Al enkele dagen ga ik plichtbewust 's avonds de lichtjes in mijn halloweencache aansteken en 's morgens weer doven. Gisteren heb ik het maar zo gelaten, ik kon me echt niet voorstellen dat er iemand zo zot zou zijn om de cache te komen zoeken. In de voormiddag viel het weer nog mee maar vanaf 13u is het beginnen regenen. Later op de middag heeft het zonder ophouden gegoten en dat duurde zo tot laat in de nacht. Toch hoor je mij niet klagen, want net als bij de vorige regenbui heb ik weer gewonnen met Euro Millions : 3,60 euro ! Ik had het nooit kunnen voorspellen maar voor de eerste keer in meer dan tien jaar kan ik echt over een vast inkomen spreken😋.

Vandaag zag alles er alles er al snel een stuk vrolijker uit. Echt warm werd het niet maar uit de wind en in de zon kon je gemakkelijk in een t-shirt zitten. Om 12u wandelde ik naar camping Almafra om van daaruit met de auto (en onze pa natuurlijk) naar Benidorm te rijden waar je in de Kleine Duivel op woensdag voor 6,50 euro nog altijd friet met stoofvlees kan gaan eten.

Ik was nog niet lang thuis of ze begonnen hier in onze carpa al aan de voorbereidingen van het pannenkoekenfeest. Vanaf 17u kon iedereen zich tegoed doen aan grote stapels verse pannenkoeken en warme chocolademelk. Bedankt aan de bakkers en brouwers !

En ook al was het stoofvlees lekker en waren de pannenkoeken overheerlijk, alles werd onbelangrijk met de meer dan verdiende zege van Royal Antwerp FC tegen KRC Genk. Een plaats stijgen in de rangschikking kon vandaag niet maar we staan dankzij de overwinning nu wel op slechts twee punten van de gedeelde eerste plaats. Gewoonweg fantastisch !!!!!!!

Het bovenstaande stukje werd geschreven na de eerste helft. Helaas … de voetbalmaffia regeerde weer en in de tweede helft veranderde alles. Na twee licht gefloten penalty's en een corner die er geen was kwamen de Limburgers op 2-3. Nadien volgde nog de enige verdiende Genkse goal van de avond en werd het 2-4. RAFC was simpelweg de beste ploeg deze avond maar eens te meer blijkt in voetbal alles mogelijk.

Moest ik nu in de tribune zitten en er is iets in de buurt om mee te gooien of af te breken, dan vrees ik dat een stadionverbod voor de rest van het seizoen tot de mogelijkheden zou behoren.

Alles wees in de richting van een heel gewone, overwegend zonnige maar vooral winderige dag. Een dag die niet in de geschiedenisboeken zou komen. Een dag waarop ik misschien eens langs onze pa zou gaan, om toch maar iets te doen te hebben. Of langs de supermarkt, om toch maar ergens geld uit te geven …

En toen, om 12u kreeg ik een berichtje van Debbie. Had ik iets te doen deze middag ? Neen dus, en moest het wel zo zijn dan zou het al snel verschoven worden naar een andere dag. Meestal spreken we altijd af rond de middag en moet er zo snel mogelijk iets gegeten worden want Debbie heeft altijd honger. Vandaag kwam ze pas om 16u deze kant uit en ze zou langer blijven dan normaal. Reden ? Ze wilde mijn halloween cache absoluut in het donker zoeken. En wat hebben we ons weer geamuseerd ! Eerst iets drinken, iets knabbelen, verhaaltjes vertellen en vooral lachen lachen lachen.

Dan was het tijd om enkele caches in de buurt te zoeken die ze nog niet had gevonden. De zon was al achter de horizon verdwenen toen we terug bij de caravan waren. Debbie bleef even achter in de caravan terwijl ik de halloween cache ging voorbereiden voor de avond en nacht. Ik verstopte mij in het bos terwijl zij ging zoeken. Als extra animatie zorgde ik voor wolvengehuil, krakende takken en andere griezelige geluiden. Alles waarmee ik haar kon laten schrikken.

Daarna gingen we naar het dorp om iets te eten. Debbie had goesting in pizza en dus naar de Pizza4U, voor mij de derde keer in vier dagen. Eerst passeerden we nog bij een Chinese winkel waar alle pruiken geshowd moesten worden. En zo werd het onverwacht toch nog een prachtige dag.

Het was deze ochtend rond 7u30 buiten slechts 9° en dat is het koudste sinds mijn aankomst een maand geleden. Toch begon de zon al snel alles op te warmen en om 11u vertrokken Rob, Letty en ik naar de Internationale Dag aan het sportcentrum van Alfaz. Normaal was dat vorige week gepland maar toen uitgesteld vanwege het aangekondigde slechte weer.

Er was, tegen mijn verwachting in, veel volk komen opdagen. Het recept van deze dag is elk jaar zo een beetje hetzelfde : kraampjes van een heleboel verschillende landen, dansvoorstellingen, muziek, kinderanimatie enz. Het was nog een beetje te vroeg om vanalles te eten of snoepen en dus hield ik het bij een kopje muntthee met een verbrande tong als gevolg.

Rob en Letty waren al vroeger dan ik opnieuw naar de camper gewandeld maar al snel had ik het gezelschap van een hele bende andere tuingasten. De ene wilde tapas eten en een ander groepje koos voor pizza. Geen probleem, iedereen zijn goesting en zelf koos ik uiteraard voor pizza. Tegen de avond begon het weer flink te regenen en dus kwam er van de plannen om naar Café Panaché in Benidorm niets in huis.

De avond kon niet beter eindigen : alweer een overwinning van RAFC, deze keer tegen Waasland-Beveren en met een beetje hulp van de scheidsrechter.

Dé vraag van vandaag : gaat het echt zo hard regenen dan ze voorspellen ? Het had tijdens de nacht al een beetje gedruppeld en deze ochtend kregen we een klein buitje te verwerken, voor de rest viel het wel mee : afwisselend zwaarbewolkt en zonnig. Als de zon erdoor kwam, kon je het zelfs warm noemen.

In de voormiddag werd begonnen met het installeren van de feesttent. Het geraamte blijft in de zomer altijd staan, dat is flink wat werk gespaard maar zonder dak of zijkanten kan je moeilijk van een tent spreken … en dus werd onder het toezicht van werfleider Bernard alles weer vakkundig in elkaar geschoven, geritst, getimmerd en geknoopt.

Na een korte onderbreking voor de lunch werd de stroomvoorziening in orde gebracht, de verlichting geïnstalleerd en het meubilair afgewassen en zo was rond 17u alles klaar om het nieuwe seizoen in te huldigen. Een uur later stroomde de tent vol met alle gasten die momenteel aanwezig zijn. Patrick en Vicky zorgden voor drank en knabbeltjes en het werd al snel een gezellige boel.

Opvallend : de Nederlanders zijn op dit moment flink in de minderheid en moeten dus noodgedwongen heel veel Vlaamse dialectwoorden en uitdrukkingen proberen te begrijpen.

Tegen het einde barstte er een hevig onweer los en regende het hard maar gelukkig moet niemand verder dan 25 meter lopen om thuis te geraken.

Ik ga zelden voor middernacht slapen maar gisterenavond kroop ik rond 23u in mijn bed. Een half uur later kreeg ik een berichtje van geocaching.com met de melding dat mijn nieuwe cache was goedgekeurd en gepubliceerd. Op zich geen probleem zou je denken maar nu wel. Waarom ? Ik wil dat de cache 's nachts verlicht is en om de batterij van het lampje te sparen heb ik mij voorgenomen om elke avond vóór de duisternis invalt het licht aan te steken en 's morgens opnieuw langs te gaan om het lichtje uit te zetten. En dus moest ik gisterenavond uit mijn bed om dat in orde te brengen, er zijn altijd fanatiekelingen die in het midden van de nacht op zoek gaan naar een nieuwe cache. Ik had mezelf de moeite kunnen besparen want pas deze middag kwam de eerste zoeker opdagen. Ik hoop toch dat er ook mensen in het donker gaan komen, anders loop ik twee keer per dag voor niks over en weer. Vooral omdat ze de volgende dagen regen voorspellen, zie ik daar een beetje tegenop.

Rond de middag ging ik met de fiets naar de markt van Alfaz, vrij laat maar daar had ik een goede reden voor. Na de markt nog even naar Domti (beetje vergelijkbaar met Action maar veel kleiner) en Chinees winkeltje om dingen te kopen die waarschijnlijk overmorgen al kapot zijn. En toen was het tijd voor Pizza4U, die gaat maar om 13u open en dat was dus de reden van mijn late vertrek.

Heerlijk op het terras genieten van wat volgens de weerberichten wel eens de laatste droge dag zou zijn voor de rest van de week en daarna …

In de late namiddag ben ik samen met Rob nog enkele caches gaan controleren zodat die ook weer in orde zijn om gevonden te worden. En zo werd het, vergeleken met de vorige dagen, een goedgevulde vrijdag.

In onze tuin werd intussen al getrakteerd met Elixir d'Anvers, een kruidenlikeurtje dat volgens de overlevering goed zou zijn voor oa slapeloosheid, maag- en darmklachten en pijnlijke menstruatie. Dat laatste kan ik bevestigen : nooit last van gehad na het drinken van een Elixir !

De beslissing is genomen. Geen cruise in maatpak, niet naar een voetbalwedstrijd van Boca Juniors of River Plate, geen miljoenenstad met spleetogen, ik blijf simpelweg op het Iberisch Schiereiland. Ik verduidelijk : toen ik zo'n 20-25 jaar geleden voor de eerste keer in Granada kwam, was ik meteen verkocht. Alles aan de stad beviel me : de nauwe steegjes, de cultuur, de bezienswaardigheden, de ligging dicht bij de sneeuw én de kust …

Ik heb zelfs al dikwijls gezegd : als ik ooit moet kiezen voor een stad om in te wonen en die nooit meer mag verlaten, dan zal het Granada zijn. Intussen is er veel concurrentie bijgekomen maar Granada blijft op nummer één staan. Na mijn eerste bezoek had ik mezelf en de stad beloofd om hier elk jaar terug te komen. Helaas is dat slechts sporadisch gelukt, in totaal nu een vijftal keren denk ik.

Nu mag Granada mij opnieuw verwachten einde februari en vier ik mijn 60e verjaardag in de schaduw van het Alhambra, of op de skipistes van de Sierra Nevada, in veggie restaurant/ art gallery Hicuri (het bestaat nog, ik heb het al opgezocht) of met een flamenco show in een grotwoning op Sacromonte – ik zie nog wel. Ik heb nog enkele maanden om daarover na te denken.

Ik heb altijd al gevonden dat je alles een keer moet proberen. Alles, in de mate van het mogelijke. Zo heb ik geblinddoekt de Kilimanjaro beklimmen intussen al van mijn lijstje geschrapt, net als sex met een 120 jaar oude neushoorn. Toch blijft het lijstje lang en tegelijkertijd wordt de tijd die overblijft om nog iets te verwezenlijken steeds korter.

De laatste dagen ben ik aan het nadenken wat ik mezelf ga trakteren voor mijn volgende verjaardag. Een citytrip naar Tokyo staat hoog op mijn verlanglijstje maar februari is niet de meest aangewezen periode om naar die kant van de wereld te trekken. Ik droom ook al heel lang van een voetbalwedstrijd in Buenos Aires – Argentinië. Financieel allemaal haalbaar maar even duur dan vele maanden in Spanje blijven. Bovendien : kan je naar Tokyo reizen zonder ook peperdure excursies te boeken naar – ik zeg maar wat – Mount Fuji, een ritje met de bullet train te ondernemen of een cursus sushi maken te volgen ? Of naar Buenos Aires vliegen zonder de Iguazú watervallen, de Perito Moreno gletsjer of Patagonia te bezoeken ? Nee dus.

Het mag ook allemaal dichter bij huis zijn maar dan gooit mijn verkeerde geboortedatum weer roet in het eten want de meeste steden die ik nog eens wil bezoeken liggen nogal noordelijk en dus niet interessant in de winter. Vooral omdat ik gewoonweg geen echte winterkleding heb.

Ik heb me dan toch nog eens op een ander alternatief gestort : een cruise. Waar die cruise me brengt is bijkomstig, het gaat me vooral om het varen en elke dag aanmeren in een andere haven. Het moet dan wel op zo'n ontzettend groot schip zijn met alles erop en eraan. Belangrijk bezwaar : zo'n gevaarte blaast meer vuiligheid de lucht in dan alle blauwe rook producerende brommertjes in heel Shanghai samen. Bovendien : bijna alle rederijen hebben een dresscode die niet echt rekening houdt met mijn kleerkast. Ik met hemd en das naar het galadiner ? Niet meteen mijn idee van een ontspannende vakantie, of het moest uitdraaien op een avondje vloeken en whisky drinken met Kapitein Haddock. En dan die avondshows, ik heb geen probleem met een Nicole & Hugo imitatie maar niet zeven dagen lang aub.

Toen viel mijn oog op een aanbod van Aida Cruises : een weekje rond de Canarische Eilanden en Madeira. De vanaf prijs valt mee maar verdubbelt al snel als je kiest voor een kajuit met een raampje én vooral omdat je alleen reist. Daar komt dan nog de prijs bij om in de vertrekhaven op Gran Canaria te geraken. En toch … deze cruise heeft helemaal geen kledingvoorschriften, dat staat me wel aan.

Zou ik boeken ? Oei, wat zie ik daar staan ? Voertaal aan boord is Duits (logisch, Duitse organisatie). Ik heb geen problemen met Duits in Berlijn of op de skipistes van Tirol maar op mijn eigen privé love boat ? Vind ik toch een beetje raar klinken. Ik zie dan ook meteen lederhosen feestjes en stapels bratwurst op het buffet. Ik ben er dus nog niet helemaal uit, wellicht koop ik een nieuwe elektrische fiets – daar heb ik veel langer plezier van.

Patrick heeft een kwartier geleden de router gereset en het internetprobleem is opgelost.  Toch raar, niemand anders had problemen.  Misschien een beetje veel gedownload ? Ik was al met de laptop in de voortent gaan zitten, hem ondersteboven in mijn SM-kamer gehangen, mijn pas gekochte tv uit het stopcontact getrokken - niks hielp.  Maar nu dus alles in orde.

Vanmorgen ben ik even langs onze pa geweest want mijn doos truffels stond nog bij hem in de koelkast.  Nu dus niet meer ...

Zoals gepland gingen we gisterenmiddag allemaal samen bij Jaipur eten. Je kan ons (= Rob, Letty en ik) daar sinds vorig jaar bij de vaste klanten rekenen maar het nieuwe zondagbuffet hadden we nog niet geprobeerd. Ik kan het alleen maar een aanrader noemen. Voor 13 euro kan je eten zoveel je wil en je hebt daarbij keuze uit zo'n 10 verschillende bereidingen. Alles is zeer mild gekruid, wil je het pittiger dan staat er een speciaal sausje klaar bij het buffet. Tel daarbij de immer vriendelijke bediening en je kan spreken van een geslaagde namiddag.

Samen met de overwinning van RAFC zaterdagavond, de nederlaag van KFCOWB gisterenmiddag en de herovering van de eerste plaats in “Segunda División B” door Hércules gisterenavond bleef er ook op voetbalvlak weinig over om te klagen.

Deze ochtend was ik al vroeg op stap. Nu ja, vroeg … om 9u was er een kleine bijeenkomst van geocachers aan het strand van Albir. Georganiseerd door Noren die hier voor de eerste keer een week met vakantie zijn en ik wa de enige niet-Noor. Gelukkig spraken de meesten minstens een paar woorden Engels zodat we in combinatie met mijn summiere kennis van de Noorse taal, elkaar toch begrepen.  Op de terugweg waren ze bij het golfterrein hun slagen al ijverig aan het oefenen.

De rest van de dag werd volledig opgeofferd aan in de zetel hangen, van de zon profiteren én … en dat is minder goed nieuws : me ergeren aan de computer ! Ik word steeds van het internet gegooid, soms wordt er geen verbinding gevonden, het is altijd wel iets. Ik vermoed dat het aan mijn laptop ligt want met de telefoon of tablet heb ik geen problemen.

Ook al moest ik er maar een week voor zorgen, ik was al helemaal gewend aan de aanwezigheid van Chico. Telkens ik mij in de caravan beweeg, kijk ik eerst of hij niet in de weg ligt. Chico slaapt bijna de hele dag maar dat doet hij wel altijd zo dicht mogelijk bij je, zodat je onmogelijk iets kan doen zonder over hem te struikelen.

Nu ik weer in mijn eigen caravan zit, is het ook gedaan met zappen (onze pa kan via satelliet naar alle Nederlandse en Belgische zenders kijken) maar dat ga ik niet missen. En toch : misschien was het toeval maar eergisteren kwam ik toevallig bij CAZ terecht, een televisiekanaal waarvan ik zelfs niet wist dat het bestond. Ik kreeg daar eerst een “film” te zien met Bruno Vanden Broecke in de hoofdrol die er een nogal rare relatie met Billy, zijn “buikspreekpop” op nahield en daarna een volledige show van Preuteleute ! Beter dan de herherherherherherhaling van FC De Kampioenen, en dan wil ik het nog niet eens hebben over de vechtscène tussen Marianne en Rosa in Thuis :-)

Vandaag stond normaal een bezoekje aan de Día Internacional gepland maar al die festiviteiten zijn uitgesteld tot volgende week. Hoewel hier nauwelijks regen is gevallen hebben de organisatoren zicht blijkbaar bang laten maken door de catastrofale weersvoorspellingen.

Internationale dag of niet, deze middag gaan we met zijn allen naar Jaipur eten. Met zijn allen wil op dit moment zeggen 11 personen. Dat is nog net haalbaar, constant met 20 ergens gaan eten wordt moeilijk en ik wil geen moeilijke dingen in mijn leven.

Binnen dit en een week zal de tuin waarschijnlijk helemaal vol staan. Alhoewel : eergisteren is een Nederlands koppel totaal onverwacht vertrokken wegens medische problemen bij de familie thuis. Kan gebeuren, maar dat wil dus wel zeggen dat er hier tot einde januari een plaats vrij is ! Als je dus een mooie plek zoekt om de koudste maanden in het noorden te ontvluchten, laat maar weten.

Sinds gisteren is onze pa terug in Spanje.  Om 15u was hij geland in Alicante en rond 17u30 werd hij door het busje van Beniconnect afgezet aan de camping.  Alles was goed verlopen, op de luchthaven van Antwerpen hebben ze nog nooit van vertragingen gehoord, daar kan de Ring en de Kennedytunnel nog wat van leren.  Behalve enkele tijdschriften had hij ook een doosje truffels met chili bij, geen slecht idee !

Omdat hij toevallig in België was tijdens de gemeenteraadsverkiezingen had ik een volmacht meegegeven zodat hij een extra stem kon uitbrengen op "de goeie".  En zo heb ik nu voor de eerste keer in meer dan tien jaar een bewijs dat ik in orde ben, ook al heb ik de vorige keren nooit problemen gehad door niet te komen opdagen.

Omdat het al van 's ochtends geleden was dat hij nog iets had gegeten zijn we naar Universal Lounge Bar getrokken, altijd lekker daar.  Nog snel snel een cappuccino met veel slagroom, onze pa afgezet bij de camping en dan naar Benidorm voor de wedstrijd RAFC-Lokeren.  Veel balverlies en heeeeel veel doelpogingen maar toch maar net met de hakken over de sloot door een fantastische goal van Refaelov in de laatste minuten.  We staan mooi op een derde plaats nu !

Ik heb geen idee of er in Nederland of België aandacht wordt besteed aan de overvloedige regen die momenteel grote delen van Spanje teistert, maar wij ontsnappen er (voorlopig ?) aan.  Al enkele dagen zijn de hulpdiensten op alles voorbereid en is de bevolking gewaarschuwd om rekening te houden met wateroverlast.  

In de Sierra Nevada (in het zuiden bij Granada) zijn ze blij met een eerste sneeuwlaag van 10 cm maar in het gebied tussen de delta van de Ebro (onder Tarragona) en Castellón (ten noorden van Valencia) zijn er veel problemen, daarbij horen ook populaire toeristische plaatsen zoals Benicassim en Peñíscola.  Op een aantal plaatsen is meer dan 200 liter regen per m² gevallen. Niet alleen aan de kust trouwens, ook in de buurt van Teruel en Zaragoza.   Het gevolg laat zich raden : overstromingen, weggespoelde wegen, drijvende auto's ...

Ook vandaag leeft een deel van Spanje verder onder code oranje of rood en kan je beter binnen blijven.  Maar nogmaals : hier in de buurt van Benidorm geen problemen ! Gisteren was het hier zelfs overwegend zonnig en vandaag (10u30) niet meer dan enkele druppels.  

Ik heb van het iets mindere weer geprofiteerd om nog enkele kastjes te monteren.  Net als vorig jaar, had ik weer een heleboel onderdelen over maar vermits de eerdere constructies nog altijd overeind blijven, maak ik mij daar deze keer geen zorgen over.

Ik heb gisterenavond nog een hele tijd getwijfeld : ga ik naar Benidorm of niet ? De regen viel regelmatig met bakken uit de lucht en ook al is de natuur er blij mee, ik niet ! Maar ja, alles voor het vaderland (waar ik met weinig tegenzin gevlucht ben) en de Rode Duivels.  De Panaché zat goed vol, voornamelijk te wijten aan een braadworsten/bier/lederhosen feestje dat in de namiddag had plaatsgevonden en waarvan de mensen langer bleven hangen dan afgesproken.

De wedstrijd ? Bwah, zoals de meeste vriendschappelijke matchen : veel spelers wisselen en weinig resultaat.  Ambiance was er wel volop ! Behalve Tirolers en dronken Schotten zat ook Jeff Brown (die we gisteren zagen optreden) naar het voetbal te kijken.  

Het werd uiteindelijk een zeer geslaagde avond gisteren, ook al kwam er maar bitter weing volk opdagen.  Zoals het hoort kregen we eerst een voorprogramma, in dit geval Mystic Vendetta.  Meestal zit je dan op je horloge te kijken om vast te stellen dat ze amper vijf minuten gespeeld hebben terwijl het al een uur lijkt.  NIET in dit geval ! Een meer dan stevige rockband speelde de ene hit na de andere, zangeres Marise overgoot alles met een Tina Turner sausje en de saxofonist deed het geheel nog wat meer swingen. 

Na dit spetterende optreden kon de ster van de avond alleen maar tegenvallen,.  Muziek en achtergrondzang kwam uit de laptop en dan krijg je al snel een karaoke artiest.  Weer een verkeerd vooroordeel, Jeff Brown begeleidde zichzelf op basgitaar zodat je toch een live ervaring kreeg.  Bovendien is het een supersympathieke kerel die een uitgebreid repertoire beheerst : CCR, Police, Tremeloes, Slade, Sweet enz.  Toen hij vroeg of we van Bon Jovi hielden riep ik "Bon Jovi sucks" waarop hij meteen een gevat antwoord klaar had, in de stijl van "Ja, maar hij versiert meer grieten dan wie dan ook en op zijn bankrekening staat veel meer geld dan op de mijne".

Toen hij een kwartier later You give love a bad name" inzette, stonden Rob en ik recht en verlieten de zaal.  Puur toeval, ik moest gewoon zien dat ik voor middernacht op camping Almafra was om niet voor een gesloten poort te staan.  Ik stuurde Jeff daarna een berichtje om ons te verontschuldigen en vrijwel meteen kreeg ik een antwoord terug.  Zoals gezegd : sympathieke kerel !

Het heeft hier gisteren dus geregend, flinke buien maar helemaal niets vergeleken met andere delen van Spanje.  Er zijn plekken waar meer dan 200 liter per m² gevallen is met als logisch gevolg buiten hun oevers tredende rivieren en overstromingen.  In de Pyreneeën hebben ze een laagje sneeuw gekregen en terwijl ik dit schrijf is het buiten hard aan het waaien.  De herfst komt eraan, zoveel is duidelijk.

En dan iets meer uitleg over mijn "knutselaankopen" gisteren.  Diegenen die mij kennen weten dat ik niet meteen een handige jongen ben en creatief kan ik mij ook niet echt noemen. 

Slim vond ik mezelf vroeger wel maar dat durf ik nu ook niet meer van mezelf zeggen.  Om dat te compenseren heb ik een slimme teevee gekocht.  Enkele jaren geleden waagde ik, met de nodige vertraging, de stap naar een smartphone en gisteren werd het een smart tv.  Van helemaal geen kijkbuis tot zoiets ultra modern, "een kleine stap voor de mensheid, een grote sprong voor mij” zo bleek al snel.  Waar is de tijd dat je slechts twee of drie zenders kon ontvangen, de tijd waar je met een draaiknop aan de zijkant van het toestel van BRT naar RTB kon overschakelen - meer was er niet.  

De problemen begonnen al tijdens het instellen.  Als je als thuisland Spanje ingaf, hoorde daar automatisch ook Spaans als taalkeuze bij.  Niet echt een probleem maar ik heb het toch liever in het Nederlands, Aantwaarps hoort nooit tot de mogelijkheden - schande !

Vermits ik (nog ?) geen satellietschotel heb, ben ik aangewezen op wat ik hier in de buurt uit de lucht kan plukken én natuurlijk online streaming - wat een uitvinding ! Intussen kan ik kiezen uit meer dan 30 Spaanstalige zenders maar hoe ik die kan rangschikken volgens mijn voorkeur, daar ben ik nog niet uit.  Veel te moeilijk al die moderne brol  ... 

Straks ga ik met Rob in Hotel Marina in Benidorm naar Jeff Brown kijken.  Wie ? Ik had het ook niet geweten maar op de affiche is te lezen dat hij bij The Sweet en The Tremeloes heeft gespeeld.  Dat zijn mooie adelbrieven maar enig opzoekwerk toont aan dat hij bij beide groepen maar laat in de schijnwerpers kwam.  Hoe kan je zoiets omschirjven ? Een re-re-reünie van de opgegraven overblijfselen door de bakker van de broer van de eerste zanger.  We zien wel, het is in ieder geval een avondje uit dat alleen maar mogelijk is omdat ik nu de auto van onze pa kan gebruiken.

Als onze pa een weekje naar België gaat, zorgen de weergoden er meestal voor dat ik minstens drie keer per dag verzuip omdat ik verplicht ben met Chico te gaan wandelen.  Gisteren scheen de zon nog volop en ook vandaag begon mooi.  Op dit moment (16u45) is het echter heel hard aan het regenen en in de tweede helft van de volgende week zou het nog erger worden.  

Ik probeer via de live streaming van VRT de verkiezingsuitslagen te volgen maar de uitleg van Ivan De Vadder is momenteel onverstaanbaar.  Heel erg is dat niet want de voorlopige uitslagen stemmen mij niet echt positief.

Gelukkig was ik deze ochtend al vroeg naar Carrefour en MediaMarkt gereden (jaja, open op zondag) om knutselmateriaal aan te kopen zodat ik mij tijdens deze regenachtige namiddag niet moest vervelen.

Tegen de avond stopte het met regenen en werden we beloond met mooie kleurtjes.

Rond deze tijd, het is nu zaterdag 9u20, vertekt de TUI vlucht van Alicante naar Antwerpen met aan boord onze pa.  Nee, hij gaat niet speciaal voor de verkiezingen naar huis - dat is puur toeval.  Tijdens zijn verblijf in de koekenstad moet ik voor hondje Chico zorgen.  Dat wil zeggen dat ik in onze pa zijn caravan ga slapen tot volgende zaterdag.  Wereldnieuws ? Nee, maar ik heb echt niets anders te vertellen.  Het is maar om iedereen te verwittigen die mij de tijdens de komende week tegenkomt : ik zal weer zware afkickverschijnselen vertonen want geen wifi als ik op camping Almafra zit.  Uiteraard rij of wandel ik elke dag over en weer naar mijn eigen caravan om toch op de hoogte te blijven van alle omkoopschandalen en roddels.  

Terwijl het voetbalschandaal in België steeds groter lijkt te worden blijven wij hier genieten van de zon.  Vandaag was het Sabordag en niet zomaar eentje.  Onze pa wist van niks en was in de veronderstelling dat Rob en Letty mee zouden gaan eten, tot neef Raymond en echtgenote Marina binnenstapten.  Het was weer vele jaren geleden dat we elkaar nog eens gezien hadden en dus kon er gezellig bijgekletst worden.  

Enkele weken geleden kreeg ik een berichtje van Raymond : welke dag gaan jullie naar Sabor, wij zijn met vakantie in de buurt en zouden ook graag komen om je vader te verrassen.  Dat "in de buurt" bleek l'Ampolla te zijn, hier ruim 300 km vandaan.   Raymond vond dat helemaal geen bezwaar, waarmee ik meteen niet meer de grootste zot van de familie ben 😲 ... en zij nog eens 300 km moesten terugrijden terwijl wij een kwartier later al thuis waren.  Wij zijn niet het soort familie dat bij elkaar de deur platloopt, dat gaat ook moeilijk als je 2000 km van elkaar woont, maar het was fijn om elkaar nog eens te zien zonder dat er iemand overleden is. 

Zoals het nieuws de hele dag beheerst werd door het grote voetbalonderzoek, zo werd mijn dag overschaduwd door verschrikkelijke nekpijn.  Ik was gaan slapen zonder enig probleem en een uur later werd ik wakker door stekende pijn in mijn nek.  Op mijn buik, op mijn rug, op een bolletje - het hielp allemaal niet en slapen ging echt niet.  Een drietal kg Ibuprofen maakte het een beetje draaglijk maar mijn hoofd omdraaien voor een mooie verschijning zat er vandaag niet in.  Met Rob en Letty naar Indisch restaurant Jaipur ging wel 😀

Het was de eerste keer na de "zomerstop" dat we hier binnenstapten maar werden onmiddellijk herkend.  Het eten was zoals altijd heerlijk en de bediening supervriendelijk.  We moeten en zullen ook nog andere soortgelijke restaurants bezoeken tijdens de volgende maanden maar naar Jaipur zullen we altijd blijven terugkomen, al is het maar omdat het op wandelafstand is.

's Avonds wordt het ook hier alsmaar vroeger donker en als er geen voetbal is, kijk ik nog altijd graag naar series en films.  Elke weekdag hoort daar Thuis bij, de eeuwigdurende hersenloze soap.  De laatste tijd passeert ook regelmatig "De rijdende rechter" en/of "Mr. Frank Visser doet uitspraak", gewoon om mij te ergeren.  In beide programma's worden burengeschillen "opgelost", in de meeste gevallen zou de methode van András Pándy het meest aangewezen zijn.  Zoek maar even op om te weten wat deze manier op zijn kerfstok heeft.

En gelukkig zijn er ook meer interessante dingen te zien.  Ik heb Genius – Picasso gezien, over de beroemde schilder uiteraard. Omdat ze steeds sprongen maken in de tijd, is het moeilijk volgen maar één ding heb ik onthouden : zijn ego evenaarde zonder problemen zijn talent als grote vernieuwer in de kunstwereld. Wat een onuitstaanbare man was hij soms ! Een beetje zoals ik, alleen heeft niemand ooit een schilderij van mij willen kopen. Misschien omdat ik nooit geschilderd heb ?

De vorige Genius – Einstein vond ik interessanter maar waarom weet ik al niet meer. Alzheimer light :-)

Met heel veel jaren vertraging heb ik ook eindelijk het tweede seizoen van matroesjka's gezien, blijft leuk.

Het zesde seizoen van "Orange is the new black" ging er vlotjes in maar maakt bijlange niet zoveel indruk meer dan de eerste seizoenen.  

Ink Master, de tattoo competitie gepresenteerd door Dave Navarro van de Red Hot Chili Peppers en intussen al bezig aan het elfde seizoen krijgt ook altijd mijn aandacht.

Films ? Stapels tegelijk ! Veel om heel vlug te vergeten, als een film na een kwartier mijn aandacht niet te pakken heeft verdwijnt hij in de virtuele prullenbak.  Hoewel ik een fan ben van de Vlaamse film gingen Sprakeloos en Cargo toch ook snel die richting uit.

Ik heb absoluut wél genoten van 

- The fundamentals of Caring : een onervaren verpleger krijgt te maken met een ongeneeslijke tiener en ze groeien langzaam naar elkaar toe.

- Kodachrome : een klein beetje hetzelfde onderwerp maar iets trager (en ook een tikkeltje voorspelbaar).

- Seeking a friend for the end of the world, een beetje de derde road movie in een rij.

- en natuurlijk Temple Grandin, maar daar heb ik het al over gehad - topfilm !

Deze ochtend - nu ja, het was bijna middag - naar de markt van Albir geweest.  Twee markten op drie dagen tijd, is dat niet een beetje overdreven ? Absoluut, want op al de markten wordt hetzelfde verkocht.  Toegegeven, de markt was eigenlijk maar een uitvlucht om met onze pa naar Snackbar Albir (ons plaatselijk frietkot) te gaan.  Omdat het nog een beetje vroeg was én omdat ons favoriete plekje om te zitten bezet was, deden we eerst nog een kleine wandeling.  En toen deed ik iets wat ik mezelf ooit beloofde om regelmatig te doen : binnenwandelen in Fundación Frax ! Je kan hier bijna altijd gratis komen kijken naar wisselende tentoonstellingen.  Deze keer was, behalve de schilderkunst van Cepero en Soria, ook een zaal gewijd aan fotograaf Jaume Fuster met prachtige foto's van de Sierra Helada.  

Alweer prachtig weer vandaag maar regelmatig wel een stevige wind.  Helemaal niet erg met een temperatuur van rond de 25 graden.  De voormiddag vloog voorbij en al snel was het tijd om een hapje te gaan eten.  Het werd opnieuw Grieks maar deze keer met Vicky, Patrick, Letty en Rob.  Het voordeel ? Veel voorgerechtjes bestellen om te delen !

Normaal was het de bedoeling om daarna naar het voetbal te gaan kijken in de Panaché, gevolgd door enkele gevechten tussen Moren en Christenen in Benidorm maar dat kwam er niet meer van.  De ouderdom zeker ?

Ik heb de wedstrijd tussen Eupen en RAFC dan maar in de caravan gezien.  Twee blunders van Bolat (gelukkig zonder gevolg), te ver getrapte hoekschoppen, slechte passen - een goede wedstrijd kon je dit weer niet noemen.  Gelukkig is Juklerod er altijd om een schitterende voorzet te geven.  Antwerp staat door deze overwinning op een mooie derde plaats, dat pakt niemand ons af.  Nu hopen op een nederlaag van Anderlecht en we blijven ook op die derde plaats staan.  

Ik zie veel films en volg veel series. Een mens moet iets doen als hij 's avonds in zijn eentje zit. Heel dikwijls krijgt een of andere rechtstreekse uitzending van een voetbalwedstrijd voorrang en dat ging ook gisterenavond weer zo zijn. Voor de wedstrijd keek ik even in mijn uitgebreide collectie films op de harde schijf en zag daar “Temple Grandin” tussen staan. Waar heb ik die film vandaan gehaald ? Nog nooit van gehoord. Vanaf de eerste minuut was ik verkocht en vergat ik het voetbal : wat een verhaal en wat een fantastische acteerprestatie van Claire Danes (kruising tussen Rain Man en Forrest Gump) !

Gisteren voor de eerste keer sinds mijn terugkeer met onze pa naar Grieks restaurant Santorini geweest, altijd lekker. Ikke florinis (paprika's met look en kaas) en onze pa iets onuitspreekbaar als voorgerecht.  Daarna voor mij een kipbrochette en onze pa koos voor lever met ajuin.  Een glaasje ouzo vooraf, tijdens het eten water en een koffie na.  Minder dan 30 euro kwijt voor 2 personen, probeer het maar eens in België ...

Vandaag voor de eerste keer naar de markt van Alfaz, daar voor de eerste keer churros gegeten en daarna voor de eerste keer naar Albeniz – het vaste terrasje na de markt. Ook voor de eerste keer : wolken rond onze huisberg, de Puig Campana.

Ik ben hier weer helemaal in mijn rol van de vorige jaren gevallen.  Dat wil zeggen : veel plannen maken en weinig uitvoeren, met andere woorden de perfecte lamzak uithangen.  Dat ultieme niets doen wordt af en toe onderbroken door euh nog minder doen.  Het is hier dan ook nog altijd absoluut zomerweer met slechts af en toe een wolkje en een licht briesje.

Intussen zijn er hier al zeven plaatsen bezet, dat is al veel voor begin oktober.  Gisteren heb ik mee geprofiteerd van de gloeiende kooltjes in de barbecue van Rob en Letty.  Dat smaakt altijd !

Deze middag hoorde ik ineens een raar geluid in de voortent.  Wat bleek ? Eén van de stormbanden die de voortent bij hevige wind aan de grond moet houden, is doorgesleten.  Nochtans is die amper een jaar in gebruik.  De hevige zon tijdens de zomer krijgt hier alles kapot.  Alles, behalve mijn plantjes - die hebben het hoogseizoen zonder water overleefd.

Ik ben ook nog eens langs onze pa geweest, dat was al bijna een week geleden.  Ook bij hem op de camping waren al heel wat meer plaatsen bezet dan vorige keer.  Ook dit jaar hebben ze weer een aantal kampeerplaatsen opgeofferd om meer stacaravans te zetten.