te raken.

De duivin is duidelijk herkenbaar gemaakt door een witte veer tussen de staartpennen te bevestigen. De doffers worden afgericht om alleen die duivin te volgen. Hiermee wordt voorkomen dat deze Don Juan's van de lucht achter elke duivin aangaan die ze tegenkomen. Om de doffers uit elkaar te kunnen houden tijdens een Suelta worden de doffers in de meest uiteenlopende kleuren geverfd. Dat gebeurt met speciale onschadelijke verf, elke doffer heeft een eigen kleurpatroon.

Er zijn altijd meerdere duivinnen nodig om te voorkomen dat ze helemaal uitgeput raken tijdens de Suelta. Tijdens een wedstrijd worden de duivinnen dan ook met elkaar afgewisseld. Voor de doffer maakt het niet uit want hij heeft geleerd om achter elke duivin aan te gaan met een witte uitstekende staartpen. De getrainde doffers zullen de duivin altijd volgen en blijven dan ook op de locatie waar de duivin is losgelaten.

Als de Suelta ten einde is dan worden de doffers gevangen door een duivin in de hand te houden. Een goed getrainde doffer komt dan snel af om zijn beloning te krijgen : paren met de duivin.

Zondag is het bijna de hele dag droog gebleven maar het was toch vooral een dag om binnen te zitten. 's Avonds is het dan beginnen regenen en dat is zo gebleven tot gisterenavond. Nog meer binnen zitten dus, gelukkig twee dagen op rij onderbroken door een uitnodiging van Rob en Letty om bij hen te komen eten. Eten, daarvoor wil ik de tien meter die ons scheiden wel door de regen lopen.

Voor de rest : films en series kijken, alleen onderbroken door de wanprestatie van de Rode Duivels.

Mijn recente oogst : Finding your feet. Vrouw uit de hogere klasse wordt bedrogen door haar man en belandt bij zus die feestend door het leven gaat. Een kerstfilm zonder kerstmis.

Dear Eleanor. Twee meisjes met een wilde fantasie gaan op zoek naar First Lady Eleanor Roosevelt, een film om met het gezin onder een dekentje te bekijken.

Eye in the Sky. Film over een drone aanval in Afrika. Niet gewoon knopke duwen – boem – allemaal dood maar het hele verhaal erachter : goedkeuring krijgen – twijfelen – schade berekenen …

Verschoten en zoon, echt waar ! Ik had die “komische” reeks nog nooit gezien. Nu dus wel, maar langer dan drie afleveringen heb ik het niet volgehouden.

Bottom, ooit de opvolger van The Young Ones. Vroeger was ik grote fan maar het kwam nu allemaal toch gedateerd over. Ik had ook een aantal zaalshows gedownload en daar kon ik al helemaal niet meer mee lachen. Je gevoel voor humor verandert dus duidelijk als je ouder wordt.

Een reportage over de aanslag op de Bataclan in Parijs vond ik interessant. Vooral omdat je zowel een slachtoffer als de vader van één van de moordenaars hun kant van het verhaal hoorde vertellen.

Het is nu dinsdagochtend 9u en de zon schijnt alweer, de voorbije dagen zullen snel vergeten zijn.

Ik was een beetje aan het afwachten.  Zouden er vandaag nog spannende dingen gebeuren die de moeite waard zijn om over te schrijven ? Het is nu bijna 16u en het meest opwindende van de dag zal waarschijnlijk het bescheiden regenbuitje zijn dat hier gepasseerd is.  Het is hier momenteel ook heel stil.  Dat komt niet alleen omdat alle feesten in de buurt achter de rug zijn maar ik begin ook te vrezen dat alle aanwezigen ten prooi zijn gevallen aan een massamoordenaar of door een tse-tse vlieg gestoken zijn.  Zooooooo stil !

Ik weet bijna zeker dat de oorzaak een dag vroeger te zoeken is : gisterenochtend zijn Czes en Marianne vertrokken naar Nederland en - dit is niet negatief bedoeld - ze waren nogal nadrukkelijk aanwezig in onze tuin, Marianne haar lach was alomtegenwoordig.

Gisterenmiddag ben ik met onze pa nog eens naar Sabor gaan eten.  Helemaal volgeboekt zoals altijd, lekker ook zoals altijd.

Nummer 1 (België) tegen nummer 36 (Ijsland), dat kan en mag toch geen probleem zijn om thuis 3 punten te pakken in de Nations League ? En toch ... ook al hadden we 200% balbezit, het ging allemaal niet vanzelf.  Iedere ploeg zakt natuurlijk af naar België om met z'n allen voor de goal te gaan staan maar meer dan een uur op een doelpunt wachten tegen een heel zwakke tegenstander is toch lang.  Uiteindelijk toch blij met de twee goals van Batshuayi én vooral met de sfeer in café Panaché.  Jerry had speciaal de deuren (normaal 14 dagen gesloten voor vakantie) opengegooid voor deze wedstrijd en het was volle bak ! We zaten er allemaal om te supporteren voor de Rode Duivels maar tegen het einde werd het toch meer en meer wat het altijd is : een RAFC kroeg ! Uitgedaagd door de VRT-filmploeg werd er nog een schepje bovenop gedaan.  Benieuwd wat daar na de montage van zal overblijven ...

Ook plezant : het weerzien van oude schoolkameraad Danny, de nonkel van cafébaas Jerry.

In de namiddag ben ik naar onze pa gefietst om daar mijn tweewieler in te ruilen voor de Fiat Punto.  Een (gratis) parkeerplaats vinden in Benidorm was iets moeilijker dan anders maar het lukte toch.  Ter plaatse was het feest al duidelijk begonnen, op bepaalde stukken van de Calle Gerona en zijstraten kon je over de koppen lopen.  Meer dan 90% van de aanwezigen was ook daadwerkelijk verkleed, niet altijd even smaakvol maar dat maakt de pret niet minder.  Wat ik vooral opvallend vond : ik heb weinig tot geen dronken Britten gezien, toch wel uitzonderlijk in een stad waar je normaal van in de voormiddag al over de geïntoxiceerde lijken struikelt.  Absoluut de moeite om een keer mee te maken !

Omdat het halverwege de middag begon te regenen en het toch nog een hele tijd duurde voor de voetbalwedstrijd begon, ben ik voor een tweetal uurtjes terug naar de caravan gereden.

Donderdagmiddag 12u30 en ik ben nog altijd mijn teleurstelling aan het verwerken. Na vijf keer (bescheiden) winst op rij met EuroMillions liet het geluk mij na de trekking van dinsdagavond in de steek. Er was nog een korte opflakkering met een krasbiljet van Win for Life maar alle daaropvolgende pogingen met Subito en Presto brachten mijn speelrekening bij de Nationale Loterij alleen maar dichter bij de afgrond.

Gelukkig is in de zon zitten gratis en tot gisterennamiddag konden we daar optimaal van genieten. Rond 17u sloeg de twijfel toe : ga ik (zoals elk jaar) naar de stoet en het vuurwerk in Benidorm of laat ik het deze keer aan mij voorbij gaan ? De grijze wolken die stilaan de blauwe lucht verdreven vergemakkelijkten mijn keuze : in de caravan naar de laatste afleveringen van het eerste seizoen 'Mayans MC" kijken. Dit is een spin-off van Sons of Anarchy maar haalt niet hetzelfde niveau.

De dreigende wolken van gisterenavond hebben uiteindelijk tot deze nacht gewacht om hun water te lossen. Deze ochtend ging het er op bepaalde momenten weer hevig aan toe. Op dit moment is het droog en nog altijd bewolkt, de zon probeert er door te komen en over de temperatuur valt helemaal niet te klagen. Toch wil ik vandaag graag naar Benidorm voor de Fancy Dress Party, een Brits feest dat traditiegetrouw de dag na het einde van de patroonsfeesten gevierd wordt. Vanavond wordt het sowieso België-Ijsland in café Panaché. De mannen van Twee Tinten Grijs (Jan Van Eyken en Pascal Braeckmans) zijn daar vanavond ook weer van de partij.

Alweer een hele dag tijd om in de zon te zitten, die blijft maar schijnen. Een beetje actie kwam er pas tegen de avond, net voor de duisternis inviel wandelde ik naar camping Almafra waar onze pa en Angelina al stonden te wachten. We reden naar Benidorm, onze pa wou graag nog eens gaan eten bij Chinees restaurant El Sol. Daar kwamen we vroeger regelmatig maar dat is geen garantie op lekker eten. Een tijdje geleden heb ik nog eens zo'n Chinees restaurant bezocht waar we vroeger ook vaste klant waren en dat viel flink tegen. Deze keer echter geen klachten, de pikante soep was echt pikant en van de kip met pikante saus kon hetzelfde gezegd worden. Bij het eten een flesje water en als dessert een simpel bolletje ijs voor de torenhoge prijs van 5,25 euro per persoon – alles inbegrepen.

Terug naar de auto en enkele minuutjes rijden bracht ons bij hotel Marina waar we een optreden van Fried Ringoot, Charles van den Bossche (Filet d'Anvers) en Doran konden bijwonen. Charles treedt regelmatig op in vele café's hier in de buurt, van de andere twee had ik eerlijk gezegd nog nooit gehoord. Een beetje opzoekwerk en navragen leerde me dat ze allebei bekend zijn geworden door één van de vele talentenjachten op teevee.

Ringoot noemt zichzelf een cabaretier maar daar is hij niet grappig genoeg voor. Zijn levensverhaal (kanker) is natuurlijk ook niet om te lachen. Doran draait blijkbaar al heel lang mee en heeft een fantastische stem. Omdat er waarschijnlijk 10000 Dorans op de wereld rondlopen, zal ik nooit een grote fan worden maar ach – we hebben toch weer een gezellig avondje uit gehad.

Er liep ook een televisieploeg van de VRT rond, met in hun kielzog Jan Van Eyken (gitarist Kreuners) en Pascal Braeckman (de bekende geluidsman). Zij filmen hier in de buurt voor hun nieuwe programma “Twee tinten grijs”, dat volgend jaar op het scherm moet komen. Met Jan heb ik een tijdje backstage staan praten, tot ik afscheid moest nemen met een wel erg weinig rock&roll uitstralende zin “Ik moet vertrekken want onze pa staat te wachten”.

Donderdag komen ze ook in de Panaché filmen tijdens de voetbalwedstrijd België-Ijsland.

Deze ochtend ben ik naar de markt van Albir gefietst.  De toegang naar de markt was afgezet met wel vier politie auto's.  Je zou denken dat ze een aanslag verwachten maar wellicht hadden ze allemaal samen dorst en zaten ze ergens op een terrasje.  Ik heb zelf eens gekeken op het terras van Universal Lounge Bar maar er zat niemand bekend.

Nog even langs onze pa dan maar om af te spreken voor morgen. De stacaravans die ze er recent hebben gezet, hebben intussen een terras en een namaak gazon gekregen.

De rest van de dag werd gevuld met in de zon zitten, voetbal kijken en ik heb ook met veel belangstelling zoveel mogelijk de uitzending over “Nooit meer ten oorlog” gevolgd.  Met veel belangstelling wil niet zeggen met goedkeuring.  Al die wereldleiders samen, ik moet er van kotsen.  Een beetje komen preken over de verschrikkingen van de "groote oorlog" en terwijl verder gaan met wapenleveringen aan regimes van op zijn minst bedenkelijk allooi.  Bende hypocriete klootzakken !

's Avonds kregen we in de feesttent drank en hapjes aangeboden door Marianne (in de latere uurtjes Marie-Jeanne) en Czes omdat die ons gaan verlaten. Waarom ze dat vandaag deden is me nog altijd een raadsel want ze vertrekken pas vrijdag. Schrik voor een zware kater ? Ze zullen in ieder geval gemist worden !

De voormiddag werd gebruikt om uitgebreid in de zon te zitten want die laat ons de laatste dagen niet in de steek.  Om 13u trokken we met een hele groep naar Albir om iets te eten bij "de Griek".  Lekker als altijd en weer goed gelachen.  

In de vooravond verloor Club Brugge van Charleroi en daardoor blijft RAFC op een (gedeelde) tweede plaats staan in de Jupiler League.  Om dat te vieren trakteerde de gemeente ons 's avonds op vuurwerk.  Andere mensen zullen misschien vertellen dat het met het einde van de dorpsfeesten te maken heeft, geloof ze niet ! 😀

Gisterenochtend ben ik even gaan kijken aan la Casa de Cultura, daar was een bijeenkomst van oude brommers en motorfietsen. Veel stelt het allemaal niet voor maar toch ga ik elk jaar kijken. Als ze starten waan je je op het spitsuur in Medan, Sumatra. Door de blauwe rook zie je de palmbomen niet meer staan. Dan zie je ook weer hoe zwaar het is om met een Ducati te rijden zonder elektrische starter. Na herhaalde pogingen zag de sukkelaar zijn vrienden wegrijden.

Gisterenavond wou ik naar de bloemenofferande gaan kijken maar net voor de duisternis inviel, werd de lucht alsmaar dreigender. Jammer, want het was de hele dag prachtig weer geweest. Ik heb geen risico genomen, ook al bleef de neerslag beperkt tot enkele druppeltjes. Het had trouwens niet alleen met de nattigheid te maken, het was ook de hele avond voetbal op teevee.

Vandaag geen markt vanwege de dorpsfeesten maar toch ging ik rond 13u naar de plaats waar normaal de wekelijkse markt staat. Niks te koop vandaag maar wel mascletas. Hoe moet je deze traditie omschrijven ? Vuurwerk overdag, maar pijlen die de hoogte ingaan zijn eerder een uitzondering. Het gaat vooral over heel veel lawaai ! Ik vind het fantastisch en ga altijd kijken, de laatste jaren altijd met oordopjes en toch was ik ook vandaag weer ongeveer de enige. Nochtans is het zelfs met oordopjes pijnlijk !

Op café gaan was er vanavond niet bij want de wedstrijd RAFC-KVO begon pas om 20u30 en dan geraak ik niet meer thuis met de bus. Dan maar gekeken vanuit mijn zetel en veel redenen om op te springen waren er niet. Toch weer drie punten en (waarschijnlijk tot morgen) op een gedeelde tweede plaats.

Alweer een prachtige dag, en deze keer niet alleen omdat de zon de hele dag scheen. Het begon al met een goede daad, ook al was het niet meteen een zware opdracht. De huurwagen van Philippe en Josee wou niet starten en vermits mijn Boxer in de buurt stond, was er niet meer nodig dan startkabels aansluiten en de sleutel omdraaien.

Om 13u30 zaten onze pa, Rob, Letty en ik aan tafel bij restaurant Transilvania – de eerste keer na de zomer. Er was niets veranderd vergeleken met een aantal maanden geleden en dat moet ook niet. Nog altijd een lekker menu én de soep wordt aan tafel uitgeschept, toch vrij bijzonder voor een restaurant in deze prijsklasse.

Ik heb wel eens ergens gelezen dat je het beste kan gaan winkelen met een volle buik, dan zou je minder verleid worden om dingen te kopen die niet op je lijstje staan. Ik kan bevestigen dat dat absoluut gelogen is. Ik had geen lijstje en kwam toch met 15 euro aan etenswaren buiten. Nu ja, etenswaren … zes bio-eieren en de rest was chocolade, koekjes en ander snoepgoed. Helemaal goedgekeurd door de vereniging van ik-eet-wat-ik-wil diabetici.

Daar stopte het nog niet mee want 's avonds werden we in de feesttent verwacht om de verjaardag van Letty te vieren. Een tafel vol zoute knabbeltjes en een taart om af te sluiten. Tussendoor werd weer flink wat afgelachen, de verhalen over derdehands hoorapparaten waren hilarisch en zijn niet na te vertellen. Deze avond was er ook de jaarlijkse optocht ter gelegenheid van de patroonsfeesten in het dorp maar daar zijn we dus niet geraakt.

Een zwaarbewolkte dag vandaag met regelmatig regen.  Geen enkele reden dus voor Christine, Dennis (die op maandag altijd van naam verandert), Leo en Veronique om nog een dag langer aan hun verblijf hier te breien.  En zo vertrokken de eerste twee in de voormiddag een stukje zuidelijker richting Cartagena.  Met Leo en Veronique moeten we meer medelijden hebben want die moesten terug naar België.  Alhoewel, qua weer is er de laatste dagen niet zo veel verschil tussen Spanje en de Benelux.  Als ik de voorspellingen op langere termijn bekijk, zitten we wél aan de goede kant van Europa.  

Het zal hier voorlopig een stuk stiller zijn want het duurt nog even voor we opnieuw vol zullen staan.  De honden trekken zich er allemaal weinig van aan, die blijven rondjes lopen.

Ik heb net telefoon gekregen van Nancy om te zeggen dat ik wat vriendelijker moet schrijven over mijn medebewoners hier want misschien snappen ze niet dat het maar om te lachen is. Wat meteen wil zeggen dat ze jullie dommer inschat dan ik zelf doe ... Om alle misverstanden te vermijden, bij deze : jullie zijn allemaal de sympathiekste, liefste, knapste, gezelligste, grappigste mensen die ik in mijn lange leven ben tegengekomen.

Een prachtige dag : de hele dag zon, aangenaam gezelschap in café Panaché, een overwinning van Antwerp op Standard en 's avonds nog een afscheidsborrel om te vieren dat we  morgen eindelijk van Veronique, Christine, Leo en Dennis verlost zijn 💋.

De dag begon met een fietstochtje naar Benidorm. Ik vertrok ruim op tijd vóór de wedstrijd in Luik, zo kon ik nog eens over de markt van Benidorm kuieren - dat was jaren geleden.  Ik liet me zelfs verleiden tot de aankoop van maar liefst drie sweaters, alles samen voor tien euro aan een van de kraampjes waar de kleding in grote hopen op tafels wordt gegooid.  Voor de rest blijven al die markten al jaren hetzelfde aanbieden en dus zal het nu misschien weer een hele tijd duren voor ik er nog eens kom.

Na de markt zette ik mij op een bankje aan het strand, mensjes kijken.  Na een tijdje viel het me op dat bijna niemand stapt of wandelt, iedereen sleffert daar voorbij - alsof het verboden is om je voeten op te heffen.  Af en toe passeerden er vrouwen met borsten waarvan ik denk dat er niet genoeg letters in het alfabet zijn om de cupmaat aan te duiden.  Op de markt heb ik ieder geval geen enkel model zien hangen om al die dingen een onderdak te geven.  Ook de halfdronken (het is nog vroeg) Britten zijn weer van de partij.  De voorbije maanden zouden er in totaal 400000 minder Britten naar de Costa Blanca zijn afgezakt in vergelijking met de vorige jaren maar daar is vandaag weinig van te merken.

Na een uurtje rondhangen zakte ik af naar café Panaché om de wedstrijd Standard-RAFC te volgen.  Uitslag 0-2 en opdracht geslaagd, we staan nu steviger dan ooit op een play-off plaats.

Bij het afrekenen was het lachen geblazen.  Het verhaal is moeilijk neer te schrijven maar samengevat : vanaf nu ben ik "la chica con la barba".  Nog even op de foto met Jenny en Maria en het was alweer tijd om te vertrekken want ik wou niet in het donker rijden.  Naar een iets te vroege versie van de zonsondergang gaan kijken lukte nog net en toen ik eindelijk terug naar Alfaz reed koelde het al snel af.

Gisteren konden we profiteren van een mooie zonnige dag maar ook op zo'n dagen moet er iets gegeten worden. De groep was ongeveer hetzelfde dan vorige week en ook nu moest er gekozen worden tussen tapa's of pizza. Alweer een luxeprobleem dus maar vermits ik vorige week de pizza had gekozen, was ik nu moreel verplicht om voor de andere kant te kiezen. Lichtjes tegen mijn goesting nam ik dus Phillippe en Josee mee op sleeptouw naar Albeniz. We bestelden daar een aantal bordjes met huisbereide gerechten en dat viel blijkbaar beter mee dan hun poging van vorige week. Met onze buik vol wandelden we via een kleine omweg terug naar huis. Misschien nog een kleine opmerking : Phillippe en Josee vallen wel mee eigenlijk, meer nog : toffe mensen maar dat wist ik al langer. Trouwe lezers weten dat roodharige vrouwen bij mij altijd extra punten krijgen. Sorry Flup 😀.

Ze overdrijven : zelfs zonder regen laten ze me nu met Euro Millions winnen, deze keer 4,10 euro – derde trekking op rij winst ! Alles samen 16,60 euro gewonnen, daar moet dan weer 7,50 euro aan inzet afgetrokken worden en blijft er nog 9,10 euro over. Ik ben al gaan kijken voor een nieuwe Ferrari en een villa in Hollywood.

Alhoewel, misschien is dat laatste een beetje overdreven. Zo ver weg gaan wonen van Sabor zou niet slim zijn. Gisteren zijn we daar met een hele groep gaan eten en het was weer lekker. Tussen de eerste die zijn/haar bord krijgt en de laatste : veel meer dan een halve minuut zit er nooit tussen. De gerechten zijn altijd verfijnd en de bediening vriendelijk, zo zou het overal moeten zijn.

Ik ga de laatste tijd iets minder naar Sabor omdat er zoveel concurrentie is en ik die ook wel eens wil proberen. Het besluit is altijd hetzelfde : lekker, maar Sabor is beter. We hadden trouwens geluk gisteren : de hele voormiddag bleef het zachtjes regenen maar toen we met de fiets naar Altea vertrokken, bleef het droog. Het is nu zaterdagvoormiddag en de zon schijnt intussen uitbundig, zo mag het blijven.